kindvriendelijk – Erika Van Tielen

Een moeder-dochter tripje naar het allerbeste all inclusive hotel: Ikos Olivia Resort, Halkidiki, Griekenland.

September 24, 2018Erika Van Tielen 3 Comments

2018 is een jaar om niet licht te vergeten. Het is het jaar waarin mijn leven compleet door mekaar geschud werd. Of ik heb het zelf door mekaar geshaket. Daar valt over te twisten. Beslissingen en hun consequenties, weet je wel. Maar dan nog mag ik mijn pollekes kussen. Omdat het altijd erger kan. En vooral omdat ik zo goed omringd ben. Door mijn kinderen, mijn kleine familie en mijn liefste vrienden. Zij hebben ervoor gezorgd dat ik de voorbije maanden alsnog op een behoorlijke manier ben doorgekomen. Dat er houvast was op de momenten dat ik dreigde te vallen. Dat er een huis én een thuis waren toen ik geen van beide nog had.

Ook nu ik de draad voorzichtig opnieuw oppik en vol goeie moed vooruit kijk, blijven zij subtiel supporteren aan de zijlijn. Ik sta weer in mijn kracht, maar zij maken maken me pas echt sterk. Een inner circle om te koesteren dus. Een prachtig ensemble dat ik al eindeloos bedankt heb, maar waarschijnlijk nooit zal kunnen teruggeven wat zij mij gegeven hebben. Al blijf ik het for evah proberen. Zoals ook nu weer met mijn fantastische mama. Zij was er, zij is er, zij zal er altijd zijn. En hoewel ik me bewust ben van de lichte meligheid die door deze uitspraak schemert, is ze kei- en keihard waar. Er zijn nu eenmaal niet zoveel mensen die er onvoorwaardelijk voor je zijn.

Een paar dagen Griekenland in een luxueus resort had ze dan ook wel verdiend, die mooie mama van mij. Het is voor haar trouwens evenzeer een zware periode geweest. Praktisch en emotioneel. A three day luxurious getaway. Zo ongeveer had ik de trip met veel poeha aan haar verkocht. Tijd voor onszelf, tijd voor elkaar. En dat in een aangename setting met een zwembad, een strand en lekker eten. Maar oh la la, het werd zo enorm gigantisch veel meer dan dat.

Het werd een hotel zoals ik, zoals wij er nog nooit eentje gezien hadden. Of nog beter: nog nooit eentje beleefd hadden. Want dat woord beschrijft oneindig veel beter waar het allemaal om draait in een Ikos Resort. Je verblijft er, je leeft er, je beleeft er. 5 Sterren-luxe op een heerlijk ongedwongen manier. All-in op een zo zot en extreem hoog niveau dat je het pas gelooft als je ‘t zelf ervaart. Echt zót veel waar voor je geld.

Wat en hoe precies, daar heb ik het in een volgende post uitgebreid over. Maar de foto’s hieronder illustreren alvast het één en ander. Geniet ervan en kijk misschien toch al eens naar de prijzen en beschikbaarheden voor volgend seizoen, want het gaat- terecht- ontzettend hard met de boekingen voor de Ikos Resorts.

Ikos Olivia boek je via de Sunweb Excellent-selectie. Dat zijn de meest exclusieve resorts binnen de Sunweb vijfsterren-collectie. In deze selectie worden enkel hotels opgenomen die garant staan voor het allerhoogste serviceniveau.

Ikos Olivia en Ikos Oceania zijn al meermaals bekroond en werden laatst in de TripAdvisor Travellers’ Choice® Awards 2018 zelfs verkozen tot de beste luxe all-inclusive resorts in Europa en wereldwijd. Deze twee luxehotels liggen in Chalkidiki, terwijl het gloednieuwe Ikos Dassia op 3 mei 2018 opende op het eiland Corfu, Ikos Aria in 2019 zal openen in Kos en Ikos Resorts in 2020 de opening aankondigt van Ikos Andalusia in Estepona, Zuid-Spanje.

Slapen op de savanne? Dat kan in Afrika of… in Beekse Bergen!

May 21, 2018Erika Van Tielen 4 Comments

Kindvriendelijk, avontuurlijk én luxueus. Drie labels die zich niet zo makkelijk laten combineren. Straf dus dat het spiksplinternieuwe Safari Resort van Beekse Bergen daar wel in slaagt. Wij spendeerden er onlangs een stukje van het lange Hemelvaartweekend. Wij, dat zijn mijn ouders, mijn kinderen en mijn zus. En we hebben genoten dat het geen naam heeft. Van de zon. De natuur. De dieren. De lodge. Het spelen. Het samenzijn.

Wakker worden met het gegrom van een kudde buffels. Opstaan en een giraf of vier zien passeren. Even geeuwen, een koffie nemen en hup daar zijn de struisvogels. En de zebra’s. Croissantje erbij en je verder vergapen aan wat neushoorns en een gang zotte struisvogels. Op amper een paar meter van je. Dat doet wat met een mens. Met een kind. Met ons allemaal. En zo blijft het de hele dag maar doorgaan op het resort. Je kan je uren vergapen aan al die dierlijke schoonheid, simpelweg vanop het gezellige terras van je lodge. Of je geniet van een vergelijkbaar uitzicht met een geserveerd hapje/drankje in bar-restaurant Moto, terwijl de kinderen ravotten in de prachtige houten speeltuin.

Het restaurant ligt in het bruisende centrum van het resort: Karibu Town. Hier vind je verder ook de receptie, een winkeltje, een paar bowlingbanen, een lounge, een overdekt zwembad met waterspeeltuin (Maji Springs) én het fameuze Ranger Basecamp. Dé plek voor je kleine avonturiers. Er is een binnenspeeltuin, je kan er knutselen én luisteren naar de wildste verhalen van de rangers. In het gezelschap van de allerschattige mascotte van het park: Djambo. Mijn jongens waren totaal gek op die grote, pluche olifant.

De lodges (voor 6, 8 of 14 personen) van het resort zijn super stijlvol ingericht. Helemaal Afrikaans geïnspireerd ook. Bij aankomst zijn de bedden netjes opgemaakt. En alle bad- en keukenlinnen is voorzien. Poetsen bij vertrek is niet nodig. Wordt allemaal voor jou gedaan.

Je hoeft ook niet bang te zijn om in een ‘mindere’ lodge gelogeerd te worden. Alle accomodaties liggen aan een savanne, een waterpartij of een heuse leeuwenvlakte.

Bovendien krijgt elke resortgast zijn eigen attractie-pas. Daarmee heb je onbeperkt toegang tot de deze 7 attractieparken: Safaripark Beekse Bergen, Speelland Beekse Bergen, Dierenrijk Nuenen (bij Eindhoven), Sportiom (‘s-Hertogenbosch), Aviodrome (Lelystad Airport), AquaZoo Friesland (Leeuwarden) en ZooParc Overloon.

Je merkt het wel, denk ik. Ik ben behoorlijk, of zeg maar zwaar, enthousiast. Wij gaan terug. Sowieso. In een volgende post mag je je trouwens aan meer info en beeldmateriaal over het Safaripark en het bijhorende Speelland verwachten.

Erika citytript: Seattle. (En de mooiste route vanuit Vancouver!)

September 18, 2017Erika Van Tielen 2 Comments

ON THE ROAD

Als je écht snel van Vancouver naar Seattle moet, neem je uiteraard de highway (Interstate 5). Een ritje van een uur of 3 is het. Grenscontrole niet meegerekend! Als je daarentegen wel wat tijd heb, kies dan zeker voor de scenic route. Via het charmante Fairhaven (waar net een bijzonder volksfeest aan de gang was), over Whidbey Island, langs Fort Casey en Langley. Zo zie je misschien geen groots, maar wel een bijzonder aangenaam stukje Washington State. En je krijgt er nog een leuk ferry-tochtje bovenop. Van Clinton naar Mukilteo. In Mukilteo rijd je dan van de boot meteen een perfect hotel binnen. Hier laat je alles rustig bezinken en de volgende dag sta je op een dik half uur in downtown Seattle.

Where to sleep?

Silver Cloud Inn Mukilteo. Wij zagen effectief enkel zilvergrijze wolken, maar bij mooi weer heb je hier topviews op het water, de vuurtoren en de inkomende ferry.

Where to eat?

Anthes Ferments in Langley. Een combi van Duitse en Japanse cuisine die wonderwel werkt. Heerlijke gastvrouw ook en een superfijn terras.

Must do/ go?

Fair Haven was een aangename verrassing. Fort Casey is prachtig bij zonsondergang. En Langley is pure poëzie.

Must know?

De grenscontrole Canada- USA is geen lachertje. #understatement
Voor een eerste controle schuif je gemiddeld een uurtje aan in de wagen. Na een paar vervelende vragen word je dan doorgestuurd naar controle 2. Hier moet iedereen uit de auto voor een hoop administratieve shit. Het helpt als je in het bezit bent van een ESTA-nummer, dan moet je veel minder documenten invullen. Maar je hangt er sowieso aan, want als je over land de States binnen wil, heb je nog een ánder document nodig. Kost 6 dollar de man.
Wij kwamen net toe tijdens de lunchpauze en hebben alles bij mekaar een slordige 2u in het kantoortje gekampeerd. De airco blaast er gelijk zot en er is 1 toilet voor een man of honderdvijftig. Ja, ze zijn bijzonder gastvrij die Amerikanen.
Enfin, na 3u van je leven aan hen te geven, mag je wel 90 dagen in het land blijven. Kei-sympathiek.

SEATTLE

Where to sleep?

The Westin. Niet goedkoop, maar immense kamers en topviews op de stad. Wie zoekt, vindt ook zeker goeie aanbiedingen. Publiek: business people en véél gezinnen met kinderen!

What to do/see?

Koffie drinken. Seattle is de stad van de koffie. De geboorteplek van Starbucks ook.
Het Museum of Pop Culture. De gitaartoren spreekt tot de verbeelding. En het soundlab is geweldig. Voor de rest minder interessant. Ziet er allemaal wel lekker funky uit. En de coole playground op het plein voor het museum werd door onze jongens ook enorm gesmaakt.
Een ritje met de monorail!
Bespaar je de dure ride naar de top van de iconische Space Needle. Je staat natuurlijk niet zo hoog, maar het uitzicht vanop Kerry Park (serieus klimmen wel met kinderen en buggy!) is ook behoorlijk fenomenaal. En veel rustiger. En met een speeltuin erbij. En een hele mooie woonwijk errond.
Ook vanuit Gasworks Park heb je een geweldige view over de stad.
Combineer met een wandeling langs de bekende beelden in de wijk Fremont.
The Museum of Flight. Een aanrader van jewelste. Wat. een. indrukwekkende. collectie! Ligt wel even uit de stad en is erg groot, dus voorzie voldoende tijd om er te geraken en alles rustig te ontdekken. Je geraakt er met de bus, maar je kan ook- net als wij- een taxi nemen.
Pike Market. Al het er in het hoogseizoen druk druk druk. Niet echt op het gemak rondkuieren dus.
Pike & Pine. De hipste buurt. Leuke platenwinkels, fijne eettentjes, ‘s avonds de beste bars en clubs. De Seattle-vibe die ik in mijn hoofd had!

Wij reisden naar Vancouver via Air&Rail van Air France.

De mooiste bergwandeling van Zuid-Tirol.

June 29, 2016Erika Van Tielen Leave a Comment

Daarvoor neem je in Plose, net buiten en vooral boven het stadscentrum van Brixen/ Bressanone, de kabelbaan. Die sleept je in geen tijd nog een serieus pak hoger, tot ruim boven de 2000 m. En daar begint het avontuur dan. Met hopen wandelwegen voor ijverige, getrainde stappers. Maar ook met de fantastische Woody Walk. Een 4km lange wandellus die voor de helft gedecoreerd is met prachtige houten speeltuigen en ander idyllisch entertainment. Het uitzicht op de Dolomieten is overal even waanzinnig en de tour is zeker niet te zwaar. Mijn kinderen hebben maar een beetje gezeurd. En ik heb ze maar een beetje gedragen. Nee, lukt echt wel. En baby’s of peuters stop je gewoon in een (stevige) buggy of wandelrugzak.

De Woody Walk start in de berghut naast de kabelbaan. Die heeft al meteen een heerlijke speeltuin trouwens. En halverwege de wandeling kan je heerlijk pauzeren in de zowaar nog mooiere Rossalm. Het leven is pretty perfect op een berg.

Meer Zuid-Tirol? Wij gingen op boerderijvakantie. Daar lees je hier én hier veel meer over!

Op reis met kinderen: Westkaap, Zuid-Afrika. Part I.

February 19, 2016Erika Van Tielen 8 Comments

Ik had schrik ja. Misschien was ik deze keer toch net iets te impulsief geweest. Had ik de zaken net iets te optimistisch inschat. En ging ik me die zottigheid ter plaatse, en waarschijnlijk zelfs al op het vliegtuig, gigantisch beklagen. Maar nee hoor, niks van dat. Geen horrorverhalen whatsoever. Onze eerste verre gezinsreis is geweldig goed meegevallen. I swear. Hand op het hart en al. Zo goed zelfs dat ik een week na onze thuiskomst nog altijd op wolkjes loop.

Echt jong, tien dagen 24/7 samen zijn met man en kinderen doet wat met een moeder. Je wordt ontroerd, (figuurlijk) gevoed en af en toe ook (al even figuurlijk) gekraakt. Want ondanks de positieve boventoon waren er hier en daar natuurlijk ook moeilijke momenten in paradise. Ik denk spontaan aan a) een zware crisis op straat in Stellenbosch, b) een hysterische aanval in de wachtrij voor de Tafelberg kabelbaan, c) een tutincident tussen de wijnranken en d) een elleboogwonde (mét bloed!) in Franschhoek na een zoveelste val. Gelukkig zaten het lief en ik hier al snel op dezelfde lijn. Zelf boos worden of lekker meeflippen, waren opties, maar geen heel erg goeie. Betere ideeën: gezamenlijk kalm blijven en vervolgens a) gewoon wachten tot er terug wat redelijkheid in dat kleine lijfje sluipt b) met het hysterische kind toevallig een security medewerkster passeren, onbewust medelijden afdwingen en zo via een binnenweg naar het vertrekplatform van de kabelbaan geloodst worden, zodat je niet nog eens een uur in de brandende zon moet staan wachten. c) de gids terug naar de vorige wine estate laten fietsen om het vergeten tutje op te halen. d) eindeloos troosten, vieze Fanta laten drinken en een zo groot mogelijke pleister op de schade plakken. Eveneens succesvol gebleken: proberen om de humor van de situatie in te zien. Ook al krijg je dan weleens verontwaardigde blikken toegeworpen. Nee meneer, wij lachen ons kind niet uit, maar als hij voor de zoveelste keer (zonder reden en zonder erg, maar met veel drama) onderuit gaat, is dat ergens wel wat hilarisch. Voor ons toch.

Een paar cadeautjes achter de hand houden voor als ze het moeilijk kregen tijdens de lange vluchten of als we iets wilden afdwingen, was dan weer een magistraal idee dat een paar lezeressen me hier aan de hand gedaan hadden. Rowen heeft uren mannetjes gepropt in zijn verse Playmobil-busje en de tractor zorgde ervoor dat hij datzelfde woord ook leerde uitspreken (nu ja, kaktor zegt hij eigenlijk). Finn was op zijn beurt extatisch over een fonkelnieuwe graafmachine en de mini-stormtrooper werd letterlijk op gejuich onthaald. Ook de Ipad was een winner van jewelste. Ik durf de uren schermtijd niet uit te tellen, maar de combinatie tablet/persoonlijk videoscherm deed het nogal goed daar boven in de lucht. Alladin, Toy Story, Tarzan, hij heeft zijn klassiekers meermaals gezien. En daarnaast heeft hij zichzelf een hele hoop apps eigen gemaakt. Educatieve spelletjes gelukkig, daar hadden we wel voor gezorgd. Het kind bevond zich bij momenten in een soort van trance, alsof hij niet kon geloven dat hij zo lang ongestoord zijn ding mocht doen. Ach, allemaal voor de goeie zaak hé. Finn was by far het rustigste kind op het vliegtuig. Zo rustig dat, mocht ik niet af en toe gevraagd hebben of hij niet eens even naar het toilet moest, hij 11u lang niet van zijn stoel zou zijn gekomen. (Tijdens de nachtelijke terugvlucht heeft hij gelukkig ook wel een uur of vier/vijf geslapen). Boven en buiten verwachting.

Wel prognose-bevestigend: dat Rowen het up in the air een stuk lastiger had. Oké, het mannetje houdt van een Donald Duck tekenfilm op tijd en stond en ook een streepje Toy Story weet hij te appreciëren, maar echt lang op iets focussen is natuurlijk nog moeilijk voor een 2-jarige. Hij begreep ook totaal niet waarom hij per se vastgesnoerd moest zitten en zijn tafeltje moest inklappen tijdens het opstijgen en landen. Het is toch veel spannender om een tourke door het vliegtuig te doen? Hup, onder onze benen door, de gang in, achterdoor aan de toiletten, voorbij de stewardessen en via het andere gangpad weer naar onze rij. En dat een keer of 357. Ons kleine spookje voelde bovendien maar al te goed aan dat hij in een groot avontuur beland was en wilde daar liefst geen seconde van missen. Tijdens de heenvlucht heeft hij amper een uur geslapen. Gevolg: drie dagen wallen en zoveel opgestapelde vermoeidheid dat we nu pas het gevoel hebben dat hij weer helemaal bijgeslapen is.

Maar goed, laat ons het vanaf hier ook nog even over de bestemming hebben. Want die heeft me evenzeer beroerd.

De Zuid-Afrikaanse Kaap geeft je op geen enkel moment het zogenaamde ‘Afrikagevoel’, maar de regio is hoe dan ook prachtig. Compact (alle must-sees en -do’s liggen lekker dicht bij mekaar!). Veelzijdig. Kindvriendelijk. Gastvrij. En warm (qua mensen en qua weer, het is er zomer nu!). Het uurverschil bedraagt amper 1u (geen jetlag dus!). Overnachten is niet duur, het eten is goedkoop en de wijn is bijna gratis. Te lekker ook.

Eigenlijk heb ik maar één minpuntje gevonden: de apartheid die er- meer dan 25 jaar na de afschaffing- nog altijd verder sluimert. De blanken gloriëren, de zwarten en kleurlingen zijn het werkvolk. Zij wonen niet in zwaar beveiligde compounds en op sjieke landgoeden, maar hokken samen in de welbekende townships. Duizenden piepkleine, golfplaten huisjes omgeven door zand en vuilnis, zover je kan zien. Ik werd daar stil van. Ik word daar stil van. Maar ik heb ze niet durven fotograferen.

Hieronder de schoonheid die ik wél gecapteerd heb.

Lagoon Beach Hotel & apartments- Milnerton, Capetown
Mooiste zicht op de tafelberg in town.

De V&A Waterfront
Het ‘eilandje’ van Capetown. Resto’s en terrasjes à volonté, een reuzenrad en veel m’as-tu-vu.

Even compleet ter zijde, maar leve de superhandige Quinny buggy! Zo licht, zo praktisch.

Bakoven
Kustdorpje. Mooiste zicht op de 12 apostelen.

Camps Bay
Hip, fancy, trendy en zo. Dé plek voor sundowners.

De Tafelberg
De trots van de stad. En één van de nieuwe wereldwonderen. Mega must do.

Uitputting na de hysterie. Wanhoop en ingehouden boosheid worden heel snel weer liefde. Veel liefde.

Meest gehoorde vragen van Finn tijdens deze reis:
– “Maar wanneer gaan we nu naar Afrika???” (“Maar we zijn al lang in Afrika!”)
– “Gaan we nu wéér naar een ander huisje?” (We zijn drie keer van logement veranderd ja.)

Steeds terugkerende bezorgdheden van (een steeds weer vallende) Finn tijdens deze reis:
“Ik heb een sneetje!”
“Aaaaauw!”.
“Pas op voor mijn pijntje!”
“Ik kan niet zwemmen met mijn pijntje!”
“Ik heb bloeeeeed”
“Ik wil niet in bad, want dat gaat pijn doen!”

Het strand van Noordhoek. Het ‘eindpunt’ van een spectaculaire rit over Chapman’s Peak Drive.

Houtbaai

Dunes, dé strandtent van Houtbaai
Heerlijk laidback en kindvriendelijk. Ideaal voor een aperitiefje, het eten kan beter.

Llandudno beach
Belachelijk mooi strand in een prachtige baai. De plek ook waar Madonna en Elton John een optrekje neergepoot hebben. Heerlijk rustig bij zonsondergang.

Benieuwd naar het vervolg van mijn reisverslag?
Hou je maar al klaar voor deel 2 en deel 3 komende week. En ook voor een wat afwijkend deel 4. Een soort van Zuid-Afrika uncensored, oftewel esthetisch onverantwoorde foto’s zonder filter én zonder roze bril. Het leven zoals het is op reis met kinderen, quoi.