Vakantie in Val Gardena: duurzaam en deugddoend.

Wie ons kent of volgt via sociale media, weet dat we niet terugdeinzen voor een inspanning meer of minder. Ook de vakanties mogen of moeten zelfs sportief zijn. Maar we zijn evenmin vies van de ontspanning die volgt op de actie. Zuid-Tirol is daarom al langer één van mijn favoriete bestemmingen in Europa. Een walhalla voor wandelaars, lopers en bikers. Zowel op de weg als over de trails. In een magisch decor gedomineerd door de machtige Dolomieten (UNESCO werelderfgoed!). Met absolute topfaciliteiten. Knappe hotels, moderne liften, sjieke wellness-mogelijkheden én de allerbeste gastronomie.

Zuid-Tirol ligt in Italië, maar de Oostenrijkse invloed van vroeger en nu is onmiskenbaar. Dat maakt dat je zo’n beetje de best of both worlds krijgt. Qua stijl, eten én wijn.

Na eerdere passages in de buurt van de grotere steden Bolzano/ Bozen, Merano/ Meran en Bressanone/Brixen, waren Kristof en ik deze keer uitgenodigd in het bruisende Val Gardena. Winter en zomer een waar in- en ontspanningsparadijs in een vallei op een hoogte van 1200 à 1500m.

We logeerden de eerste nachten in het prachtige Linder Cycling Hotel in Selva. En daarna ook nog in het Touring Hotel in Santa Cristina, een paar km verder.
Het eerste hotel is op en top modern, met een uitgebreide wellness en een fantastisch restaurant (Luis Eatery). Het andere oogt iets klassieker, maar beschikt over een rooftop zwembad en biedt evenzeer waanzinnig lekker eten aan.

Mooi meegenomen in tijden van energiecrisis en klimatologische uitdagingen, is dat de regio heel erg focust op duurzaam toerisme. Dat houdt in dat de hotels en de andere faciliteiten enorm hun best doen, maar ook dat er gevraagd wordt aan de toeristen om hun steentje, waar het kan, bij te dragen. Denk aan kraanwater in drinkbussen in plaats van plastic flesjes, lokale producten en alternatief transport.

Wat we zelf allemaal uitgespookt hebben, buiten schaamteloos relaxen (we hadden Climbing for Life al in de benen ;)) en uitgebreid ontbijten, lunchen en dineren?

Ik heb mijn trainingssessies in de voorbereiding op de Berlin Marathon afgewerkt op het uitdagende Old Railway Path en op de atletiekpiste Mulin da Coi in Santa Cristina. Kristof is een dag op pad geweest met een hele fijne gids om de beroemde Sella Ronda te mountainbiken. Die ontgoochelde hoegenaamd niet! Verder heeft hij ook nog een aantal prachtige bergpassen afgewerkt met de wegfiets. Ondermeer de Passo Sella, de Passo Gardena en de Passo Pordoi. En samen genoten we van een uiterst unieke forest yoga sessie in Ortisei.

Nog een ultieme restaurant-tip? Suinsom in Hotel Tyrol!

Genoeg uitleg, laat de beelden nu maar spreken…

Ride the dolomites

Meer Zuid-Tiroliaanse avonturen?
Check deze blogs:

Een beestige boerderijvakantie in Zuid-Tirol.

City trippin’ in zinderend Zuid-Tirol

De mooiste bergwandeling van Zuid-Tirol

Mythische cols én more. Dat is een Intersoc-vakantie in Valmeinier.

Na 3 keer Zwitserland trokken we deze zomer met ons gezin plus mijn allerliefste mama richting Frankrijk. Naar het Intersoc-hotel hoog en droog in Valmeinier (1800m). Een fijn skioord vlakbij dat andere leuke skigebied: Valloire. On top of the wereldberoemde Col du Télegraphe en vlakbij de nog wereldberoemdere Col du Galibier.

Dat het een wielerfeestje was, is dus redelijk vanzelfsprekend. Maar ook voor de rest zat de vakantiesfeer er bijzonder goed in. Met onder andere veel vrolijke vriendjes voor de jongens, een prachtig zonneterras voor ons mama en lekker eten voor iedereen. Ook de downhillmiddag, de tweedaagse van de clubjes én het uitje naar het lokale openluchtzwembad waren een groot succes.

Enige minpuntje? En dat is er dan nog wel een heel persoonlijk. Wandelen of een rustig rondje joggen in de buurt van je verblijf is niet zo evident. Alle routes lopen ofwel steil naar boven ofwel steil naar beneden. Er is weinig tussenin. Maar dat kan voor jou gewoon een uitdaging zijn natuurlijk 🙂

Stop heenreis: Beaune/ Stop terugreis: Gérardmer.

Meer lezen over onze Intersoc-ervaringen en de troeven van dit type vakantie?

5 redenen waarom wij keer op keer voor een gezinsvakantie met Intersoc kiezen.

Oops, we did it again. Op reis met Intersoc.

Naar Zwitserland met Intersoc. En met de trein.

Nana Golden Beach op Kreta. De perfecte all in voor sports lovers.

Nana Golden Beach, Kreta, Griekenland. Een prachtig, recent gerenoveerd en bijzonder fleurig beach resort, op nog geen half uur rijden van de luchthaven van Heraklion. Ideaal dus voor een korte getaway of natuurlijk voor een langer, meer ontspannen verblijf.

Met meer dan een dozijn tennis- en padelterreinen. Twee fitnessclubs. Een watersportcentrum. Een heel actief entertainment team dat elke dag de leukste sport- en ontspanningsactiviteiten organiseert. Van aquagym over darts, voetbal, trampoline en spinning tot yoga. De hardlopers kunnen hun hartje dan weer ophalen langs het strand en de uitgaansgelegenheden in ondermeer het nabijgelegen Chersonissos. Een voordehandliggende tip: vertrek vroeg, zo is het nog lekker koel en liggen de vele Engelse toeristen gegarandeerd hun roes uit te slapen.

Voor, na en tussen al die actie is er zo mogelijk nog meer ruimte voor ontspanning en bourgondische verwennerij. Hopen zwembaden, speeltuinen, een gigantisch waterpark én een resem restaurants, waaronder 1 groot buffetrestaurant en heel uiteenlopende à la carte-varianten. Allemaal zeer verfijnd.

Er is niet echt een adult only- zone, dus als je als koppel wat meer rust zoekt op het enorme domein, kies dan net als wij voor een strandstoel op het langgerekte stenen strand. Prachtig uitzicht daar en altijd dicht bij een verfrissende duik.

Wij vlogen naar Heraklion met Corendon.

Boeken voor jouw trip naar Nana Golden Beach? Hier!

Onze zomer begon aan de Costa Holanda! Met Corendon.

Coronaproof op vakantie met Corendon. Lekker dichtbij, lekker veelzijdig. En je hoeft het verre vliegreisgevoel niet eens te missen. Want in de tuin van het Corendon Village Hotel in Badhoevedorp (Schiphol-Amsterdam) staat zowaar een Boeing 747 geparkeerd. Een eyecatcher van jewelste.

Maar het hotel is meer dan uiterlijk vertoon. Als je voor de all inclusive formule kiest, geldt die niet enkel in het hotel zelf. Met je bandje kan je ook onbeperkt terecht in de spiksplinternieuwe Corendon Beach Club in Zandvoort. Gezellig lunchen/ snacken/ aperitieven/dineren op het terras (of binnen bij slechter weer) of chillen op het strand. Zelfs je strandstoel, windscherm en handdoeken zijn inbegrepen. En iedereen is suuuuuper vriendelijk. De shuttlebus van het hotel rijdt de hele dag gratis heen en weer. Die rit duurt een dik half uur. (Reservatie en mondmasker verplicht.)


En wil je graag meer actie, ook Amsterdam City wordt bediend met een shuttlebus. Het is dus niet of of. Het is en en. In hetzelfde weekend als je wil.

Wij waren wel graag nog wat langer dan 1 nacht en 2 dagen gebleven. Dan hadden we alle faciliteiten van het hotel nog nét iets beter kunnen benutten. Nu was het snel switchen tussen de unieke bar onder de Boeing 747 en de indrukwekkende Sky Bar. De nostalgische cinema en de uitgebreide game room. Het zwembad zo groot als een landingsbaan en de zalig verfrissende Noordzee, het uitgebreide buffet in het hotel en de 3-gangen service in de Beach club, de trampoline en het springkasteel.

Warm aanbevolen dus die Costa Holanda. Met of zonder kinderen. Maar blijf afstand houden en je handen deftig ontsmetten, hé.


Fun met Finn en Rowen, part IV.

Ergens zijn het nog altijd kleine jongens, die van mij. Zes en acht ondertussen. En toch lijken ze bij momenten al zo groot.

De praat die eruit komt tegenwoordig!? Zeker niet allemaal voor publicatie, maar deze leukigheden wilde ik je toch niet onthouden.

Als je dood gaat, word je dan terug een baby?

Ik heb een lange nek dus ik krijg een aardappelsinas! (adamsappel)

Meisjes zijn gemaakt voor splits. Die hebben plastieken benen. (elastieken)

De winkelhaak? Da’s het hoekje bovenin de goal.

Later ga ik… of voetballer of… (lange stilte)… keeper worden!

Mijn liefje is een jongen. Ik ga trouwen met Jules. Maar wie van ons moet dan een rokje dragen?

Grace is niet ouder dan ik. Die is gewoon vroeger geboren.

Ligt Marokko in Europi? (mijn papa is hun opi)

Moet je oud zijn om president te worden?

Waarom is Trump zo oud en zijn vrouw nog zo jong?

Wacht maar! (Rowen aan de vriendjes in het eerste leerjaar die het nu nog allemaal een makkie vonden)

Doe mij deugd mama! (Als ik Finn moet masseren)

Mijn kopke werkt altijd, ik moet niet rusten.

Ik doe fopdingen met mijn voet. (schijnbeweging tijdens het voetballen)

Meer Fun met de boys? Hier!

Viva de voorjaarszon in Tenerife. Met dank aan Corendon.

Echt koude winters hebben we hier duidelijk niet meer, natte en donkergrijze des te meer. En februari was dan ook nog eens bijzonder stormachtig. Niet zo gek dus om deze ‘zware’ periode even te doorbreken met een tripje naar de zon. Een paar dagen zijn al genoeg om je lijf en je hoofd weer helemaal op te laden.

Als je voor Tenerife gaat, is de energie die je kwijt bent aan je reis naar betere oorden ook niet meer dan diegene die je wint door er te verblijven. De vlucht duurt ongeveer 4u30 (of een klein uurtje langer als je een tussenstop hebt op Gran Canaria). Er is maar 1 uurtje tijdsverschil. En als je vliegt vanuit Maastricht verlies je geen domme tijd op de luchthaven. Maastricht-Aachen Airport is superklein en efficiënt en je parkeert als Corendonklant zo goed als voor de deur.

Op Tenerife kozen wij voor het H10 Atlantic Sunset Hotel. Een spiksplinternieuw 5 sterren-pareltje aan Playa Paraïso. Prachtig ingerichte kamers, voorzien van een groot balkon. Drie (verwarmde) zwembaden, waaronder een spectaculaire infinity pool. En de keuze uit meerdere restaurants. Het hotel ligt dichtbij en tegelijk ook ver genoeg verwijderd van de drukke horeca strip aan de Playa de las Americas.

Weet wel dat de buurt rond het hotel amper vlakke zones telt. Je gaat ofwel bergop ofwel bergaf. Er is weinig tussenin. En de meeste wandeldijken zijn nog in aanleg. Maar de rust, de goeie vibes en de mooie zichten op zowel de oceaan als de bergen compenseren dat eventuele minpuntje ruimschoots.

Voor lopers en fietsers zijn die hellingen natuurlijk juist een enorm pluspunt. Wij hebben er dus optimaal van geprofiteerd tijdens ons verblijf. En die vele uren sport gecombineerd/ gecompenseerd met platte rust aan het zwembad en heerlijke ontbijtjes, aperitiefjes en tapa’s. Een rondrit op het eiland of een tocht naar de top van de beroemde Teide zullen voor een andere keer zijn.

(In samenwerking met Corendon.)

I’ve got the power. Part II.

Af en toe moet een mens eens eerlijk zeggen waar het op staat. Voor zichzelf. En misschien ook wel voor andere ouders in een gelijkaardige situatie.

Ik deed het eerder al, in deze post. Ondertussen zijn we ruim een half jaar verder. We zijn zelfs net een nieuw jaar en een nieuw decennium ingestapt, dus vond ik het hoog tijd voor een update.

De marathon heb ik gelopen ondertussen. En met die kersen op mijn taart komt het, geloof ik, ook wel goed. Maar al de rest gaat net dat tikkeltje moeizamer. Er is vooruitgang, er is hoop. Er is liefde in so many ways. Maar het blijft elke dag keihard opnieuw beginnen. Vol verse moed.

Hoe goed je ook omringd bent (en dat ben ik absoluut!), kinderen in je eentje opvoeden, is gewoon niet simpel. Zeker niet als je luide, behoorlijk slecht luisterende kinderen hebt, die al eens durven tegenspreken, vaker niet dan wel tevreden zijn en maar niet leren dat genoeg écht wel genoeg is. Ook al herhaal je de regels eindeloos. Ik ben dan ook heel vaak de moeder die ik nooit wilde zijn. Zeuren. Zagen. Kijven begot. Roepen. Ja, zelfs tieren af en toe.

Anderzijds geniet ik ook van een aangenaam soort exclusiviteit. Ons kleine team versus de rest van de wereld. Samen slapen in het grote bed bijvoorbeeld. Die warme lijfjes midden in de nacht nog nét iets dichter tegen je aantrekken. Intens knuffelen. Samen de dag overlopen tijdens het avondeten. En daarna lekker chill met de beentjes omhoog op de bank tv kijken.

Mijn kinderen hebben de issues van elk ander kind, of toch zeker die van elke jongen van hun leeftijd, dat wil ik best geloven. Maar diegene die specifiek een gevolg zijn van de scheiding moeten ze er wel nog extra bijnemen. Geheel ongewild. Worstelend met vragen die ze zelfs niet eens verwoord krijgen. En met gevoelens die ze niet kunnen plaatsen. Dat is verre van evident voor een 6- en een 8-jarige. ‘Wild’ worden van het constante over- en weer moeten is zo’n issue. Keer op keer dat moeilijke evenwicht zoeken omdat je zowel je mama als je papa graag ziet en hen allebei wil verdedigen. Of onnodig de schuld op jou nemen voor domme zaken die mislopen tussen je ouders of spullen die achterblijven bij één van hen. Terwijl dat helemaal je verantwoordelijkheid niet is.

Strugglen doen ze dus. Met die issues en met zichzelf. Zozeer dat ze het mij bij momenten geweldig moeilijk maken. Meer en meer momenten zelfs. Alsof, zeker bij de oudste, het hele gegeven van de scheiding nu pas diep naar binnen sijpelt en hem totaal uit balans brengt.

Dat we diegenen die we het liefste zien, vaak het meeste pijn doen, is een troostende gedachte. Dat kinderen later, als ze wat groter zijn, wel zullen beseffen wie wat voor hen gedaan en opgeofferd heeft, is dat ook. Je ergens thuis voelen, betekent loslaten en jezelf kunnen zijn. Geen rolletje moeten spelen. En dat kunnen ze bij mij. Maar tegelijk ben ik er dus ook de dupe van.

Ik doe mijn best, elke dag opnieuw. En zij ook natuurlijk, op hun manier. Meer kunnen ze niet doen. Meer kan ik niet doen. Meer heb ik niet in de hand. Soms gaat het goed. Soms gaat het niet goed. De ene keer hou ik de strijd lang vol, de andere keer geef ik me sneller gewonnen. Ergens went het ook wel. Dat vallen en weer opstaan. De moed verliezen en weer terugvinden. Overnight steeds sneller terug opladen. En tegelijk helemaal niet. Want bijna elke intense dag samen eindigt met deze vraag: “Wanneer gaan we terug naar papa?” Alsof alles wat ik voor hen deed compleet vanzelfsprekend is, helemaal niks betekent. Alsof een (hun) rots in de branding nooit kan afbrokkelen.

(Tuurlijk weet ik dat ze hem gewoon keihard missen. En dat mogen ze uiteraard. Dat gemis zal ik altijd erkennen. Maar ergens doet het me pijn.)

Bretagne! Omdat het niet altijd het zuiden van Frankrijk hoeft te zijn.

Als je voor de ultieme zonvakantie gaat, zal je uiteraard wél de autoroute du soleil moeten nemen. Maar als je net zo tevreden bent met redelijk tot overwegend mooi weer, in combinatie met een fotogeniek dreigend wolkje, dan is Bretagne zeker ook een goed idee. Niet al te ver rijden bovendien (tussen de 6 en de 8u), weinig drukte onderweg, een indrukwekkende, ruwe kustlijn én een heuvelachtig, groen binnenland.

Wij verbleven op Vacansoleil Camping Iris Parc le Ty Nadan, in het zuiden van Bretagne. In de buurt van Quimperlé.

Bezienswaardige stadjes in de buurt zijn Pont-Aven en Concarneau. Naar het strand ga je in Le Pouldu. En ook de Roches du Diable vlakbij zijn erg de moeite.

Op de heenweg heb je heel wat interessante tussenstopmogelijkheden in Normandië. Wij kozen voor Honfleur en de Mont-Saint-Michel (vanop afstand weliswaar!).

Op de terugweg zijn we over Parijs en via Champagne-epicentrum Epernay naar vrienden in de Ardennen gereden.

Hippe Schoentjes voor kleine wildebrassen.

Ik heb twee jongens. Twee échte jongens. Twee be-la-che-lijk stereotiepe jongens. Duwen, trekken, een gezellig robbertje vechten. All the time. Dat is immers wat so called superhelden doen. Alles met de nodige geluidseffecten bovendien. Want zonder is ook maar stom, toch?

Een heftig leventje dus. En daar horen écht wel gepaste schoenen bij. Stevige exemplaren. Sneakers die tegen een stootje (of driehonderdvierentwintig) kunnen. Maar die evenzeer mooi zijn. Want, ook bij kinderen zijn het de schoenen die een outfit maken of kraken. 

Wij vinden nu al een paar seizoenen onze gading bij Hippe Schoentjes. De zalige webshop van drie topwijven. Dat mag wel eens benadrukt worden op deze vrouwendag. 

Deze keer koos ik voor stijlvol witte (gedurfd, I know!), maar robuuste Stones & Bones– sneakers voor Finn. En Rowen is superblij met zijn funky Momino‘s met fluo-groen accent.

Meer lezen over het unieke concept van Hippe Schoentjes? Hier!
Je kan er trouwens ook terecht voor de leukste vrouwenschoenen, sokjes en (boeken)tassen.

Erika experimenteert: met de TGV naar Disneyland, Parijs.

Of we een paar dagen naar Disneyland in Parijs wilden? Om te genieten van het park zelf uiteraard, maar vooral om de treinreis er naartoe uit te testen. En te kijken of de verwondering dáár ook al zichtbaar wordt? Of de magie van zo’n bijzondere trip zich al laat voelen in het station, op het perron of in de TGV-wagon?

Wel, ja. En nog geen klein beetje. Ik had het gevoel zelfs dat de chase in dit geval better was dan the catch. De trein is altijd een beetje reizen, wil het cliché. En voor jongens van 3 en 5 is het bovendien zeer avontuurlijk reizen. Zelf zeulen met de trolleys. Kijken naar de wirwar van mensen en het komen en gaan van treinen. Pipi doen op een rijdend toilet. Liggen, hangen, zitten in je eigen, bijzonder ruime stoel. Ongestoord tekenen. Snel een appelsapje halen in de bar. Onbeperkt spelletjes spelen op de iPad. Kijken naar het voorbijrijdende landschap. Discussiëren over de familierelatie tussen jouw trein en Thomas de trein. Leren dat TGV staat voor Train à Grande Vitesse en proberen om die gekke, Franse woorden zelf uit te spreken. En dan vooral niet vergeten om op tijd uit te stappen. Want vanuit Brussel-Zuid sta je op amper anderhalf uur in Marne-la -Vallée, het TGV-station van Disneyland. 

Een TGV-ticket boek je trouwens al vanaf 25 euro voor een enkele reis.

 

Disneyland zelf hapt een nét iets groter stuk uit je budget. Inkom, hotel (wij logeerden in het Disneyland hotel) en eten zijn allemaal erg duur en daar krijg je- mijns inziens-  iets te weinig kwaliteit voor in de plaats. Voeg daar nog wat uitgaven in één van de honderdduizend Disney-boetieks aan toe en je bent op 3 dagen tijd makkelijk even veel kwijt als voor pakweg een weekje Aruba. Bovendien was het deze week waanzinnig druk in het park. Vermoedelijk omdat sommige regio’s in Frankrijk en Engeland al krokusvakantie hadden. (Of misschien omdat er gewoon altijd wel iemand in Europa vakantie heeft.) En dat zorgde dus voor extreem lange wachttijden aan de leukste attracties. Zowel aan die van Disneyland zelf als die van zusterpark Walt Disney Studios er vlak naast. Misschien normaal, oké en perfect volgens de verwachtingen voor sommigen, maar anderhalf uur wachten voor een one minute-experience krijg ik mijn kinderen helaas niet uitgelegd. Mezelf ook niet trouwens. Bovendien moesten we zelfs in de rij staan voor het ontbijt. En waren alle, werkelijk álle restaurants in het hele Disney Village twee dagen lang volledig volgeboekt. Een snack in de bar of room service bestellen, zijn dan de enig overblijvende alternatieven.

 


Dus…

als je gaat…

hou dan zeker volgende zaken in mind:

Boek het goedkoopste TGV-ticket door 3 maanden op voorhand te reserveren.

Kijk hier voor de beste Disneyland-deals en –packages.

Lees de (budget-)tips van deze ervaren Disney-mama.

-Ga in een ‘rustige’ periode (ze bestaan wel degelijk!), check daarom eerst deze kalender.

Reserveer je favoriete restaurants al voor je vertrek of ten laatste bij aankomst in het hotel.

 

Mij zie je waarschijnlijk niet zo snel terug in Marne-la-Vallée, maar ik ben wél van plan om gauw weer met de TGV te reizen. Niet duur, goeie service en vooral ra-zend-snel. Op nog geen 6u sta je in Montpellier, op 8u in Cannes. Als je niet al te veel bagage mee moet zeulen of je kan de grootste spullen meegeven met een delegatie die de auto neemt, is er echt geen comfortabelere/goedkopere/efficiëntere manier om in Zuid-Frankrijk (Duitsland, Nederland, Oostenrijk of Zwitserland) te geraken.