Erika leest: Happy Kids.

Leuk is van Lobke. Punt. Het is haar adjectief. Ze heeft leuke kinderen, een leuke job en een leuke blog. Daarop verzamelt ze de leukste knutsel- en uittips voor mama’s en kinderen. Fijn of nee, leuk natuurlijk, maar nog lang niet iedereen heeft het wonderlijke bloguniversum al ontdekt. En daarom zijn al die leukigheden sinds kort ook verzameld in een (gewéldig) leuk boek: Happy Kids. Heerlijk echte kinderdingen voor elke week van het jaar.

Het boek is even kleurrijk als de blog. En zowel haar eigen mooie bengels als die van Mama van Vijf stonden model voor de (jawel) leuke foto’s. Lobke bezorgt je voor elke week van het jaar en voor elk weertype een resem tips, trips en creatieve bezigheden. Binnen, buiten, dichtbij of iets verder weg. Meer dan 100 in totaal. Zo hoef je dus nooit meer te zeggen: “Wat zullen we vandaag nog eens doen met die kinderen?”

Wij maken hier binnenkort alvast een ijsjespiñata en trekken snel eens naar de dino’s in het Museum voor Natuurwetenschappen en naar een zelfpluktuin in de buurt.

Merci (leuke) Lobke merci!

De heerlijkheden van het moederschap.

DSC01114DSC01112DSC01100

Een tijdje geleden schreef ik een gastblog voor Leuke Wereld, de mamablog van Lobke Gielkens.
Het stuk begon met een op het eerste zicht eerder banale vraag, maar werd uiteindelijk een (eerlijke) verheerlijking van het moederschap. Ik post ‘m hier nog eens voor diegenen die ‘m gemist hebben toen. Blame it on the sunshine, blame it on the holidays… Ik word daar zo zot gelukkig van, dat ik mijn zegeningen maar blijf tellen.

“De leuke mama in mij? Een vraag die je, nog voor je over het antwoord kan nadenken, confronteert met het feit dat er vast ook een niet-leuke mama in jou schuilgaat. Eentje die af en toe moe of geprikkeld is. Die weleens de foute keuzes maakt of de verkeerde dingen zegt. Die het soms ook allemaal niet meer weet en gewoon probeert te redden wat er te redden valt. Nobody’s perfect, mama’s helaas ook niet. Alleen is dat allemaal voer voor minder leuke blogs in minder leuke werelden. In dit universum deel ik liever de hoogtepunten van het moederschap. En dan weet ik meteen dat ik plaats te kort ga hebben om al dat moois op te lijsten. Woorden te weinig ook om zoveel geluk te omschrijven. Maar kom, I’ll give it a try!

Laat me geheel onbescheiden aftrappen met de vaststelling dat ik tegenwoordig een veel leukere, slimmere en zelfs interessantere vrouw ben dan voor ik mama werd. Ook al maak ik minder reizen, lees ik minder boeken en lijdt mijn hersenactiviteit vrijwel continu onder een gebrek aan slaap. Dat komt- heel simpel- doordat mijn gevoelswereld de laatste jaren zo veel rijker is geworden. Kinderen maken immers emoties in je los waarvan je het bestaan misschien wel kon vermoeden, maar waarvan de intensiteit je alsnog van je sokken blaast. Trots, verwondering en vooral liefde. Heel veel en heel erg diepe liefde. Liefde die zich laat voelen in elke vezel van je lijf. Soms zelfs letterlijk. Als mijn kind zich bezeert, voel ik ook pijn. Als mijn kind ziek is, ben ik dat ook. Daar is niks zweverigs aan, dat zijn de harde wetten van het mama zijn.
Over naar de trots dan! Ik heb twee zonen en ze zijn allebei belachelijk prachtig. Mijn kind, schoon kind in ‘t kwadraat. De oudste is eigenzinnig en zo nu en dan behoorlijk contrair. Maar bij zijn grote mond hoort ook een bijzonder klein hartje. De jongste zou wel eens té lief kunnen worden voor deze planeet. Als hij lacht, word ik overvallen door het puurste geluk. En als ik ze vanop een afstand gadesla terwijl ze samen spelen, durf ik van contentement al eens een traantje wegpinken.
De verwondering tot slot. Er is niks mooiers dan de wereld (her)ontdekken door de ogen van een kind. Jouw kind. Je ziet nieuwe dingen, andere dingen. Kleine dingen worden plots heel groot. Banaliteiten veranderen in verrassende ontdekkingen.

En dan hebben we ‘t nog niet eens gehad over al die andere geneugten en voordelen van het Leuke Mama-pakketje. Over hoe je dankzij een kind eindelijk deftig leert relativeren. Over hoe je er met een kind ook een heus gezin bij krijgt. Over hoe je-willen of niet- plots lid bent van die fantastische mama-club. Over hoe geweldig het is dat je niet meer alleen jezelf bent, maar ook en vooral ‘de mama van…’. Over hoe je moederbrein op geniale wijze de niet onverdeeld positieve ervaringen geruisloos doet verdwijnen. Over hoe je de lelijkste kindertekeningen toch oprecht mooi leert vinden. Over hoe je je geen vragen meer stelt over snot, kots en andere uitwerpselen. Over hoe heerlijk het is om je kinderen ‘s ochtends nog even mee in bed te nemen. En ja, ook over hoeveel deugd het doet om na een drukke dag vol kinderbesognes ein-de-lijk tijd te hebben voor jezelf en je partner. Want hoe je ‘t ook draait of keert: je kan pas een leuke mama zijn als je ook een leuke vrouw bent!”

Erika leest: Make it, Blog it, Share it!

9789058565020

 

Mij hoef je al lang niet meer te overtuigen van het nut en het plezier van bloggen. Ik ben verslaafd en heb niet de minste intentie om snel af te kicken. Mijn blog is dan ook op korte tijd uitgegroeid tot een belangrijke pijler in mijn (professionele) leven. Het is mijn basis, mijn platform, mijn plekje. Hier bepaal en beslis ik alles zelf. Wat en hoe ik schrijf, wanneer ik eraan werk en hoe het er allemaal uitziet. Alles wat ik post is weloverwogen en past voor de volle 100 procent bij mij. Mijn teksten en mijn foto’s laten zien wie ik ben, wat ik voel en waar ik van hou. Gaande van mijn lief en mijn kinderen tot de kleren die ik draag, de crèmes die ik smeer en de uitstappen of reisjes die ik maak. Je leert mij kennen als moeder, als vrouw én als zelfstandige media-professional. Voor die laatste hoedanigheid is Erikavantielen.be trouwens hét essentiële duwtje in de rug geweest. Eindelijk durfde ik voluit te kiezen voor een carrière als freelancer. Niet alleen omdat de site mijn zelfvertrouwen enorm geboost heeft, maar ook omdat ze me rechtstreeks een aantal bijzonder fijne jobs heeft opgeleverd.

En wat voor mij werkt, werkt misschien ook wel voor jou. Ik weet dat er onder de lezers die hier regelmatig komen piepen, heel wat collega-bloggers zijn. Maar ik krijg even vaak berichten en mails van mensen die wel zouden willen toetreden tot het bloguniversum, maar nog een ferme sjot onder hun kont nodig hebben om écht van start te gaan. Voor hen (en ook voor diegenen die al een webstekje bezitten en dat willen verbeteren) was er eerder al het Blogboek van Kelly Deriemaeker (via dat boek ben ik zelf volledig overstag gegaan!) of How blogs work van Stephanie Duval. En sinds kort ligt ook Make it, blog it, share it! Een handige gids voor creatieve bloggers van de Praktische School van Femma in de winkel én de webshop. Meer van hetzelfde en tegelijkertijd ook weer een heel ander boek voor bloggers (in spe). Want hier wordt naast een algemenere introductie (Hoe begin je een blog? Welk platform kies je? Hoe maak je jezelf en je bezigheid boeiend voor lezers? Hoe voeg je foto’s en video’s toe? Hoe maak je een aantrekkelijke lay-out? Wat zijn tags? Hoe vaak moet je updaten? Hoe krijg je meer volgers? Kan je een centje bijverdienen met je blog? Welke apps kunnen je helpen bij het bloggen? Hoe maak je online vrienden, gelijkgestemden waarmee je ook in real life een koffie kan gaan drinken?), vooral gefocust op het delen van creatieve uitspattingen. Denk naai-, kook-, knutsel-, fotografie- en andere zelfmaakblogs. Hoe schrijf en fotografeer je goeie tutorials bijvoorbeeld?
Not exactly my cup of tea
al die DIY-dingen, wegens te onhandig en te ongeduldig, maar we hoeven ook niet allemaal hetzelfde te doen, hé. Liever niet zelfs. Inspireren en geïnspireerd worden. Daar draait het om.

foto-4

Kortom: waar je interesses of blogbedoelingen ook liggen, dit boek is een absolute aanrader. De lay-out is mooi, de uitleg helder en krachtig, de tips zijn van goudwaarde en de getuigenissen werken ultra-motiverend. Ik wist al veel uit persoonlijke ervaring en uit het boek van Kelly, maar toch heb ik dankzij Make it, Blog it, Share it! nog serieus wat bijgeleerd. Dat je een fotostudio makkelijk en goedkoop nabootst in je eigen bad bijvoorbeeld. Ja ja, zeer puik werk lieve Lobke Gielkens en collega’s!