Erika deelt haar slechtste reiservaring.

Ik hou van reizen die vlekkeloos verlopen. Maar ik heb ook niks tegen tripjes waar de zaken al eens lichtjes anders uitdraaien dan gepland. Want dan heb je tenminste een goed verhaal achteraf.

Die keer bijvoorbeeld dat ik een halve maand te vroeg terug naar Belgi gerepatrieerd werd omdat mijn Ecuadoriaanse gastgezin niet echt van gastvrijheid beticht kon worden. Die nacht dat ik gewekt werd in mijn Sri Lankaans hostel om samen met de andere gasten een brandje te blussen op het terrein. Gewapend met flessen en emmers zowaar. Of… die dag dat ik doodziek werd in Bangkok en het vliegtuig richting Belgi niet op mocht.

Compleet van de wereld was ik toen. Het begon ergens in de namiddag op mijn laatste dag in de Thaise hoofdstad, na een rondreis van vier weken. Mijn allereerste verre reis nota bene. Met een Joker-groep, in 2002. De misselijkheid werd steeds erger en bij aankomst op de luchthaven kon ik alleen nog overgeven. De ziel uit mijn lijfje. Rechtstaan was er niet meer bij en vliegen al helemaal geen optie. Dus werd mijn baggage weer van het toestel gehaald en vertrok ik, samen met de reisbegeleidster en een vriendin, in een rotvaart naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Nee, de dolle taxirit door de stad maakte de zaken er niet bepaald beter op. Ik werd gedropt op de spoed, snel onderzocht en kreeg vervolgens een lading pillen mee. Iets verkeerd gegeten dacht ik toen. Drugs gepakt dachten zij waarschijnlijk. Anyway, ik heb nog de hele nacht aan het toilet van het hotel gehangen. Daar in de vochtigste hitte die je je kan voorstellen. Maar de volgende ochtend was ik hersteld. Of zo leek het nog. Gezellig gechat nog aan het ontbijt met een Nederlandse wier vriend in hetzelfde hotel geveld lag door dengue fever. Ach, een extra dagje in Bangkok, ik begon er zelfs de fun van in te zien.

Voor even toch. Want een paar dagen na mijn behouden thuiskomst werd ik terug ziek. En een week later nog eens. Altijd erger en heviger. En zo belandde ik uiteindelijk totaal uitgedroogd, verzwakt en verkrampt op de spoed van een Belgisch ziekenhuis. Oorzaak: een parasiet. Jawel. Vermoedelijk opgedaan ergens in de Thaise jungle. Toen ik per se in hetzelfde water als de olifanten wilde zwemmen. Enfin, mijn maag werd leeggepompt, ik recupereerde zachtjes aan en kreeg nog pillen mee ter verdere bestrijding van het kwaad.

Niet leuk. Bang ook dat ik week na week weer ziek zou worden. Maar dat is gelukkig niet gebeurd. En dus heb ik nu gewoon een goed verhaal. Dat ik even wou vertellen.

5 Comments

  1. Oh god 😮
    Ik mag er niet aan denken, aan zo’n toestanden (al zeker niet als diabeet, en ziek zijn in een vreemd land, phoee!).
    Maar ja, nu is het wel een “leuk” verhaal 😉

  2. Wat een heftig verhaal! Eind goed, al goed!
    Vertel ons ook wat meer over je Ecuador avontuur 😉

  3. Kijk nu, een aandachtige lezer had mijn gezicht herkend op de foto! Grappig om na al die jaren vermeld te worden op je blog. Vele groetjes van je reisgenoot die toen een dagje langer met jou in Bangkok is gebleven. Inge

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.