Een beestige boerderijvakantie in Zuid-Tirol.

Zuid-Tirol. Een bestemming waar de gemiddelde toehoorder in eerste instantie altijd even om moet gniffelen. Omdat hij of zij meteen denkt aan lederhosen, bratwurst en andere huizenhoge cliché’s. Tot ik zeg dat het in Itali ligt, het beste van dat land en Oostenrijk combineert en de regio evenveel zonnedagen noteert als Sicilië. Dan wordt het monkellachje plots een brede, geïnteresseerde glimlach.

Zelf weet ik al een jaar of zes hoe geweldig Südtirol oftewel Alto Adige is. Van toen ik er een reportage mocht draaien voor Vlaanderen Vakantieland. En echt waar, hoe reisrotverwend we ook waren in those days, mijn ploeg en ik werden instant verliefd op de streek. Met dank aan de unieke combinatie van veel zon, veel bergen (de Alpen n de Dolomieten!), veel eten (pasta! kndels!), veel drank (Venziano’s! Hugo’s! Bier!), veel leuke steden (Bolzano! Meran! Brixen!) en veel sfeer (Duitse klasse meets Italiaanse dolce vita!).

Geen wonder dus dat ik geen seconde getwijfeld heb toen Rode Haan me vroeg om eindelijk eens te terug te keren. Deze keer met kinderen erbij en met twee boerderijen als uitvalsbasis: Tholer in Aschbach (Algund) en Griesserhof in Vahrn.

De eerste lag bovenop een berg en focuste op dieren, de tweede was een wijn- en fruitboerderij in het dal. Allebei uitgebaat door waanzinnig lieve mensen en voorzien van topaccomodatie. Prijs/kwaliteit gezien zit je op een Rode Haan-boerderij echt belachelijk goed. De appartementen en vakantiehuizen op het erf zijn reuzegroot en voorzien van alle comfort. Het ontbijt is rijkelijk. Maar de grootste meerwaarde is toch wel de beleving.Ik voelde mij cht thuis op verplaatsing. Mijn jongens werden vriendjes met de kinderen van de boeren. Ze konden overal veilig rondcrossen en ze mochten volop meehelpen. Rowen is bijvoorbeeld nog altijd in extase omdat hij paardje mocht rijden. Finn kan nog steeds niet zwijgen over het voederen van de schaapjes, het melken van de koeien en het aaien van de konijntjes. En oh, je had die gezichtjes moeten zien toen ze in de laadbak van de traktor mochten. A. dream. came. true.

Hoogtepunten in Tholer/ Thalerhof:

-De berg op en af met de kabelbaan (een attractie op zich!).

-Ontbijten in de oergezellige stube.

-Spelen met Jacob, het jongste zoontje van de familie Piazzi.

-Achterover zakken in de ligstoelen met magistraal uitzicht.

-DeWalderlebnisweg, een bergwandeling speciaal voor kinderen. Met leuke kijk- en doedingen onderweg.

-De avond bij de buren van Thalerhof: dieren voederen, koeien melken en daarna gezellig hotdogs grillen aan het vuur, met de hele familie erbij.

Hoogtepunten in Griesserhof:

-De overheerlijke ontbijtmand met ondermeer appelsap van eigen makelij.

-Wijntjes proeven… en nog meer wijntjes proeven.

-In de zandbak spelen met heuse graafmachines.

-De kippen een beetje opjagen.

-Streekspecialiteiten proeven bij de collega-boeren van Hubenbauer in het dorp.

tholer - 4tholer - 50 tholer - 49 tholer - 27 tholer - 16 tholer - 26 tholer - 42 tholer - 41 tholer - 3tholer - 45 tholer - 46 tholer - 6tholer - 11tholer - 13 tholer - 15 tholer - 24tholer - 18 tholer - 19 tholer - 23 tholer - 20 tholer - 31tholer - 30tholer - 28 tholer - 37 tholer - 35 tholer - 39 tholer - 34griesserhof - 6griesserhof - 5griesserhof - 4griesserhof - 3griesserhof - 2griesserhof - 11griesserhof - 7griesserhof - 9plose en rode haan - 26plose en rode haan - 25

In de volgende posts heb ik het nog over een paar prachtige steden in deze regio, de mooiste bergwandeling van West-Europa en een verrassend fijne stop onderweg naar de luchthaven van Verona. Stay tuned dus bellos e bellas!

Eindejaarslijstje 3: de reisjes van 2015.

elle en tractors - 1

Dat het verdorie een goed reisjaar is geweest. Bijna zo goed als in mijn hoogdagen bij Vlaanderen Vakantieland.

Mijn 11 bestemmingen van 2015:

  1. A few days in LA. Voor een interview met… Jennifer Aniston!
  2. Hello Helsinki! At work in de Finse hoofdstad.
  3. Divonne-les-Bains. Om de nieuwe Michelin Cross Climate banden te testen in een prachtig decor.
  4. Op handelsmissie naar Qatar en de U.A.E. Ook een mooie combi van work en pleasure.
  5. Op gezinsvakantie naar Andalusië.
  6. Op bezoek in de Tour!
  7. Paris, mon amour.
  8. Vakantie in eigen land: Blankenberge!
  9. Chinaaa! Een paar dagen Peking met de mams.
  10. Bloggers of the Caribbean baby! Guadeloupe! Part I, part II, part III, Part IV & part V. Ondertussen staan er ook korte sfeerfilmpjes van die overzeese reis online!
  11. Sagres, Portugal. Daar waar het kindvriendelijkste resort van Europa staat. Ik wil nu al terug.

Limburgliefde. Niet toevallig mijn eerste column voor Het Belang van Limburg.

Erika Van Tielen

Ik had jullie eerder al laten weten dat ik er een aantal nieuwe contacten en opdrachtgevers bij heb. Wel, één daarvan is de krant Het Belang van Limburg. Vanaf nu schrijf ik wekelijks een column voor hun tv-bijlage HALLO. En dit was afgelopen weekend de eerste:

LIMBURGLIEFDE

Hallo! Dat lijkt me, gezien de titel van de bijlage waarin u deze tekst leest, de gepaste binnenkomer. Om daar meteen ‘de beste wensen voor 2015’ aan toe te voegen. Verplichte edoch gemeende kost in de begindagen van een nieuw jaar. En oh ja, in kleine lettertjes ook deze waarschuwing: ‘Opgelet, onderstaande tekst kan licht melige passages bevatten’. Dat is nog een restant van de sfeer tijdens de laatste dagen van vorig jaar.
Ik ben Erika Van Tielen en het zou me niet verbazen, mocht je al eens van mij gehoord hebben. Net zomin als het tegenovergestelde mij doet wankelen. Bekendheid is relatief en overschat. Wat niet wegneemt dat de bewuste toestand ook geweldig veel voordelen heeft. Mogen schrijven voor dit blad is er daar eentje van. Hoe anders zou een meisje uit Antwerpen (geboren in Borgerhout, opgegroeid in Merksem en Schoten en nu wonend in Schilde) aan een column in dé krant van Limburg geraken? Tenzij men mij verwart met Francesca Vanthielen, die wel over de juiste roots beschikt? Nee, dat misverstand is al langer de wereld uit. Ook mijn allergrootste fan, een Limburger, heeft geen connecties bij Het Belang. Toch is deze samenwerking niet zo ver gezocht als ze op het eerste gezicht lijkt. Als snottige Ketnetwrapper kampeerde ik elke winter een week in en rond de Hasseltse Grenslandhallen voor Ketnet Freezzz. Het uitgaansleven in de stad van de smaak had zo al snel geen geheimen meer voor mij. En kort daarna, toen ik nog even jong en kinderloos was, mocht ik twee seizoenen na elkaar het programma ‘Tjing Tjing Zomer’ op TVL presenteren. Dat ik die kans kreeg had weinig met dat gebrek aan kinderen, laat staan met kinderlijkheid te maken, maar alles met de guts van een jonge, Limburgse regisseur en zijn al even Limburgse baas. Zij durfden het aan om mij voor de Limburgse leeuwen te gooien, er rotsvast van overtuigd dat ze me niet gruwelijk zouden oppeuzelen. De heren kregen gelijk. Gelukkig. In plaats van rauw achter de kiezen te belanden, werd ik liefdevol omarmd en opgenomen in die warme, Limburgse familie. Totaal vooroordelenvrij. Twee zomers op rij trok ik kris kras door de provincie, bezocht de mooiste plekken en leerde de liefste mensen kennen. Ik zou het zo opnieuw doen. Elke zomer van mijn leven.
Ook later toen ik voor Vlaanderen Vakantieland op Eén aan de slag was, bleef de band die we hadden opgebouwd netjes intact. Zo maakte een bezoek aan pakweg Haspengouw, het Maasland of de mijnstreek mij standaard nét iets blijer dan een reportage in een ander deel van ons land. Hoewel ik dat in het kader van de neutraliteit niet al te opvallend tot uiting kon brengen. Geloof me, Toerisme Limburg kent haar troeven en weet ze te allen tijde perfect uit te spelen. Qua PR doet er in dit land geen enkele regio beter. En ook op het vlak van gastvrijheid staan jullie bovenaan de ranking. Ik hou oprecht van die zachte Limburgse mentaliteit. Nooit opdringering, nooit dominant, nooit bot. Ik kan niet kwaad zijn op Limburgers. Echt niet. Op Antwerpenaren wel. Al zijn ze nu ook weer niet zo slecht als ze soms worden afgeschilderd.
Ondertussen ben ik al een tijdje reporter af, maar er wordt nog altijd gretig naar mijn reisadvies geïnformeerd. En dan betrap ik mezelf erop dat ik mensen wel heel vaak in Oostelijke richting stuur. Ook al ligt er een metropool aan mijn voeten die je bezwaarlijk oninteressant kan noemen. ‘t stad is prachtig. Uiteraard. Maar de parking ten oosten ervan is dat ook. Ik zet mij daar de komende weken dus met veel plezier (denkbeeldig weliswaar) en hoop op evenveel enthousiasme van jullie kant. Met een liefdesverklaring zoals deze moet je wel niet afkomen. Ik zou ze niet geloven.

(Foto: Frank Abbeloos)