Het gaat goed met mij. En dat zeg ik niet omdat ik het zelf harder zou geloven. Het is écht zo. Ik voel me sterker en gedrevener dan ooit tevoren. Fysiek én mentaal. Zo sterk dat ik besloten heb om een marathon te lopen later dit jaar.
De eerlijkheid gebiedt mij evenwel te zeggen dat ik veel van die kracht haal uit verdriet en frustraties. Of toch alleszins uit de verwerking ervan.
Ik slaag er best vaak in om heftige emoties deftig te kanaliseren. Door te lopen ondermeer. Door gesprekken met mensen die mij dierbaar zijn. Of door me te smijten op mijn geweldige job en mijn heerlijke kinderen. Vaak, maar niet altijd.
Zo verwacht ik soms te veel van de dagen waarop ik mijn kinderen zie. Dat zijn in mijn ogen dan ook absolute hoogdagen, waar ik elke keer opnieuw intens naar uitkijk. Dagen die ik zoveel mogelijk plan in functie van hen en die ik liefst zo mooi mogelijk wil invullen. Met leuke activiteiten of gewoon met gezellig samenzijn. Maar voor mijn kinderen zijn het dagen als alle andere. Ze doen niet minder, maar ook niet meer moeite. Ze zijn wie ze zijn. Soms goedgezind, soms pokkehumeurig. Soms liefdevol, soms schaamteloos ondankbaar. En hoewel ik hen dat onmogelijk kwalijk kan nemen, durft mijn hart al eens in duuzend stukken te breken.
Het kan me ook ineens heel erg hitten dat ik er alleen voor sta. Zoals toen ik een week op reis was, samen met mijn ouders. Zij hadden elkaar, ik had mezelf. Hun mening was meervoud, de mijne enkelvoud. En zij hadden een tweepersoonsbed, dat ook. Ik sliep op de uitgeklapte bank.
Ik ben niet altijd sterk nee. Ik sla me niet altijd overal door. Ik ben soms ook verdomd triest. En eenzaam. Zelfs met mensen om me heen.
Op mijn slechtste momenten is het ik tegen de wereld. Of nog juister: ik tegen me myself and I. Ik kom mezelf dan ook zo waanzinnig hard tegen de laatste tijd. Een beetje door de situatie, nog meer omdat ik de situatie in mijn voordeel ombuig en de confrontatie bewust aanga. Eerlijk zijn met mezelf, mijn waarden (her-)definiëren doet me deugd en leert me veel. Zo akelig veel zelfs dat het lijkt alsof niet iedereen mij en de manier waarop ik in het leven wil staan, (nog) kan volgen. Want niet iedereen neemt zo uitgebreid de tijd en de moeite om kritisch naar zichzelf en de wereld te kijken.
Verantwoordelijkheid nemen voor zowel je eigen geluk als je eigen shit. Niet iedereen durft dat.
Ik durf het wel.
Maar ik hoop toch ook dat ik op termijn weer iemand vind om dat ‘opgeruimde’ leven van mij mee te delen. Iemand die mijn kers op de taart levert en wiens kers ik op zijn taart mag droppen.
Op termijn hé, niet direct. En eerst nog die marathon.
Zo herkenbaar dit… Het lopen, de dagen met en zonder kinderen, de frustraties… Ik ging voor een halve marathon. Geen toptijd maar wel trots op mezelf. Mag ook wel eens he… Bedankt om dit delen!
Hey Elise,
‘t Zal wel zijn. Merci voor je lieve bericht en veel goeie moed daar! x
vergeet die marathon, pluk liever de kleine en kostbare momenten van elke dag, dat hoeft niet veel te zijn
Prijs je gelukkig met wie je bent, wat je doet
Als ik kon ik verander mezelf in een kersenboom zo dat jij een kers kunt plukken om op je taart te leggen
jij verdient te leven en niet enkel te bestaan voor anderen
ik hoop je nog eens te ontmoeten en een lekkere taart met je te delen, zonder kersen; ik lust liever aardbeien
Dag Erika, ik wil jou eventjes iets zeggen. Na het lezen van deze blog ben ik er nog zekerder van! Je bent zo dapper en moedig, ik heb enorm veel bewondering voor jou! Je bent goed zoals je bent, het leven is met vallen en weer opstaan! Doe wat je graag doet en volg je hart! Ik wens je veel succes met de matrathon, maar ook nog heel veel geluk en succes in jou toekomst, het leven zal nog heel veel te bieden hebben voor jou! Liefs
Hey Inne, dankjewel voor je superlieve bericht. Jij ook alle geluk!! Erika x
Haha, komt goed lieve Toon! Je bent een schat! En wees gerust, ik pluk heel veel momentjes 😉 x
Ja de eenzaamheid kan je soms wel eens heel hard naar de keel grijpen zo voel ik het ook aan
Ik sta er ook alleen voor gelukkig heb ik mij beide ouders nog en mijn allerliefste oma waar ik mij kan aan op trekken
Ik wens je heel veel moed toe om je marathon te lopen
Hey Jimmy, dankjewel. Die moed wens ik jou ook toe! x
You go Erika! Heel inspirerend om te lezen, al komt dat misschien wat verkeerd over. We zijn allemaal maar mensen die met dingen sukkelen. Das oké. Je komt er wel. Je eigen kracht in zien en je ook zonder iemand aan je zij goed voelen zijn de eerste stappen. Die kersjes komen er op z’n tijd wel bij 🙂
Veel plezier met die marathon trouwens! Ik doe het je niet na 😉
Merci lieve Irene! x
Ach,zo is het leven,ondoordringbaar,onbegrijpelijk,warm en toffe momenten die je moet koesteren, alsook baaldagen waarop alles o zo moeilijk maakt.Maar je moet aan één ding denken…na regen komt zonneschijn.
Dan kan je alles terug op bouwen naar uw mogelijkheden,zowel in een nieuwe relatie,of andere dromen die nu even op hold is gezet. dikke knuf..
Dankjewel voor je lieve bericht Michel! Liefs terug!
Hey Erika
Ik herken mezelf in jou!
Zeker dat van de kids haha… al hebk er maar eentje … en je komt jezelf tegen, maar je leert jezelf ook echt kennen! Ik leer mezelf elke dag een beetje beter kennen en dat geeft veel emoties door elkaar. Maar alles komt goed en ooit vinden we die ‘ ene ‘ om mee te delen maar voorlopig deel ik alleen met mezelf 🙂
Grts xxx
Cheers to that! 🙂 Veel liefs voor jou Inge!
Erika, je bent een topvrouw. Niet te hard zijn voor jezelf en gewoon verder ploeteren. Dat mag best ploeteren zijn. En dan komt het vroeg of laat allemaal weer goed. Hou je taai! xxx
Doe ik hoor 😉 Merci lieve Werner! X
Hey toppertje
“Alles” lijkt gezegd en ik voel en denk wat jij en andere zeggen dus rest mij enkel jou een heel lieve maar toch stevige virtuele knuffel te geven xxx
:)) Hele dikke virtuele knuffel terug!
Prachtige tekst.
danku!x
Zo inspirerend!
Wat kijk ik zo op naar je!
#topmadam
Zo fijn, zo lief… Dankjewel!!X
Lopen in een prachtig bos terwijl er steeds meer regen valt, dat geeft nog meer zin om door te zetten, niet? Ik heb een klein vermoeden dat we elkaar daarnet in de vlucht hebben gegroet, je zag er gelukkig uit! Ik zou zeggen blijf gewoon wekelijks lopen, marathon of niet, het doet wat met je geest en lichaam. Echt za-lig. Succes en groeten van de laatste van de drie 🙂
:))) dat zou wel eens kunnen, groeten terug!
Gewoon jezelf blijven… hier gaat dat ook al 6 jaar alleen met 2 kinderen. Wat een hele fijne uitdaging is. En dat van die marathon is ook herkenbaar, al verkies ik wel te skeeleren ipv te lopen. Support, zomaar.