Jullie 8 favoriete posts van 2017.

Jullie favorieten van het voorbije jaar. Dank om zo vaak te komen lezen!
See you in 2018?

  1. Time flies. Zeker als je kleine kinderen hebt.
  2. En plots was het september.
  3. Fun met Finn en Rowen.
  4. Help, mijn kind is nog niet klaar voor de lagere school.
  5. Mijn 25 tips voor een betere work-life balance.
  6. 10 Simpele ideeën voor meer balans in je leven.
  7. Erika bekent: ik heb stoute kinderen.
  8. Hallo 2017, wij zijn er klaar voor. Of toch ongeveer.

Erika experimenteert: een workshop spelenderwijs leren.

Nee, de timing voor deze workshop kon écht niet beter voor mij en mijn moeder-vriendinnen. Met kinderen in het eerste leerjaar stellen we ons tegenwoordig meer dan eens vragen bij de grote hoeveelheid leerstof en vaardigheden die onze jongens moeten zien te verwerken en verwerven. En dan vooral bij de manier waarop. Veel ‘werkblaadjes’, veel ‘saaie oefeningen’. Uiteraard horen die er af en toe bij, zijn ze soms zelfs noodzakelijk, maar dan mag het in hun vrije tijd toch wel iets anders zijn, niet? Verder oefenen en leren, zonder dat ze het door hebben, zoiets?

En dus kwam Ilse Vansteenkiste van Educatief Plezier als geroepen. Als kleuteronderwijzeres en ervaren animatrice weet ze als geen ander hoe je die hele educatieve rimram mooi kan ‘camoufleren’. Op amper 2u tijd leerde ze ons dan ook een pak simpele, maar hele concrete tips en spelletjes aan. Voor sommige activiteiten heb je wat attribuutjes nodig, maar het zijn allemaal zaken die je ofwel in huis hebt, ofwel snel kan maken. Want zo handig zijn we helaas niet. Ons groepje moeders toch niet.

En omdat we het allemaal ook behoorlijk druk hebben en vaak te moe (of gewoon lui) zijn ‘s avonds en in het weekend, hebben we niet altijd zin in entertainment dat veel tijd vraagt. Het mag makkelijk zijn en liefst van al zit het gewoon geïntegreerd in zaken die we sowieso al doen. Denk: koken, tafel dekken, naar de winkel gaan, opruimen, …

Dat hebben we vooral geleerd, ja. Dat het leven van alledag vol zit met wiskunde, taal en nog een hoop andere schoolvakken. Je moet de momentjes alleen willen zien. En ze vervolgens pakken. Kinderen hebben heus niet door dat ze ‘studeren’ terwijl ze een boodschappenlijstje afwerken in de winkel, een tekening maken op een vuilzak vol scheerschuim of een wortel in vier gelijke stukken snijden.

Ilse geeft workshops aan ouders, aan professionelen uit de kinderzorg én aan studenten.

Erika bekent: ik heb stoute kinderen.

Eerlijk duurt het langst lieve mensen. En levert ook meer op dan het hoog houden van de schijn. In het beste geval misschien zelfs wat herkenning en troost. En die zou ik wel kunnen gebruiken ja.

Niet dat je me zover krijgt dat ik zeg dat ik gefaald heb als moeder. Zo helder kan ik het nog wel bekijken. Maar helemaal goed pak ik het precies toch ook niet aan, die opvoeding van mijn kinderen. Mijn twee luide, bijzonder levenslustige kleuters. Die overal opgemerkt worden. En niet zelden in weinig positieve zin.

De jongste kan zich nog verschuilen achter de zogeheten terrible three. Heeft zijn broer ook mogen doen destijds. Maar five zou toch funky moeten zijn, dedju?

Ze zien mekaar doodgraag, mijn jongens. En toch geeft de ene de andere vaak liever een djoef op de mulle dan een liefdevolle knuffel. Ze weten best wanneer het allemaal wat stiller mag of zelfs moet. En toch scheppen ze er plezier in om juist dan hun keeltje nog wat verder op te zetten. Ze beseffen heel vaak perfect dat ze beter kunnen, en toch doen ze dat bewust niet.

“Blijf van mekaars lijf. Eet verder. Eét verder. Finn, je bent weer vergeten dat je aan het eten bent. Blijf daar af. Laat je broer gerust. Raap dat op aub. Meen je nu dat je dat melkje weer omver gegooid hebt? Die boterhammen zijn goed zoals ze zijn. Gisteren moesten ze zoals bij opa, nu zijn ze zoals bij opa en is het weer niet goed. Wat zeg je dan? Juist ja, pardon/alstublieft/dankuwel. Kleed je verder aan. Je hebt nog geen schoenen aan. Vraag gewoon wat je nodig hebt lieve schat in plaats van meteen hysterisch te panikeren. Nee, je gaat die dikke jas aandoen anders ga je kou hebben. Stap in de auto aub. Aan je eigen kant. Geef die tut terug aan je broer aub. Stop met ruzie maken over dat ‘dingetje’. Waarom willen jullie toch altijd per se met hetzelfde spelen, jullie hebben tonnen speelgoed verdorie! Blijf in je bedje liggen aub. Ga terug naar je bedje aub. Het interesseert me niet wie er begonnen is. Jullie zullen allebei wel iets gedaan hebben. Enzoverder enzovoort…”

Waarom? Waarom toch? Waarom maken ze het hun moeder soms zo verdomd moeilijk? Waarom leren ze zo weinig bij? Waarom snappen ze na al die tijd nog altijd niet dat de ochtend-en avondrituelen voor iedereen een stuk aangenamer zouden verlopen als ze voor één keer meewerkten? De procedure is elke dag exact dezelfde, waarom doen ze niet eens spontaan wat van hen verwacht wordt? Waarom zien ze niet in dat braaf zijn een pak meer oplevert dan stout zijn?

Soms, enfin, meer dan mij lief is, voel ik mij een soort sergeant. Altijd drillen. Altijd opjagen. Iets te vaak mijn stem verheffen. De wanhoop uitschreeuwen. De goesting krijgen om fysiek pijn te doen zelfs, in de ijdele hoop dat dát wel een oplossing zou zijn. Dat ze dan wél de klik zouden maken. Maar zo ben ik niet. Echt niet. Zo wil ik ook niet zijn.

Nu voor je me vertelt dat er heus wel andere manieren zijn… Lief en kalm heb ik ook geprobeerd, hoor. Blijf ik proberen zelfs. Alles geduldig uitleggen. Positief zijn en belonen als het kan. Straffen en streng zijn als het moet. Maar allemaal met even veel of eerder even weinig effect. Een oplossing is altijd geweldig tijdelijk. In de long run is er geen blijvende vooruitgang. Frus-tre-rend, niet normaal.

En toch weet ik dat het goed komt. Ooit. In een zo dichtbij mogelijke toekomst pleassssse. Voor ik compleet gaga word. Want eigenlijk ben ik heel stabiel van nature. En blij. En content. En op een dag moeten mijn crazy kinders dat ook wel zien en voelen en… overnemen. Ja toch?

Er zijn trouwens nog altijd een hoop waanzinnig fijne momenten. Die mag ik nooit vergeten. Dan zie ik de mooie mensen die diep vanbinnen in die kleine monstertjes verscholen zitten. Nee, ik zou ze voor geen geld ter wereld willen missen, mijn jongens. Hoe vaak ik ze ook (binnensmonds) vervloek. Weet je trouwens dat ze de eersten zijn om hun mama te komen troosten als ze haar zelf hebben doen huilen?

I love them to pieces. En juist daarom doet hun dagelijkse circus me soms zo vreselijk veel pijn.

Mogen mijn kinderen nog even kind zijn aub?

Ik heb niet de stilste kinderen. Noch de flinkste. Laat staan de braafste. Maar dat betekent niet dat ze het slecht menen, die twee van mij. Hun hartje zit meer dan op de juiste plek. Het zijn gewoon levendige, behoorlijk stereotype jongens. Hevig, enthousiast, wild en misschien een tikkeltje te luid. Zwijgen kost hen behoorlijk veel moeite. Niet bewegen nog meer. En als het toch allemaal even lukt, is het zelden voor lang.

Thuis vormt die heftigheid zelden of nooit een probleem. Ze worden uiteraard op de vingers getikt als ze echt over de schreef gaan. Maar we hebben hier de luxe van een alleenstaand huis en een grote tuin. Dus af en toe compleet loos gaan kan perfect.

Maar op een ander wordt hun gedrag steeds vaker in vraag gesteld. Of zo lijkt het toch. Recent nog op vakantie in het prachtige Zuid-Tirol (het verslag van die reis volgt zéér snel trouwens!). Verwijtende, afkeurende blikken. Al dan niet aangevuld met vermanende woorden. Soms zelfs recht in hun of mijn gezicht. Op de luchthaven, in de trein, in het bos. Plekken waar mijn koters gewoon complexloos genoten van voor hen geweldig spectaculaire dingen. Met mij of hun omi altijd in de buurt. Om in te grijpen als het spel te heftig werd of het plezier zich in iets te luid gekir begon te vertalen. Hun vrijheid stopt immers waar die van een ander begint. Respect en beleefdheid blijven basiswaarden die ik er tot in den treure zal inpompen. En vooral: ik heb er zélf het meeste last van als ze zich misdragen. Wees gerust. Maar continu en voor het minste (of voor niks!) berispen, doe ik niet. Omdat het de zaken soms juist verergert en omdat er in mijn ogen ook minstens even veel momenten waren waarop ze wél netjes binnen de figuurlijke lijnen kleurden. Ik houd het trouwens niet vol om non-stop te blijven vermanen. Daar ben ik eerlijk in. Menselijk ook, denk ik.

Als je bijvoorbeeld al een paar uur wacht op je vlucht en je krijgt vervolgens nog twee uur vertraging aangesmeerd, dan is het geweldig moeilijk om je kinderen al die tijd onbeweeglijk en muisstil ter plaatse te houden. Of moet ik ze vastbinden aan hun stoel? Hun mond afplakken? Ik kan het ook niet vermijden dat ze per ongeluk tegen een mede-passagier aanstoten op de bus. Toch was dat ‘incidentje’ voldoende reden voor een knorrige Nederlandse man om zwaar uit te pakken tegen mijn jongste. De tweejarige begreep natuurlijk niet wat er aan de hand was en stak als tegenreactie deugenieterig zijn tong uit. Waarop de man in kwestie helemaal door het lint ging. “Sorry meneer, het zijn kinderen. Het is al laat en ze hebben ook al lang moeten wachten”, zei ik (veel te) beleefd om de boel te bedaren. Maar inwendig kookte ik van woede. Hoe kan je in godsnaam zo onverdraagzaam zijn? En hoe onwaarschijnlijk zielig ben je als je zo reageert op een levenslustige peuter?

Ook op het vliegtuig heb ik weer discussies gehad met de stewardessen. Zij worden keer op keer behoorlijk lastig als Rowen zich niet wil laten vastgespen voor het opstijgen of het landen. Ik begrijp dat het voor zijn eigen veiligheid is en ik weet dat ze hun procedures moeten volgen. Dat ze ook maar hun job doen. Maar je gaat mij toch niet vertellen dat mijn kind de enige tweejarige is die niet helemaal snapt waarom hij op bepaalde momenten plots ingesnoerd moet worden en zijn auto’s niet op het uitklapbare tafeltje mag zetten? Een tweejarige moet verplicht een eigen stoel nemen, maar de bijhorende gordel is niet aangepast aan kleine kinderen. Ze glippen er gewoon onderdoor als ze willen. En dat willen ze dus.

Ander voorbeeldje, vanop de trein. Een ritje van nog geen kwartier. Overdag, in een redelijk lege coupé. Jawel, plaats à volonté dus om te spelen. Op de grond en op de uitklapbare stoeltjes. Geen geluidloos spel, daar moet ik niet onnozel over doen, maar oorverdovend irritant was het nu ook weer niet. Toch vond één van de weinige andere passagiers het al na ongeveer drie minuten nodig om haar ongenoegen te uiten. In het Italiaans. En niet in vriendelijk Italiaans. Ja mevrouw, ik weet dat een trein geen speeltuin is en ik moedig het ook niet aan om ‘m als dusdanig te gebruiken, maar ik kan het niet helpen dat mijn kinderen mogelijkheden zien op zo’n moment.

Zelfde verhaal tijdens een bergwandeling, ver van de bewoonde wereld. Finn zingt vrolijk liedjes onderweg. Tot grote ergernis blijkbaar van een zeldzame passant. De man steekt een hele preek af tegen Finn, over hoe hij door zo veel lawaai te maken geen dieren zal kunnen zien. In het Duits dan nog wel. Terwijl hij heel goed had gehoord dat mijn kind die taal niet machtig is. Een onrechtstreeks verwijt bijgevolg aan zijn moeder, aan mij. Ik had mijn kinderen niet voldoende in toom gehouden in deze sacrale omgeving.

Ja jong, ik ben echt nog wat in shock. Heb ik echt zo’n irritante kinderen? Of te domme kinderen? Moeten ze alles ineens snappen? Al op 2 jaar even goed weten als een volwassene hoe de wereld in mekaar zit? Zijn volwassenen überhaupt altijd zo beleefd en respectvol? Komt hun eigen theorie altijd zo mooi overeen met de praktijk? Mogen kinderen hun grenzen niet aftasten? Hoort dat niet bij het hele leerproces? Ben ik niet streng genoeg? Is mijn opvoeding nu al mislukt? Ben ik gewoon de foute mensen tegengekomen? Of is onze maatschappij aan het verzuren? Moeten verdraagzaamheid en respect niet van beide kanten komen? Kunnen ouderen niks meer van jongeren verdragen? Ze zouden nochtans beter moeten weten. Vroeger vond men een kind dat stilzat abnormaal. Tegenwoordig lijkt het de norm. Kinderen moeten maar meteen in de pas lopen. Peuters en kleuters moeten maar meteen weten wat wel en niet hoort. En nieuwsgierigheid en enthousiasme moeten maar meteen in de kiem gesmoord worden.

Wat zijn jullie ervaringen/meningen hieromtrent?

Erika presenteert: de AddWash.

Nog voor ik de vraag kreeg om de AddWash van Samsung uit te testen, had ik al liggen kwijlen bij het zien van de reclamespot voor het ding. Want grote stapels was in één keer verwerken, dankzij een supersonisch programma én met de mogelijkheid om er na verloop van tijd- terwijl het ding al vlotjes toeren draait- toch nog wat extra spullen bij te voegen? Dat is exact hoe ik mijn ideale wasmachine zie. En ik niet alleen, me dunkt.

Enfin, ik heb de AddWash dus effectief in huis nu. En met de hand op het hart kan ik je zeggen dat ie volledig aan mijn verwachtingen beantwoordt. Wassen blijft natuurlijk een noodzakelijk kwaad, maar ik kan het kwaad tegenwoordig wel tot een absoluut minimum beperken. Alles wat samen mag, gooi ik ook samen namelijk. Tot 12 kg kan ik er zo per wasbeurt door draaien. En met de SuperSpeed functie is het notabene al na een uurtje gefixt. Daar deed mijn vorige machine meer dan dubbel zo lang over begot.
Oh en dan dat extra deurtje! Ik verlies altijd wel wat sokken of onderbroeken onderweg naar de machine. Of ik heb items die eigenlijk geen volledige wasbeurt nodig hebben, maar enkel wat opgefrist moeten worden. Tjakaaa, allemaal geen probleem meer vanaf nu. Die spullen gooi ik er gewoon iets later alsnog bij.

mamenpap - 1 mamenpap - 3

De zogenaamde eco bubble is ook een fijne functie. Ze zorgt voor een soort van zeepbellen in je machine, die razend-efficiënt inwerken op je kleren. Daardoor krijg je er toch heel wat vlekken uit op 30 graden. Ecologisch en lief voor fragiele stofjes, me like!

En last but not least… Je kan de AddWash makkelijk bedienen via een app op je smartphone. Zo hoef je niet continu in de buurt te blijven en kan je starten, pauzeren en stoppen wanneer je wil. Hemels dat ik nooit meer te vroeg in het waskot sta om het eindmuziekje van mijn machine af te wachten.
Echt, elke tijdsbesparing, hoe klein ook, matters in het leven van een werkende moeder.

Erika presenteert: Isabelle & The Happy Bags Journey.

Ik geef mijn blog niet graag uit handen. Deze pagina’s dragen niet voor niets mijn naam. Maar voor Isabelle en haar grote droom maak ik graag een uitzondering. Omdat ik hou van haar enorme drive en heel hard geloof in haar idee. Dus: lees haar verhaal, volg haar waanzinnige trip en deel je feedback. Zij en ik danken u zeer.

Wat fijn dat Erika me de kans geeft mijn start-upje even toe te lichten op haar blog. Het zijn namelijk inspirerende kick-ass mama’s zoals zij, die mij en mijn onderneming drijven om mijn gloednieuwe product op de markt te brengen. Ik hoop jullie met deze blog een stukje mee te nemen in mijn Happy Bags wereld en het avontuur #thehappybagsjourney waar ik aan begonnen ben.

Ok, hier gaat ie…

isabelle - 5

De carrièreswitch
Na jarenlang met veel passie in de muziekwereld gewerkt te hebben, gaf ik iets meer dan een half jaar geleden mijn job op om me in een volledig nieuw avontuur te storten: #thehappybagsjourney dus. Zelf mama van 2 jonge kindjes, Marie & Jill, merkte ik bij mezelf en in mijn omgeving de frustratie dat er niet echt een gezonde kinderdrank bestaat. Dat er een groot gat gaapt tussen saai water en ongezonde frisdrank. Ik heb al jarenlang een grote liefde voor thee en kruiden, dus zelf infusies zettenvoor mijn kindjes of verse limonade maken, is iets wat ik wel vaker doe. Maar weinigen hebben een “Pinterest-leven”, dus ook ik kan helaas niet elke dag vrolijk in mn keuken gezonde lekkere drankjes staan brouwen voor mijn gezin. Dat bracht me ertoe een gemakkelijk bruikbare 100% gezonde en natuurlijke kinderdrank te maken.

isabelle - 1

Een gezonde kinderdrank is wat de wereld nodig heeft!
Met dit idee ging ik vol overtuiging aan de slag. Ik schreef een lijvig businessplan, bouwde een nieuw netwerk in een hele nieuwe wereld uit en deed ondertussen ook al de eerste testen voor deze gezonde kinderdrank met mn eigen spaarcenten. Jep, I mean business babies!

Maar natuurlijk is het niet allemaal yay en great. Een totaal nieuw product op de markt brengen is een proces van lange adem. Zeker als het over voeding en kinderen gaat. Ja hoor, ik koos wel echt de allermoeilijkste piste voor een carriereswitch, denk ik soms. Gelukkig besefte ik dat niet toen ik eraan begon en nu gaat het zo hard in de goede richting dat ik niet meer van deze rollercoaster wil stappen.

Een hobbelig avontuur
Maar het blijft moeilijk. Verschillende machines & ingrediënten moeten oeverloos getest worden om tot de perfecte kinderdrank te komen. En dat vraagt veel tijd en geld uiteraard. Ik ben momenteel dan ook volop bezig met de financiële kant van de zaak en probeer met de juiste investeerders in zee te gaan om hopelijk gauw verdere testen te kunnen doen.

isabelle - 3 isabelle - 4

Volg het totstandkomen van Happy Bags op de voet
Maar hoe dan ook, dit avontuur zal nog een tijdje duren vooraleer we de heerlijke Happy Bags hebben. Daarom besloot ik mijn dagelijkse avonturen neer te schrijven in een blog: www.happybags.be en vertaal ik ze ook in foto’s op Instagram: isabellehappybags.

Ik hoop dat jullie ook nood hebben aan die ultieme gezonde kinderdrank die je met een gerust hart aan je kind kan geven en er bovendien superleuk uitziet. Ik hoop dat ook jullie het fijn zouden vinden als er een product zou bestaan dat jullie kindjes spontaan naar water zou doen grijpen, want dat is wat the Happy Bag wil zijn!

Een ruggensteun
Daarom zou het voor mij een heerlijke ruggensteun zijn als jullie mijn belevenissen zouden volgen en doorvertellen. Hoe groter de Happy Bags community, hoe meer drive ik zal hebben om door te zetten en mijn verhalen te blijven delen. Maar vooral, funky IGmums en IGdads, hoe sneller jullie jezelf en de hele familie zullen kunnen verwennen met Happy Bags!

Filmpje
Oh ja, op mijn site staat uitgelegd waar ik de naam vandaan heb voor dit wonderdrankje. Check er zeker ook eens de reportage voor Plattelands TV, daar leg ik het eigenlijk allemaal in uit. En dan ontmoet je meteen ook mijn kindjes. En ah ja, ik schrijf mijn blog in het Engels omdat Happy Bags ook buitenlandse mama’s en kindjes wil gelukkig en gezond maken natuurlijk.

isabelle - 6

Erika for mum president!
En last but not least, dank u, lieve Erika, om vanaf het prille begin te geloven in mij en mijn product/bedrijfje. Dank u dat ik even jouw heerlijke blog mocht overnemen.

#happybagslovesyou

Liefs,
Isabelle

www.happybags.be

Lovely little Rowen.

Twee jaar, 88 cm en een kilo of 13. Stilaan te groot om nog little genoemd te worden, maar gelukkig voor altijd ‘kleine broer’. De liefste mini van de planeet. En de mooiste. En de schattigste. Mijn koddig koddigaardje. Die lipjes, die wimpers, die zachte haartjes, dat lachje,… Hij weet wat hij wil en misschien nog beter wat niet. Hij zalft en hij slaat. Zijn broer meestal. Hij kirt en hij krijst. Dartelt door het leven. Aait baby’s liefdevol over het hoofd en houdt z’n medepeuters van hun middagdut in de crèche. Begrijpt alles (of toch veel), maar oefent nog om zelf iets deftigs te zeggen. Mama, papa, boom, appel, koek, (ni) warm, nat, kom, op, sjtoe(l), paasj (paard), aasj (jas en eitje), bjoeh (broer), zon, maan, cjeche (crèche), apa (opa), bambam (bobonne), open, heppen (helpen) en tuh (tut). Dat is ruwweg de huidige woordenschat. Zwaar verslaafd trouwens aan dat laatste object.

‘Mama kwijt’ is zijn favoriete bedtime story. Als hij slaapt, ronkt hij een beetje en als hij wakker wordt, is hij compleet doorweekt. Komt omdat ie voor middernacht nog twee volle papflesjes naar binnen werkt. Hij drinkt overdag het liefst sojamelk en zou zich ziek eten aan penne, dinokoeken en chocolade. Hij houdt van auto’s, Masha en de beer, maar vooral van playmobilmannetjes in vrachtwagencabines en helikoptercockpits proppen. Zalig om te zien met hoeveel geduld en finesse hij daarmee bezig kan zijn.
En wij houden van hem. Niet normaal. Al twee jaar lang. En elke dag een beetje meer.
Gelukkige verjaardag Lovely little Rowen!

Eindejaarslijstje 2: mijn favoriete webshops van 2015.

zondag - 10
(Buggy: Quinny)

Omdat de solden eraan komen. En jij, net als ik, misschien wel een (online) slagje wil slaan.

In compleet willekeurige volgorde, mijn 20 webshop-toppers van 2015:

  1. Moms to the Max
    Hier vind je kinderkledingmerkjes die in Vlaanderen in geen enkele andere (online) winkel te krijgen zijn. Alle spullen worden met de grootste zorg, liefde en vooral met heel veel gevoel voor stijl geselecteerd door Chantal. Zelf moeder van twee stoere jongens. En continu op zoek naar leuke labels en outfits.
  2. Hippe Schoentjes
    Ee shop vol hippe schoenen (of wat had je gedacht?). Een heerlijk assortiment kleurrijke en duurzame stappers, dat met veel liefde wordt samengesteld door drie hippe schoenenmadammen. En je komt er qua maat ook nooit bedrogen uit. Met dank aan hun unieke maatfilter.
  3. Oh my Goodies
    Evi heeft een originele selectie pure en tijdloze lifestyle producten voor je interieur, jezelf en je kinderen. Allemaal spullen waarbij ook aandacht gaat naar het verhaal achter het product. Waar en in welke omstandigheden is het gemaakt? Is het handmade? Belgisch of toch zeker Europees? Biologisch geproduceerd? Gemaakt uit gerecycleerd materiaal? De stijl van de collectie is strak, al dan niet gecombineerd met natuurlijke, zachte materialen en subtiele kleuraccenten. En er zitten stuks bij van zowel bekende als mindere bekende ontwerpers.
  4. L’essentiel de Marcelle
    Een unieke webshop met natuurlijke beauty en lifestyle producten. Allemaal leuke, trendy én gezonde spullen die niet alleen bijdragen aan een mooiere ‘jij’, maar zeker ook aan een mooiere wereld.
  5. Body&Bess
    Heerlijke huidverzorging op basis van framozenpitolie. Elke crème of olie heeft een aangename textuur, een lekker geurtje en is hydraterend as hell. Bovendien zijn de producten in ons land ontwikkeld. Door Charlotte De Schepper en haar papa.
  6. June&Julian
    June & Julian is het online kindje van Kathy Mommen en Stéphanie Lambrechts. Mama’s én hartsvriendinnen. Toen ze zwanger waren, ontwikkelden ze een ware obsessie rond de inrichting van de babykamer en het uitzoeken van een originele garderobe voor hun kleintjes. Maar het bleek toch niet zo makkelijk om spullen te vinden zoals zij ze graag hebben: modern, tijdloos, duurzaam en toch babyproof. En dus zijn zijn ze in september 2014 zélf met een webshop begonnen! Het aanbod van June & Julian is gigantisch en wordt bijna wekelijks vernieuwd en aangevuld. Regelmatig een kijkje komen nemen, is dus de boodschap! Categorieën: deco, wellness, feestje, onderweg, spelen, eten, outfit & meubels.
  7. Tadaaz
    Tadaaz is een hele mooie webshop die (foto-)kaarten/uitnodigingen aanbiedt voor de belangrijke mijlpalen in het leven. Geboorte, doop, communie en huwelijk dus, maar ook voor andere fijne momenten zoals feestjes (om welke reden dan ook) én Kerst. Je kan er kiezen uit een hoop prachtige designs, meer dan 1000 originele ontwerpen die je nergens anders vindt. In heel uiteenlopende stijlen en in verschillende vormen en formaten bovendien. Wat dacht je bijvoorbeeld van een bladwijzer-kaartje of een kaart in de vorm van een want of een kerstbal? Hier en daar heb je zelfs de keuze voor een afwerking met zilver- of goudfolie of voor eco-papier.
  8. Souplesse Oblige
    Dit is de hele mooie webshop van Heidi Wittevrongel. Ze verkoopt stijlvolle dans – en yogakledij. Hier vond ik één van mijn mooiste yoga leggings!
  9. Smart Games  
    Smartgames zijn niet alleen fun. Ze maken je kind ook slimmer zonder dat het er zelf erg in heeft. Ruimtelijk inzicht en logisch denkvermogen worden haast geruisloos aangescherpt.
  10. Six hugs & Rock ‘n roll
    Het gewéldige kinderkledinglabel van Annechien Smolders.
  11. Chat Méchant
    Het Belgische label CHAT MECHANT brengt kindermode die nét dat tikkeltje anders is. Een origineel kleurenpalet, grappige dieren gecombineerd met architecturale prints in uiterst zachte materialen vormen de ingrediënten van een eigenzinnige collectie. Trends zijn niet aan de orde bij CHAT MECHANT. De ontwerpen worden gedreven vanuit liefde voor high-end quality en zijn bijgevolg uiterst play proof.
  12. Elle Milla Shop
    Sarah heeft een ruim assortiment kleding en accessoires voor hippe mama’s en dito kinders. En een hoop originele interieurspullen, waarvan ze de meeste zelf maakt.
  13. Sonos
    Misschien wel het beste geluidssysteem ter wereld! (Pssst… De nieuwe Sonos Play 5 is er ondertussen!)
  14. Mr monkey and Mrs Butterfly
    Een waar kinderkledingwalhalla. Toffe merken (Cakewalk, Imps & Elfs, Le Big, Little ElevenParis, Mambotango, Kidscase, Stones&Bones, LittleLabel, MARCEL, Tumble&Dry, Six Hugs & Rock ‘n Roll,…), unieke prints/details én perfecte kwaliteit zijn de codewoorden.
  15. Freddy Pants
    Freddy Pants is een Italiaans merk. Ze hebben sinds kort een Flagship Store in de Nationalestraat in Antwerpen én ook een Belgische webshop. De Freddy broeken zijn gemaakt van jersey en spandex, hebben een siliconenband waardoor ze niet kunnen afzakken én laten je poep extra mooi uitkomen (=wr.up technology). Het lijkt alsof je een jeans draagt, maar het voelt aan als een legging. Ideaal dus als je houdt van de combi stylish en comfy. En geef toe, who doesn’t? 
    Freddy Pants doen het bovendien ook érg goed op een yogamat, in de fitnesszaal of tijdens een looptraining.
  16. Confetti Kinderboetiek 
    By far
     de coolste winkel van Schilde, Antwerpen en omstreken. Met fantastische kindermerkjes als Bobo Choses, Molo, Mini Rodini, Eleven Paris en Soft Gallery. Voor lekker eigenzinnige mama’s. Euh... kinderen. Nu ook mét webshop!
  17. Sjiekedinges
    Sjiekedinges heet heus niet voor niks Sjiekedinges! Leen Lemberechts heeft een hoop coole merken in huis. Namen die je in niet zo erg veel andere online shops ziet opduiken. O.a American Outfitters, Munsterkids, Miss Ruby Tuesday, MOLO, Beatrix NY, Wild, Retour en Miniature. Er zijn geweldige stuks voor zowel jongens als meisjes en de maten gaan van 92 tot 176.
  18. Studio Lala
    Ine Brands, mama van twee, doet in onvergetelijke momenten. Met haar Studio Lala geeft ze ouders én hun kinderen de juiste tools om elk feestje te voorzien van een stevige wow-factor. Hiervoor ontwierp ze een collectie van feestprints die gepersonaliseerd kunnen worden, helemaal op maat van het feestvarken. En daar kan je dan vervolgens zelf mee aan de slag. Alleen of met de hulp van je kiddo’s. Maar Studio Lala is véél meer dan een webshop. Ine leert ohhhs en ahhhs aan via workshops, werkt feestjes uit op maat (Check de b-day party van Finneman!) en deelt tips met Lala Lovers via haar blog. Een totaalconcept dus, geen verkooppunt van losse producten.
  19. Muziekkado
    Een MUZIEKKADO is een old skool doorgeefbox op muziek, met toffe opdrachtjes én geweldig leuke cadeautjes (snoepjes! een dino! een té coole zonnebril!). Aan te passen aan zowel de leeftijd en het geslacht van de kindjes als aan de gelegenheid. De gelijknamige webshop is trouwens een pareltje. Want naast zo’n totaal customize-baar muziekkado, kan je er ook terecht voor funky feestversiering, hippe Mason jars en benodigdheden voor een sweet table.
  20. Vakantieveilingen
    De Nederlandse versie bestond al langer, maar sinds kort hebben we hier eindelijk ons eigen veilinghuis voor vrijetijdsformules: vakantieveilingen.be Bieden kan al vanaf 1 euro en het aanbod is immens (verscheiden). Alles van dagjes en avondjes uit over hotelovernachtingen en pretparktickets tot beauty-arrangementen. Geen minderwaardige stuff,maar absolute topmerken, -events en -locaties. Bovendien heb je helemaal niks te verliezen. Je biedt wat je wil bieden en vervolgens wacht je rustig af. Of je gooit er nog wat extra geld tegenaan. Maar nooit meer dan wat je officieel zou moeten betalen natuurlijk!

Al je favoriete webshops klik-klaar bij mekaar? Maak dan je eigen online shoppingstraat via Les EtalagesDit is een voorbeeldje.

Erika presenteert: Elle Milla. De blog én de shop.

elle en tractors - 7

Elle Milla, dat is het alter ego van Sarah Van den Bosch. Sarah en ik kennen elkaar nog uit de early MySpace daysMySpace begot. Waar is de tijd lieve mensen!

Ondertussen zijn we allebei een paar social media hypes, een blog én een stel kinderen verder. Maar we volgen elkaar nog altijd. De laatste maanden zelfs nog nét ietsje meer, want Sarah is ondertussen ook met een eigen webshop begonnen. En daaruit blijkt dat we min of meer dezelfde stijl en smaak hebben. Zeker als het over babykleding, deco-stuff en een eeuwige liefde voor zwart(-wit) of dierenprints gaat!

elle en tractors - 1

Sarah heeft een ruim assortiment kleding en accessoires voor hippe mama’s en dito kinders. En een hoop originele interieurspullen, waarvan ze de meeste zelf maakt.

Dit zijn alleszins mijn laatste aanwinsten uit de Elle Milla webshop: de Mona extra soft gilet en de Zebra soft pull. Heerlijk zachte cardigans. Bijzonder, zonder té te zijn. Comfortabel en toch stijlvol. Me like a lot lot lot.

elle en tractors - 8

elle en tractors - 6elle en tractors - 11elle en tractors - 12elle en tractors - 13

En omdat ik niet hou van kitcherige kerstlichtjes, heb ik deze Happy Lights-ballen gekozen als feestdecoratie voor de eindejaarsdagen.

elle en tractors - 1 (1)

Zelf pretty things shoppen? Er loopt deze week nog een XMAS SALE met een korting van 20% op alle artikelen van de Elle Milla Shop. What are you waiting for ??