Dat we het goed gehad hebben in Zuid-Afrika, was je waarschijnlijk wel al duidelijk geworden in deel 1 en deel 2 van dit reisverslag. En toen moest het beste nog komen. Mooie uitstappen naar Muizenberg, Stellenbosch en Kaap de Goede Hoop bijvoorbeeld. Maar ook qua gevoel zat alles zalig goed die laatste dagen. Ik heb echt een week nodig om ‘onthecht’ te geraken. Dan pas kom ik op dat heerlijke punt waarop ik werk en besognes aan het thuisfront perfect kan laten voor wat ze zijn en in het ‘nu’ begin te leven. Vanaf dan zijn kinderen die te vroeg wakker zijn, ruzie maken over een stuk speelgoed of in hysterische modus gaan, altijd maar minder een issue. You know the drill en you go with the flow. Zo fijn ook dat het leven herleid wordt tot de essentie: eten, drinken en genieten. Geen huishouden, geen werk, geen school. Niks. Gewoon wij vier. Alles mag, niks moet. Behalve terug naar huis gaan op een bepaald moment. Vreselijk. Ik had nog wel wat langer willen blijven. En het lief ook. Die had zelfs bewust onze vlucht willen missen.
Stellenbosch
Afrika kan niet verder weg zijn dan hier, maar Nederland lijkt heel dichtbij. Studentenstad en geliefkoosd trainingsoord voor atleten. Het was bloedheet toen wij er waren en ik had weinig zin om mijn fototoestel boven te halen. Heb enkel deze foto van het leuke interieur van bakkerij/resto/bar Schoon De Companje.
In the Vine Country House Manor
Onze laatste logeerplek. Net buiten Stellenbosch, op de baan richting Somerset-West. Vlak naast die baan ook, maar daar hadden we weinig last van. Eens je op het domein bent, zie je alleen lokaal natuurschoon, Engels geïnspireerde gezelligheid en een ferm zwembad. Topontbijtje ook in deze B&B.
Muizenberg
Staat bekend als hét familiestrand. Omdat de oceaan aan deze kant een graad of 7 warmer is dan aan de Atlantische zijde én omdat er zich naast het strand kleurrijke huisjes en een speeltuin bevinden. Ik vond de sfeer er heel Venice Beach-achtig. Hip, laidback en ook wat groezelig.
Dwars over het schiereiland. Door het Silverraine Nature Reserve en via Noordhoek, Kommetjie en Long Beach naar Cape Point.
Kaap de Goede Hoop
Voor het betere einde-van-de-wereld-gevoel. In het natuurreservaat dat erbij hoort, kan je uren wandelen en verschillende pieken beklimmen. Maar daar hebben wij ons met de kinderen niet aan gewaagd. Het was ook geen optie meer omdat we er pas laat op de middag geraakt zijn. Een ideaal moment wel om de verplichte foto te maken, want de toeristenbussen zijn weg en dus hoef je niet meer aan te schuiven aan het beroemde bord.
Pinguins- Boulders Beach
Een absolute topper voor de kinderen. Hier hebben ze echt heel hard van genoten. Als je wil kan je zelfs zwemmen met de pinguïns. Wij hebben het bij ‘van heel dichtbij bewonderen’ gehouden. Vanop de speciaal aangelegde boardwalk.
Bikes & Wines- fietsen door de wijnlanden
Eerlijk? Het was er net iets te heet voor. Bij 40 graden een fietskar de hellingen opzeulen, is eerder hels dan hemels. Dat mag je zelfs aan onze (nochtans getrainde) gids vragen. Maar in een ander seizoen is dit wel een enorme aanrader. Beetje fietsen, beetje wijn proeven. En nog een beetje fietsen en nog een beetje wijn proeven. Terwijl de kinderen op tijd en stond een droomspeeltuin ter beschikking krijgen. Life can be worse.
Eikendal
Wine Estate vlakbij onze guesthouse. Heerlijk tafelen naast het water, voor geen geld.
Tokara Wine Estate
Prachtig gelegen, op de Helshoogtepas. Tussen Franschhoek en Stellenbosch. Ze hebben een absoluut toprestaurant, maar wij hebben gegeten bij de Deli. Die heet ‘Delicatessen’. Het eten is er niet normaal lekker en de tuin is superzen. De hele estate is fenomenaal mooi trouwens. Overal is er kunst in de natuur geïntegreerd.
Van Somerset-West, langs de Hottentots-Holland bergen over de Sir Lowry’s Pass, door de Elginvallei en over de Houhoekpas naar Kleinmond.
Het strand van Kleinmond is uitgestrekt en supermooi. Er hangt ook een super chill sfeertje in het dorp. Helaas geen tijd gehad om het hier uitgebreider te verkennen.
Betty’s Bay.
Prachtig strand omgeven door al even prachtige bergen. Weinig ander volk te bespeuren.
Van Betty’s Baai naar Gordon’s Baai. De mooiste route die we gereden hebben!
Gordon’s Bay
Licht groezelig, beetje marginaal Engels zelfs, maar met een mooi, kindvriendelijk strand. Hier hebben we onze laatste uren op Zuid-Afrikaanse bodem gespendeerd.
De township van Khayelitsha… in de verte.
Net voor we van ons hotel richting luchthaven moesten vertrekken.