11x reis-inspiratie voor 2017! Getest en goedgekeurd in 2016.

Reizen zit in mijn bloed. Ik kan niet anders. Ik wil de wereld zien. Dichtbij en verder weg. Even afstand nemen van mijn leven en alle vanzelfsprekendheden hier. Bijleren, ontdekken of gewoon uitblazen. Zonder of juist met kinderen.

En dat is me ook in 2016 weer aardig gelukt ja. #blessed
Misschien haal je er wel inspiratie uit voor jouw travels in 2017?

  1. Op gezinsvakantie naar de Westkaap: Zuid-Afrika, deel 1/Zuid-Afrika, deel 2/ Zuid-Afrika, deel 3/ Zuid-Afrika, ongecensureerd
  2. Een midweek met de hele familie, in Landal Port Greve, Zeeland 
  3. Snel weekendje weg: Oostende
  4. Glamping met Vacansoleil: Fréjus, Frankrijk
  5. Op boerderijvakantie in Zuid-Tirol, Italië
  6. Met z’n twee relaxen in Mallorca
  7. Op gezinsvakantie aan het mooiste meer van Europa: Lausanne, Zwitserland
  8. Op verjaardagsweekend met vriendinnen: Landal De Cauberg, Valkenburg, Nederland
  9. Op Yogaweek in Boutique Hotel Caballito de Mar, Moraira, Spanje
  10. Een paar dagen zomerzon in de herfst: met Tuifly naar Gran Canaria
  11. Op verrassingsweekend met srprs.me/Warschau, Polen

Erika deelt haar slechtste reiservaring.

Ik hou van reizen die vlekkeloos verlopen. Maar ik heb ook niks tegen tripjes waar de zaken al eens lichtjes anders uitdraaien dan gepland. Want dan heb je tenminste een goed verhaal achteraf.

Die keer bijvoorbeeld dat ik een halve maand te vroeg terug naar Belgi gerepatrieerd werd omdat mijn Ecuadoriaanse gastgezin niet echt van gastvrijheid beticht kon worden. Die nacht dat ik gewekt werd in mijn Sri Lankaans hostel om samen met de andere gasten een brandje te blussen op het terrein. Gewapend met flessen en emmers zowaar. Of… die dag dat ik doodziek werd in Bangkok en het vliegtuig richting Belgi niet op mocht.

Compleet van de wereld was ik toen. Het begon ergens in de namiddag op mijn laatste dag in de Thaise hoofdstad, na een rondreis van vier weken. Mijn allereerste verre reis nota bene. Met een Joker-groep, in 2002. De misselijkheid werd steeds erger en bij aankomst op de luchthaven kon ik alleen nog overgeven. De ziel uit mijn lijfje. Rechtstaan was er niet meer bij en vliegen al helemaal geen optie. Dus werd mijn baggage weer van het toestel gehaald en vertrok ik, samen met de reisbegeleidster en een vriendin, in een rotvaart naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Nee, de dolle taxirit door de stad maakte de zaken er niet bepaald beter op. Ik werd gedropt op de spoed, snel onderzocht en kreeg vervolgens een lading pillen mee. Iets verkeerd gegeten dacht ik toen. Drugs gepakt dachten zij waarschijnlijk. Anyway, ik heb nog de hele nacht aan het toilet van het hotel gehangen. Daar in de vochtigste hitte die je je kan voorstellen. Maar de volgende ochtend was ik hersteld. Of zo leek het nog. Gezellig gechat nog aan het ontbijt met een Nederlandse wier vriend in hetzelfde hotel geveld lag door dengue fever. Ach, een extra dagje in Bangkok, ik begon er zelfs de fun van in te zien.

Voor even toch. Want een paar dagen na mijn behouden thuiskomst werd ik terug ziek. En een week later nog eens. Altijd erger en heviger. En zo belandde ik uiteindelijk totaal uitgedroogd, verzwakt en verkrampt op de spoed van een Belgisch ziekenhuis. Oorzaak: een parasiet. Jawel. Vermoedelijk opgedaan ergens in de Thaise jungle. Toen ik per se in hetzelfde water als de olifanten wilde zwemmen. Enfin, mijn maag werd leeggepompt, ik recupereerde zachtjes aan en kreeg nog pillen mee ter verdere bestrijding van het kwaad.

Niet leuk. Bang ook dat ik week na week weer ziek zou worden. Maar dat is gelukkig niet gebeurd. En dus heb ik nu gewoon een goed verhaal. Dat ik even wou vertellen.

Erika citytript: Warschau, Polen.

Nee, eerlijk gezegd stond Warschau niet in mijn Top 5 van asap te bezoeken steden. Maar even eerlijk, ik ben blij dat ik er toch geweest ben. Met dank aan srprs.me.

Klein Berlijn wordt de stad wel eens genoemd. En dat is niet gelogen. Die heerlijke mix van oost en west. Dat ruige randje. Die fijne vibe. Ik hou daar wel van. Tof, zonder überhip te willen zijn. Een soort van ongedwongen coolness.

Warschau is groot, maar niet té. Heel bewandelbaar. En befietsbaar ook. In de zomermaanden dan vooral.

Er zijn weinig absolute must-sees. Maar de mix van architectuur is de max. Het is een jonge stad ook. Met een hoekje af. Veel parken. En veel upcoming wijkjes. Soho Factory in de wijk Praga, aan de andere kant van de Wisla, is een aanrader. En ook het Copernicus Museum mag je niet missen.

De Polen spreken in het algemeen niet geweldig goed Engels, dus een paar belangrijke woordjes op voorhand leren, kan je wel van pas komen.

Eten is er in overvloed. Veel Japanners en Italianen, maar ook de lokale cuisine is best oké. Dumplings zijn dé specialiteit en zeker het proberen waard. Bijvoorbeeld bij Zapiecek.

Koffiebars zijn er om de paar meter. Me like a lot. Zeker als je op een koude winterdag wat wil opwarmen tussen al dat wandelen door.

En extra fijn: de prijzen zijn overal super zacht. Het leven in Polen is een pak goedkoper dan bij ons. Zelfs in de hoofdstad.

Oh, en wij kwamen op dag en minuut 1 ter plaatse meteen volop in de actie terecht. Want 11 november is in Polen blijkbaar ook Onafhankelijkheidsdag. En dat feest gaat gepaard met een indrukwekkende (en voorgaande jaren blijkbaar nogal heftige) mars door de stad…

polen-1polen-5polen-4polen-8polen-9polen-11polen-10polen-12polen-13polen-14polen-17glibbi-1polen-19polen-20polen-23polen-24polen-22polen-27polen-29polen-28polen-30

 

Erika gaat op reis en weet pas op de luchthaven waar naartoe.

srprs.me Oftewel: op reis naar een onbekende bestemming. Een bestemming die niet door jou, maar voor jou wordt gekozen. En hoewel het misschien heel even compleet zot lijkt om zoiets belangrijks uit handen te geven, kan ik je alleen maar aanmoedigen om het ook eens te proberen. Ik ben zelfs al na één keer compleet verslaafd aan het concept. Tonnen reiservaring op de teller, maar eerlijk waar, nooit eerder heb ik zó in spanning naar een tripje toegeleefd.

Zelf niet kiezen waar je naartoe gaat, werkt zonder meer bevrijdend. Geen nutteloze stress op voorhand. Geen (over-)uitgebreide voorbereiding en al evenmin een (veel te) strakke must-do lijst. Wel to-ta-le onbezorgdheid. Gaan met de flow. Beleven. En genieten in het hier en nu.

Bovendien kom je zo op plekken die misschien niet meteen in je zouden opkomen. Of die niet al eeuwen bovenaan je bucketlist staan. Maar die wel heel erg bij je passen en absoluut de moeite waard zijn. Want wees gerust, als je boekt bij Srprs.me, vul je wel eerst een vragenlijstje in, zodat de mensen daar precies weten welk vlees ze in de kuip hebben. En jou naar precies de juiste bestemming kunnen sturen.

Een srprs.me reisje begint dus al een flink stuk voor je vertrek. Met veel nieuwsgierigheid en bijna kinderlijke opwinding. Voorpret op zijn heerlijkst. Met een eigen pagina ook, waar een week voor vertrek de weersvoorspelling voor je bestemming op verschijnt. En met de kraskaart die iets later in je brievenbus ligt. Zal ik stiekem al krassen, de code invoeren en kijken waar ik naartoe ga? Of kan ik wachten. En doe ik het pas op de luchthaven?

Wij deden het laatste (en leukste uiteraard!) en ontdekten onze bestemming pas op de luchthaven. Het filmpje van dat onthullingsmoment staat op mijn Instagram en spreekt boekdelen.

Processed with VSCO with t1 preset

Alles over waar we uiteindelijk beland zijn, lees je later deze week op de blog.
In the meantime… niet twijfelen, gewoon doen!

srprs.me heeft verschillende formules. Er is voor elk budget wel iets. Bij een citytrip zijn vlucht en accommodatie (met ontbijt) altijd inbegrepen. En je weet sowieso op tijd wanneer je op de luchthaven verwacht wordt en wanneer je weer terug bent. 

Erika gaat op reis met Jetairfly. Euh Tuifly.

Work hard, travel hard. Het zou de baseline bij mijn 2016 kunnen zijn. En deze maand nog nét iets meer dan anders. Want de Jetair- euh TUIfly-trip kwam zo snel na de vorige (een yoga retreat in Caballito de Mar, Moraira/Spanje), dat ik niet eens de tijd heb gekregen om terug gestrest te geraken. Poor me. (Ahum.)

Het is trouwens wéér Spanje geworden. Maar dan wel een wat verder Spanje: Gran Canaria. Niet meteen de meest avontuurlijke bestemming, wél de meest zonzekere in deze tijd van het jaar. En veeleisend als ik ben, was dat ook meteen de enige verwachting die ik koesterde voor vertrek: zon, zon en nog eens zon.

En die hebben we gekregen. Amai nog ni. Als we op vijf dagen tijd drie wolken gezien hebben, zal het veel zijn. En de temperaturen schurkten vlotjes tegen de 30 graden aan. Diep in oktober begot. Ik heb zelfs geen enkel vestje uit mijn koffer moeten halen. Dát is het summum lieve mensen. Het mijne toch alleszins. Voeg daar nog een fijn hotel, lekker eten en veel quality time met mijn mams en mijn jongste aan toe en ik ben zelfs euforisch. Kom mor ip grijze, natte herfst. En overload aan werk. I can handle anything nu.

In detail…

De vlucht:
Met TUIfly dus. Want Jetair is TUI geworden. En jetairfly ook TUIfly. Ergens vorige week. Dat verandert verder niks aan de service, het comfort en de smile. Maar het is maar dat u het weet. Dat Jetair(fly) nu dus TUI(fly) is. Zoals de touroperator en bijhorende airline eigenlijk al lang heet in verschillende andere landen. En dat dat nu dus ook hier op de site, in alle boekjes en op de vliegtuigen staat.

Bij ons liep alles supervlot. Zelfs twee keer voor op schema geland. En de liefste stewardessen. Daar word ik ook blij van. Alleen het eten kan beter. Maar laat ons zeggen dat dat een algemeen probleem is in vliegtuigland.

De transfer:
Bij aankomst volg je de bordjes met de TUI-smile. Een host of hostess wacht je op, bezorgt je een aantal infoboekjes en loodst je naar de juiste bus. Die bus voert je dan naar je hotel. Met een paar tussenstops bij andere hotels weliswaar.

Het hotel:
All-in Paradise Valle Taurito.

Pakketreizen zijn een zeldzaamheid op mijn reiscurriculum en tot voor deze trip was ik bovendien een all in-maagd. Als ik nog maar voorzichtig dacht aan die reisformule, brandden er zich gruwelijke taferelen op mijn netvlies. Handdoekgevechten voor de perfecte spot bij het zwembad bijvoorbeeld. Salmonella style bufetten in TL-verlichte refters. En op de zenuwen werkende animatie. Gruwel de gruwel de horror.

En toch bleek niks minder waar.

Oké, het was aangewezen om ‘s ochtends op tijd (maar zeker niet extreem vroeg) je handdoek over een ligbed te draperen. Maar de andere gasten waren bijzonder beleefd en aangenaam. Meer dan eens gezellig zitten keuvelen aan het kinderbad. Met zowel Engelsen, Zweden, Nederlanders als Belgen.
Oké, ik zat veel liever buiten op het terras dan binnen in het restaurant. Maar de buffetten waren rijkelijk, gevarieerd en vooral heel erg lekker.
En oké, de overenthousiaste animatoren werkten mij soms lichtjes op de zenuwen. Maar heel veel andere mensen en zeker de kinderen genoten enorm van het entertainment dat hen werd aangeboden.

Nu jij…

Zin om jezelf deze winter nog een tripje cadeau te doen? Of om al eens weg te dromen naar je vakantie van volgend voorjaar? Een pakketreis is altijd een optie, maar je kan natuurlijk even goed kiezen voor een flight only. Check hier alle bestemmingen. En hou vooral deze blog goed in de gaten. Want er zit misschien wel een zéér interessante giveaway aan te komen. Nu ja, heel zeker.

gran - 1gran canaria - 3gran canaria - 18gran canaria - 25gran canaria - 30gran canaria - 33gran canaria - 38gran canaria - 28gran canaria - 47gran canaria - 49gran canaria - 43gran canaria - 51

Erika cityt(r)ipt: Maastricht.

De stad was mij al meermaals getipt. Maar het is er veel te lang niet van gekomen. Tot een paar weekends geleden. Toen ben ik Maastricht eindelijk van dichtbij gaan bekijken en ervaren. In het kader van mijn verjaardagsweekend en in het gezelschap van een heerlijk groepje vriendinnen. We had a blast.

Shopping must-do’s:

  • De straatjes rond de Markt voor de grote ketens.
  • De Stokstraat voor de dure labels.
  • De Rechtstraat voor kunst en interieurzaken.
  • De Heggenstraat voor de alternatievere boetiekjes.
  • Heppie kinderwinkel

Food (en drinks) favorieten:

 

En oh… de winkels zijn open op zondag!!

landal - 26landal - 30landal - 27landal - 31landal - 28landal - 37landal - 33landal - 32

Wij logeerden op een dik kwartiertje rijden, in het zalige Landal Kasteeldomein De Cauberg. Zo konden we deze citytrip perfect combineren met bezoekjes aan Thermae 2000 en het Holland Casino, een wandeling door de prachtige streek én de gezellige terrasjes van Valkenburg.

Erika gaat op verjaardagsweekend in Landal Kasteeldomein De Cauberg.

33. Dju toch. Waar is de tijd dat ik 18 werd? Of 20. Of 26. En een hele nacht lang ging feesten in Fill Collins club, Club Geluk of Culture Club. Zonder dat ik mij ook maar één seconde moest afvragen wie mijn kinderen dan wel zou opvangen en of mijn lief het zonder mij zou redden. Ik had geen kinderen. En een lief al evenmin. Toch niet van het het vaste relatie-type.

Ja, die tijd is al wel even voorbij nu. Maar hey, dat is helemaal oké. Hoe fijn mijn teenager– en twenty something- jaren ook geweest mogen zijn, ik geniet minstens even hard van tram 3. Al verafschuw ik de uitdrukking. Ik weet nu tenminste (een beetje) wie ik ben, wat ik (niet) wil en wie of wat er écht toe doet. En als die momenten van zottigheid en ‘vrijheid’ schaarser worden, geniet je des te meer van de momentjes die je wél te pakken krijgt. Right? 

Zoals dat langgerekte moment twee weekends geleden. Mijn verjaardagsweekend. In Landal-park Kasteeldomein de Cauberg in Valkenburg.
Met 6 van mijn beste vriendinnen. Allemaal moeders. Met een wild verleden 😉 In een heerlijk huisje. Ruime kamers en supergezellig ingericht. Omgeven door prachtige natuur.

Nederlands Limburg is écht de max. En de mensen zijn er belachelijk vriendelijk.

Valkenburg is bovendien een onderschat stadje. Vol terrasjes en lekkere restaurantjes. Wij haalden ondermeer ijsjes bij Lemon Grass en aten heerlijke tapa’s bij Latinos. Grotten en ruïnes. Kabel- en rodelbanen. Fruitbomen en wijngaarden. En letterlijk vlak naast het Landal-park, iets meer naar beneden op de mythische Cauberg, liggen Thermae 2000 en Holland Casino. Elk met hun eigen charme. Allebei getest en geweldig hard goedgekeurd.

Ik ga nog terug. Dat staat vast. En daar mag je mij aan herinneren. In het geval het wat lang duurt met die vaste man en die al even vaste kinderen onder mijn hoede.

landal - 25landal - 24landal - 39landal - 1landal - 4landal - 5landal - 6landal - 9landal - 7landal - 8landal - 15landal - 13landal - 12landal - 17landal - 20landal - 18landal - 19

Erika gaat naar Mallorca en laat haar kinderen thuis.

Dat we dat meer moeten doen dedju. Er even tussenuit met ons twee. Zonder die kleine schattigaards. Want hoewel we ze elke dag (een beetje meer) gemist hebben en ze in minstens één op de drie conversaties aan bod kwamen, waren onze 4 dagen op Mallorca vorige week een zálig uitje. En een batterijenoplader van jewelste.

Tot middernacht op een terras blijven plakken, ‘s ochtends slapen zo lang je zelf wil. Zorgeloos urenlang aperitieven en ongegeneerd uitgebreid tafelen. Niet bang zijn voor kinderen die onverhoeds wegsneaken of in het water sukkelen. Hazenslaapjes doen aan het zwembad. Kussen. En friemelen en zo.  Making memories. Samen bootje varen en datzelfde bootje in een idyllisch baaitje casual voor anker gooien bijvoorbeeld. Muhaha, zo geklungeld, maar nog meer gelachen. Samen gepaddleboard ook. Topontdekking. In- en ontspannend tegelijkertijd. En bovenal veel tijd om te praten. Of te zwijgen.

Ondertussen hebben die kinderen van ons zich trouwens minstens even rot geamuseerd. Bij hun (over)grootouders. Frieten, puddingskes en speeltuinen à volonté. Niks ocharme achtergelaten dutskes. Wel leve die andere horizon voor een paar daagjes.

En dat gevoel hadden wij zelf dus ook.

Nee, we gaan hier niet nog eens 5 jaar mee wachten. Zoals we voor deze trip dus wel gedaan hadden.

mallorca - 22 mallorca - 4mallorca - 3mallorca - 5mallorca - 2 mallorca - 5mallorca - 16mallorca - 11mallorca - 18mallorca - 7mallorca - 17mallorca - 14mallorca - 9

Wij vlogen vanuit Eindhoven naar Palma de Mallorca. En logeerden in het Pure Salt Hotel Port Adriano.

Erika presenteert: de mooiste reiskoffers van de planeet.

Dat ik al eens graag een reisje onderneem, zal u wellicht niet ontgaan zijn. Ver of dichtbij. Met of zonder kinderen. By car or by plane. Als ik er maar even tussenuit kan. Hard werken afwisselen met hard vakantie nemen is een levensfilosofie die ik al jaren uitdraag en waar ik ook moeiteloos trouw aan kan blijven.

Ondertussen ben ik ook een ware inpak-pro. Een paar dagen op voorhand begin ik hier en daar wat spullen klaar te leggen en de avond voor vertrek maak ik dan een definitieve selectie. Op alles voorbereid zijn, is het belangrijkste doel natuurlijk. Je wil jezelf en je kinderen immers niet nodeloos laten zweten of koukleumen. Maar ik maak er evenzeer een erezaak van om geen overbodige spullen bij te hebben. Pampers worden geteld, outfit-combinaties uitgedacht. Zowel voor mezelf als voor de jongens. De missie is pas geslaagd als de koffer op het einde van de trip volledig gevuld is met vuile was. Omdat alles netjes gedragen en gebruikt is.

Nu, naast de inhoud is ook de keuze van de verpakking belangrijk. Welke reiskoffer gaat er mee? Weegt ie niet te veel? Is ie makkelijk te dragen en te rollen? Ook als je ondertussen een kind op de arm of aan de hand hebt? Neem je enkel handbagage mee of moet de koffer ingecheckt worden? Overleeft ie de harde aanpak op een luchthaven? Springt ie eruit op de bagageband? Kan ie makkelijk op slot? Past ie in je huurwagen? Toch niet onbelangrijk om daar allemaal op tijd even bij stil te staan.

En niet zoals ik bij mijn laatste vertrek… (te ervaren zijn, maakt ook lui, zo blijkt ;))
Toen ontdekte ik net voor de taxi arriveerde dat het wiel van mijn favoriete koffer afgebroken was. En dat ook het cijferslot van mijn tweede optie het begeven had. Gevolg: last minute overlaad-stress en uiteindelijk vertrokken met een oud exemplaar van mijn ouders waar ik me een arm-en ruggeletsel aan gezeuld hebt. Want in dagen van terreur dreigingsniveau 3 moet je namelijk serieus wat afstand te voet afleggen op onze luchthavens. En de karretjes om alles op te gooien, lijken dan uiteraard allemaal in rook opgegaan.

Enfin, het zal mij niet meer gebeuren. Want dankzij Duifhuizen tassen en koffers heb ik nu twee absolute topexemplaren om uit te kiezen.

  • Een opvallend modelletje van SuitSuit, met leopard motief. 77 cm groot en heerlijk handelbaar. Hij glijdt gewoon vooruit. Top voor een langere reis. Zowel mijn eigen kleren als die van de kinderen kunnen erin. Uitgerust ook met een handig TSA-slot. (Jij gebruikt de nummercode, zodat niemand zomaar in je bagage kan neuzen. Enkel de douane beschikt over de speciale sleutel. Zo kunnen ze de koffer- indien nodig- makkelijk openen, zonder het slot te moeten forceren!)

ig - 2ig - 4ig - 11ig - 1ig - 10

  • En een stijlvolle witte Bon Air van American Tourister. Superlichtgewicht (3,4 kg), supersterk en ook mega praktisch binnenin. Perfect voor iets kortere trips zonder kinderen. 66 cm oftewel 53 L, al even lekker rollend en ook voorzien van zo’n TSA-slot.

ig - 8ig - 9ig - 15ig - 5

Aaagh…ik kan niet wachten om weer te vertrekken! (Zeker met dit kl*te zomerweer hier.) In afwachting hebben deze pareltjes alvast een mooi plekje boven in de gang gekregen. Kan ik er toch elke dag even naar kijken en zachtjes wegdromen.

Beautiful Bantry. Naar Ierland voor de première van Broer.

bantry - 18

BROER, de nieuwe film van Geoffrey Enthoven, vanaf nu woensdag 20 januari in de zalen. Een warme aanrader. Niet in het minst omdat de prachtige beelden van de hand van mijn lief zijn. En de film geproducet is door de peter van onze oudste zoon.

Vorig weekend mochten we mee op première-trip naar Bantry, in Ierland. Een idyllisch dorp aan het begin van de Wild Atlantic Way, waar het grootste deel van de prent gedraaid is. Dat het een feestje was, hoef ik u niet te vertellen. Ik laat de beelden voor zich spreken. (Toch diegene die niet gecensureerd werden.)

bantry - 19 bantry - 20 bantry - 3bantry - 3bantry - 1bantry - 4 bantry - 5 bantry - 6bantry - 10 bantry - 11 bantry - 12 bantry - 13 bantry - 7bantry - 15bantry - 16 bantry - 17 bantry - 1