Kinderen hinderen, zei ze.

finn - 1

10 waarheden gaf Siska Schoeters afgelopen weekend in de krant De Morgen. Maar we hebben er uiteraard maar ééntje onthouden: “Kinderen hinderen”. Met te midden van die uitleg, quotes als “Wie de roze wolk heeft uitgevonden, die moet eraan” én “Als ik de kinderen in bed leg, denk ik soms: ‘Yes! Ik ben zeven uur van die kleine fuckers verlost'”.

Klinkt hard als je het zo volledig contextloos hier of in je Facebookfeed onder de neus geduwd krijgt. Maar wie de moeite neemt om het volledige interview te lezen, merkt dat de Stubru-presentatrice meer dan voldoende tegengewicht geeft aan deze ‘krasse’ uitspraken. Siska ziet haar (stief-)kinderen doodgraag. Uiteraard. Welke moeder ziet haar kinderen niet doodgraag? Ze wil alleen voor één keer, héél eerlijk, het volledige plaatje vertellen. En tuurlijk weet ze dan dat een beetje controverse uitlokken altijd werkt. Ook nu weer, zo bleek dus al gauw.

Ideaal eigenlijk, want real life moederschap is precies waar ík ook al een hele tijd op hamer. Op de blog en in mijn boek. Om vrouwen bewust te maken van het feit dat andere moeders óók worstelen. Dat je mag lachen én huilen. En dat de buitenwereld het zeker niet altijd beter weet. Lijkt logisch en bijna banaal zelfs, maar niets is minder waar. Bewijzen zowel de reacties van opluchting (“Eindelijk durft iemand het zo zeggen!”) als die van shock (“Hoe durft iemand het zo te zeggen!”).

Kijk, dat hele rozewolkengedoe is inderdaad je reinste bullshit. Heel blij dat we die leugens eindelijk de wereld aan het uitkrijgen zijn. Maar ik wil toch evenzeer voorzichtig waarschuwen voor het andere uiterste. Want ik weet niet hoe het bij jou zit, maar ik kan diezelfde little fuckers bij momenten ook opvreten van geluk. En het is niet omdat je een zucht van verlichting slaakt als ze in hun bed liggen, dat je niet ongelooflijk content bent als je ze er ‘s ochtends (iets te vroeg weliswaar) weer breedlachend mag uitplukken. Bovendien wisten we allemaal zeer goed op voorhand dat een leven met kinderen anders zou zijn dan een leven zonder kinderen. Toch? Daar moeten we nu ook niet over beginnen zeveren. Veel hangt af van hoe je het ziet. Van je instelling, je filosofie.

Niks in het leven is zwart-wit. Het moederschap (of het ouderschap in het algemeen) dus evenmin. Er zijn goeie en minder goeie dagen. Er is werkdruk, slaaptekort en een gebrek aan vrijheid. Maar er is evenzeer een overload aan liefde, een zalige zin voor relativering én een besef dat alles voorbijgaat. Ook die hele lastige fases.

Zullen we daarom hier en nu een afspraak maken lieve moeders (en vaders)?
Laten we vanaf vandaag proberen om elkaar altijd beide zijdes van de medaille te tonen. Laat ons een evenwicht zoeken tussen de überperfecte instagramfoto en de postnatale depressie. Zoiets. Met onze mannen kunnen we dat toch al? Stoefen bijvoorbeeld over hoe hij je tijdens het vrijen alle hoeken van de kamer laat zien en daarna vrolijk zagen over hoe hij maar geen werk in het huishouden ziet. En ook onze so called ideale jobs mogen schaamteloos een aantal gebreken vertonen. Alleen met kinderen is het blijkbaar enorm moeilijk- en soms zelfs totaal ongehoord- om naast een positief ook een (iets) negatiever verhaal te vertellen. Onze kinderen horen wél perfect te zijn. Terwijl perfectie dus niet bestaat. Echt niet. Zelfs niet bij ultra schattige little fuckers.

 

Meer lezen over het échte moederschap?

Happy Mama. Het boek.

Parttime perfectionisme is the new black.

Erika bekent: het échte leven van een mama.

De perfecte moeder is een vader.

De 40 zinnen die elke peuter- en kleuterouder gebruikt.

13 dingen die je zegt, maar wel denkt als je net bevallen bent.

Try a little tenderness.

14 Comments

  1. Amen! 🙂 ik ben ng ‘maar’ 14 dagen een mama, maar ik hoop dat ik zonder gene eerlijk kan zeggen als het ook wat minder gaat. Ik kan nu al zeggen dat ik jaloers ben op de papa, leventje gaat voor hem voor een deel gwn verder. Hij kan lekker gaan zwemmen terwijl ik in de cafetaria zit…

  2. Hey Erika, zag je wedstrijd op bericht van Ella. Wou even meedoen aan wedstrijd om de reden dat ik maar heel kort happy mama heb mogen Zijn. Helaas maar 10 weekjes. Mijn belangrijskte reden dat ik happy mama was, is het gevoel dat er twee wenzentjes groeien in 1 lichaam. Zodus met alle hoop op de toekomst zou ik graag jouw boek winnen. Ben benieuwd naar jouw andere benadering van zwanger Zijn en mama

  3. Ik ben blij dat je het zegt! Ook ik ben doodmoe na een dag werken en ‘s avonds nog met de 2 kleintjes bezig te zijn geweest. Ook dan ben ik blij al ze allebei in een diepe slaap verzonken in hun bedje liggen. Maar tegenwoordig moet je je soms bijna schamen om te zeggen dat je er soms wel in slaagt om alles te combineren, of dat je wel de roze wolk hebt gekend (en niet in de eerste 6 weken, dat is waar, maar wel vanaf een maand of 3). En hoe pijnlijk moeten die woorden van Siska wel zijn voor al die ouders die na jaren van IVf te horen krijgen dat ze nooit kinderen zullen hebben. Ja, het is soms behoorlijk moeilijk en ja, het leven zonder kinderen was eenvoudiger. Maar zoals je zegt: wisten we dit niet op voorhand? Nuance is hier, net zoals in elke discussie, op zijn plaats.

  4. Hetgeen “gehighlight” wordt in de media is altijd uit de context gerukt, ahja, d-uh. Jammer dat sommigen niet de moeite nemen om het volledige verhaal te lezen.

  5. Ik ben 11 maand mama en elke ochtend kijk ik vol verwondering naar mijn prachtige dochter. Voor mij is mijn kind het grootste geluk dat me tot nu toe is overkomen, en als ze eens een mindere dag heeft, dan heb ik haar dat in geen tijd vergeven omdat het niet opweegt tegen alle mooie momenten die.ze me in de plaats geeft. Misschien moet er ook niet zo overdreven worden in die negatieve zin, het leven stopt niet als je kinderen krijgt, het wordt gewoon anders…

  6. Een mooi beeld van de realiteit, dat is wat ik ook wil tonen. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, maar zeker ook niet allemaal kommer en kwel. Want dat laatste wordt soms toch ook erg zwaar belicht als tegenkanting tegen de “Pinterest- en Instagramgezinnetjes”. Soms is het allemaal perfect, soms is het deprimerend, soms is het ook gewoon (niet speciaal goed of slecht). Zoals je zegt, het is zo met alles in het leven, dus ook met kinderen. En dat maakt het net zo interessant 🙂

  7. Ik ben de eerste om toe te geven dat mijn kinderen soms behoorlijk vervelend kunnen zijn. Op een slechte dag (of misschien eerder ‘op hun slechte dag’) kan ik niets meer van hen verdragen, en reageer ik dat soms af op mijn partner. Om beide redenen kan ik me ‘s avonds behoorlijk schuldig voelen. En toch, als mijn broer zegt dat hij twijfelt of hij wel kinderen wil, dan kan ik daar met mijn verstand niet bij. Geen kinderen willen? Inderdaad, nooit de daarbij horende drukte en hectiek, maar ook nooit het wonderlijke voorrecht om een kind te begeleiding in zijn groei naar zelfstandigheid. Ik ben er nog steeds elke dag dankbaar voor dat ik dat in drievoud mag meemaken…
    Overigens begrijp ik dat genuanceerde uitspraken over moederschap pijnlijk kunnen zijn voor mensen die zo graag kinderen willen en er geen kunnen krijgen (ik zat ook ooit aan die kant). Maar anderzijds mag dat voor moeders geen reden zijn om ‘hun’ waarheid niet meer te mogen vertellen. Het is een blijft een moeilijke discussie…

  8. Dankjewel Erika voor deze post! Ik ben het helemaal eens met jouw standpunt. De laatste tijd wordt moederschap alleen maar negatief benaderd, terwijl er zoveel mooie momenten zijn. Na al die berichten zou een toekomstige mama bang zijn om mama te worden. Gelukkig loopt er hier al een kleintje rond (ook een Finn). Voor mij is moederschap zalig! Mijn roze wolk heb ik echt beleefd en zit er trouwens nog op. Natuurlijk is het soms wel eens lastig maar 1 blik naar mijn Finn en ik ben helemaal zen. 🙂

  9. Met gematigde commentaren krijg je niets veranderd. Tuurlijk is het leven niet zwart-wit, tuurlijk zijn er voor- en nadelen aan kinderen net zoals bij alles in’t leven… Maar dat levert geen interessante artikels op. En zie, die uitspraak heeft ik weet niet hoeveel debat op van gebracht. Met een titel in de zin van “ik zie mijn kinderen graag maar soms is het wel eens lastig” zou dat niet gebeurd zijn.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.