Alles kan. En het lijkt alsof we alles dan ook moeten willen. Dus willen we alles.
Maar moet het ijzer echt gesmeed worden als het heet is? Moet alle ijzer meteen gesmeed worden trouwens? Misschien kan een deel later wel weer opgewarmd worden. Misschien moet je niet alles tegelijk smeden? Misschien smeed je dan minder mooie dingen omdat je inspiratie op is? Of je focus weg? Misschien verbrand je jezelf wel?
We zijn ervan overtuigd dat we beter dan ooit kunnen multitasken. Maar is dat echt zo? Is onze focus, als we heel eerlijk zijn, niet gebaat bij wat minder werkpuntjes? Of toch minder werkpuntjes tegelijkertijd?
Misschien kunnen we beter serieel combineren? Misschien is het wel fijn om wat doelen op te sparen? Een aantal focuspunten voor dit jaar, een aantal voor volgend jaar. Deze ambities zolang mijn kinderen klein zijn, deze zodra ze wat groter zijn. Een paar extra’s zo lang het druk is op het werk, meer extra’s zodra er daar meer tijd vrij komt.
Kiezen is niet verliezen. Echt écht niet. En soms is het beter om een droom uit te stellen dan ‘m er nog bij te nemen in een hectische periode. Want dan heb je niet eens de tijd en de energie om de droom ten volle te beleven.
Bij te veel hooi op de vork hoort bovendien ook vaak een knagend schuldgevoel. Want je kan niet tegelijk voor alles en iedereen goed doen. Bij de juiste hoeveelheid hooi heb je daar weinig tot geen last van.
En nee, ik bedoel niet dat je je bucket list moet wegmoffelen tot aan je pensioen. Daar heeft ook niemand iets aan. The time is now, absoluut. Maar er is niks mis met die now nét iets ruimer te interpreteren. Carrières lopen zelden echt weg, kinderen daarentegen worden nooit opnieuw klein. Dingen blijven soms bestaan, mensen gaan uiteindelijk altijd dood. Om maar te zeggen: denk na, stel je prioriteiten, focus, doe, (be-)leef ten volle. En repeat. Oftewel: herhaal de procedure op tijd en stond. Evalueer of je prioriteiten nog altijd dezelfde zijn. Of je focus niet te smal is of juist te breed wordt. En smijt je dan all the way op de keuzes die je gemaakt hebt.
Hoe ik het zelf doe? (Cause you have to practice what you preach, right?)
- Mijn job mag dan freelance en bij momenten onvoorspelbaar zijn, ik weet heel goed wat mijn prioriteiten zijn en wat er wel of niet bij kan op een bepaald moment. De basis is mijn rol als Amélie in de dagelijkse VTM-reeks Familie + de presentatie van het regionale nieuws bij RTV. De extra’s: ander acteerwerk, podiumpresentaties, inleeswerk en jobs voor de blog, die worden ingepast als het kan. Als het niet past, probeer ik te schuiven of moet ik helaas nee zeggen tegen een opdracht. In het begin voelt het raar (en dom zelfs) om een job af te wijzen als je freelancer bent, maar het is zoveel juister t.o.v jezelf en je werkgevers. Kwaliteit voor kwantiteit. Geef ik je mijn engagement, dan ga ik all the way. Doe ik het niet, dan is het omdat ik voel dat ik ga tekort schieten. T.o.v mezelf en/of t.o.v mijn werkgever.
- Mijn twee jongens zijn mijn alles. Dus op de dagen dat ik ze bij mij heb, probeer ik er zo veel mogelijk voor hen te zijn. Lukt dat een bepaalde periode toch wat minder goed, dan heb ik geen schuldgevoel, omdat ik weet dat ik mijn afwezigheid compenseer zodra ik kan.
- Ik plan mijn agenda nooit helemaal vol. Zo blijft er altijd tijd over om last minute in te vullen. Tijd voor familie, vrienden, leuke uitstapjes of reisjes. Of gewoon om een avond in mijn zetel te hangen. Om alle prikkels en impulsen van de voorbije tijd te verwerken. En wat te bezinnen. Even simpelweg niets moeten. Dan kom je tot de essentie én tot de beste ideeën. Dan doe je energie op. Wij nemen die tijd veel te weinig. Omdat we denken dat het verspilde tijd is. Dat we veel andere nuttige dingen hadden kunnen doen. Maar die ‘lege tijd’ geeft juist meer inzicht. Meer balans.
- Ik sport graag, vooral lopen en yoga. Maar ik pin mij niet te veel vast op allerlei schema’s en grote uitdagingen. Als ik kan, ga ik. Soms volg ik 2 yogalessen per week, soms 2 maanden lang geen enkele. Maar ik doe wel elke ochtend mijn routine, daar sta ik met plezier 10 minuten vroeger voor op. Met het lopen hetzelfde. Soms lukt het me om meerdere dagen per week een half uurtje of zelfs een uurtje in te plannen. Soms zijn amper het 20 gestolen minuten hier en daar. Ook dat is goed, want beter dan niks. Toch?
- En ik maak ook voldoende keuzes voor mijn kinderen. Ze mogen geen 37 hobby’s tegelijkertijd doen. Dan rijden we alleen maar van hot naar her en hebben we geen tijd voor elkaar. Voor een simpele avond samen thuis. En net daar genieten ze heel erg van. Nu ligt de focus op 1 voetbaltraining per week voor allebei, zwemles voor Rowen en scouts voor Finn. Binnenkort komt er wel weer een nieuw evaluatiemoment en kijken we samen of er iets weg moet/ bij kan/ veranderd moet worden.
Uiteraard is alles anders als je niet als zelfstandige werkt en/of je kinderen 24/7 bij je hebt. En toch ook weer niet…
Just try!
Nog meer concrete tools van doen? 25 Tips hier. En nog eens 10 hier.
