Daar is de lente, daar is de zon. In Spanje dan toch…

Gelukkig had ik voor de Krokusvakantie niet op topweer in België gerekend. Een verblijf aan de Spaanse Costa Blanca leek me een nét iets veiligere keuze. En daar pluk ik een paar dagen na mijn thuiskomst nog altijd de vitamine D van.

Omdat mijn jongens op vakantie graag een eigen ‘huisje’ hebben, boekten we een authentiek villaatje via Interhome. Een thuisje op verplaatsing, zeg maar. Voorzien van een heerlijk zonnig (dak-)terras, een (helaas nog iets te koud) zwembad, een charmant interieur én met zicht op de imposante Peñon de Ifach. De (t)rots van Calpe.

Bij nog hogere temperaturen volstaan zwembad en zee voor mij om er een topverlof van te maken. Maar in deze tijd van het jaar wil ik naast een terrasje ook wel een uitstapje doen. En als je de regio hier een beetje deftig wil verkennen, heb je toch wel een huurauto van doen. Wij regelden de onze via Sunny Cars. Kost belachelijk weinig voor een paar dagen en zo ben je toch een pak flexibeler en vrijer tijdens je verblijf. Boeken bij Sunny Cars is standaard all-in (dus geen gedoe meer met extra verzekeringen bijvoorbeeld!). En als je daar bovenop voor het Premium Service-pakket kiest, is een zorgeloze trip helemaal gegarandeerd.  Zo doe je al je administratie op voorhand online en moet je ter plaatse niet meer in de wachtrij gaan staan. Je loopt gewoon meteen door naar de Car Rental garage, pikt daar je sleutel op en… het avontuur begint. Ik wil het nooit meer anders.

Wij reden deze keer richting Altea (Mooie oude stad!), Benidorm (Moet je gewoon ooit ‘ns gezien hebben! New York aan de Costa Blanca! Bastards!), Moraira (Mijn favoriet! Gezellige straatjes, strandjes en restaurantjes!) en Guadalest (Een bijzonder pittoresk bergdorp met fantastische vergezichten!). Maar ook Xavea, Oliva, Alicante en natuurlijk Valencia zijn must-sees in de nabije omgeving.

Lekker eten doe je ondermeer in Bar La Cabana in Moraira en Restaurante Cañis in Benimarco. Het aperitief met het coolste uitzicht drink je dan weer in de Skybar van het Suitopia Hotel.

Calpe is trouwens een waar fietswalhalla. Dus misschien kan je er ook een (gedeeltelijk) sportieve vakantie van maken.

Enne… misschien kan dat allemaal wel heel binnenkort. En voor niks. Want ik mag deze week nog een verblijf in een Interhome villa in Calpe+ Sunny Cars huurwagen weggeven.
Hou deze blog en mijn IG dus goed in de gaten!

       

 

Erika citytript: Seattle. (En de mooiste route vanuit Vancouver!)

ON THE ROAD

Als je écht snel van Vancouver naar Seattle moet, neem je uiteraard de highway (Interstate 5). Een ritje van een uur of 3 is het. Grenscontrole niet meegerekend! Als je daarentegen wel wat tijd heb, kies dan zeker voor de scenic route. Via het charmante Fairhaven (waar net een bijzonder volksfeest aan de gang was), over Whidbey Island, langs Fort Casey en Langley. Zo zie je misschien geen groots, maar wel een bijzonder aangenaam stukje Washington State. En je krijgt er nog een leuk ferry-tochtje bovenop. Van Clinton naar Mukilteo. In Mukilteo rijd je dan van de boot meteen een perfect hotel binnen. Hier laat je alles rustig bezinken en de volgende dag sta je op een dik half uur in downtown Seattle.

Where to sleep?

Silver Cloud Inn Mukilteo. Wij zagen effectief enkel zilvergrijze wolken, maar bij mooi weer heb je hier topviews op het water, de vuurtoren en de inkomende ferry.

Where to eat?

Anthes Ferments in Langley. Een combi van Duitse en Japanse cuisine die wonderwel werkt. Heerlijke gastvrouw ook en een superfijn terras.

Must do/ go?

Fair Haven was een aangename verrassing. Fort Casey is prachtig bij zonsondergang. En Langley is pure poëzie.

Must know?

De grenscontrole Canada- USA is geen lachertje. #understatement
Voor een eerste controle schuif je gemiddeld een uurtje aan in de wagen. Na een paar vervelende vragen word je dan doorgestuurd naar controle 2. Hier moet iedereen uit de auto voor een hoop administratieve shit. Het helpt als je in het bezit bent van een ESTA-nummer, dan moet je veel minder documenten invullen. Maar je hangt er sowieso aan, want als je over land de States binnen wil, heb je nog een ánder document nodig. Kost 6 dollar de man.
Wij kwamen net toe tijdens de lunchpauze en hebben alles bij mekaar een slordige 2u in het kantoortje gekampeerd. De airco blaast er gelijk zot en er is 1 toilet voor een man of honderdvijftig. Ja, ze zijn bijzonder gastvrij die Amerikanen.
Enfin, na 3u van je leven aan hen te geven, mag je wel 90 dagen in het land blijven. Kei-sympathiek.

SEATTLE

Where to sleep?

The Westin. Niet goedkoop, maar immense kamers en topviews op de stad. Wie zoekt, vindt ook zeker goeie aanbiedingen. Publiek: business people en véél gezinnen met kinderen!

What to do/see?

  • Koffie drinken. Seattle is de stad van de koffie. De geboorteplek van Starbucks ook.
  • Het Museum of Pop Culture. De gitaartoren spreekt tot de verbeelding. En het soundlab is geweldig. Voor de rest minder interessant. Ziet er allemaal wel lekker funky uit. En de coole playground op het plein voor het museum werd door onze jongens ook enorm gesmaakt.
  • Een ritje met de monorail!
  • Bespaar je de dure ride naar de top van de iconische Space Needle. Je staat natuurlijk niet zo hoog, maar het uitzicht vanop Kerry Park (serieus klimmen wel met kinderen en buggy!) is ook behoorlijk fenomenaal. En veel rustiger. En met een speeltuin erbij. En een hele mooie woonwijk errond.
  • Ook vanuit Gasworks Park heb je een geweldige view over de stad.
    Combineer met een wandeling langs de bekende beelden in de wijk Fremont.
  • The Museum of Flight. Een aanrader van jewelste. Wat. een. indrukwekkende. collectie! Ligt wel even uit de stad en is erg groot, dus voorzie voldoende tijd om er te geraken en alles rustig te ontdekken. Je geraakt er met de bus, maar je kan ook- net als wij- een taxi nemen.
  • Pike Market. Al het er in het hoogseizoen druk druk druk. Niet echt op het gemak rondkuieren dus.
  • Pike & Pine. De hipste buurt. Leuke platenwinkels, fijne eettentjes, ‘s avonds de beste bars en clubs. De Seattle-vibe die ik in mijn hoofd had!

Wij reisden naar Vancouver via Air&Rail van Air France.

Comfy naar Canada met Air & Rail van Air France.

Mijn favoriete luchthaven is een treinstation. Dat weet ik nu wel zeker.
Ik had de formule eerder al ontdekt
, maar ik heb ze nu, voor onze trip naar Canada, ook effectief uitgetest. En geweldig hard goedgekeurd.

Wat een verwennerij. Wat een gemak. Een half uurtje voor de TGV vertrekt, check je je gezelschap en je bagage in aan de balie van Air France in Brussel-Zuid. Je drinkt vervolgens nog snel een koffie in de lounge aan de overkant en daarna installeer je je rustig in een 1e klasse-wagon. Je houdt jezelf en je kinderen even bezig met een boekje, een speeltje of een hapje. En iets meer dan anderhalf uur later stap je uit in de luchthaven van Parijs-Charles de Gaulle. Daar heb je alle tijd van de wereld om bij de gate te geraken. Geen gezeul meer met koffers, die gaan rechtstreeks van de trein naar het vliegtuig. En ook geen lange wachtrijen en bijhorende stress meer aan de check-in balie, want je bent dus al ingecheckt. Zonder wachtrij, in Brussel-Zuid.

Heer-lijk om je vakantie zo te beginnen. En te eindigen. Want in omgekeerde richting gaat het net zo. Al moet je dan wel een tikkeltje langer wachten op de luchthaven van je bestemming. En in Parijs moet je ook even je bagage van de band naar de TGV check-in slepen. Maar that’s it. Al de rest is genieten en je vakantie verlengen.

Nog een voordeel: vanuit Parijs heb je een pak meer rechtstreekse vluchten dan vanuit Zaventem. Wij stonden bijvoorbeeld op 9u30 in Vancouver. En op 9u waren we terug in de lichtstad. Niet moeten overstappen is een grote plus als je met kinderen reist.

Erika experimenteert: op reis met Pegase.

Een paar weken terug, tijdens de krokusvakantie, heb ik mijn jongens én mijn ouders getrakteerd op een reisje naar de Turkse Rivièra. Het werd een topvakantie ter plaatse, daar heb ik het eerder al eens over gehad. Maar ook onderweg was het fijn, met dank aan de premium service van Pegase. Privileges all the way, écht waar. En die renderen alleen maar éxtra hard als je kinderen bij hebt.

Zo werden we thuis opgehaald én weer afgeleverd met een luxueus privé taxi-busje. Aan de check-in mochten we via de fast lane. En de wachttijd tot aan het boarden hebben we totaal ontspannen gespendeerd in de VIP lounges van Brussels én Antalya Airport. Eten en drinken à volonté daar, gratis wifi én rust. Zo fijn dat ik bijna hoopte dat onze vluchten vertraging hadden.

Meer weten? Elk type vakantie heeft zijn exclusieve Pegase privileges. Wij kozen voor een upgrade van onze vliegvakantie. Maar er zijn ook waanzinnige voordelen als je kiest voor een autovakantie, een ontdekkingsreis, een exotische vakantie of een citytrip.

Op reis met kinderen: Westkaap, Zuid-Afrika. Part II.

Deel 1 van mijn reisverslag was all about de praktische kant van de zaak. Hoe de kinderen dit tripje en de lange vluchten verteerd hebben. En over Capetown en omgeving natuurlijk.

In dit tweede deel laat ik je al een stukje van de winelands zien en neem ik je mee op (een soort van) safari.

Daarvoor hadden we onze uitvalsbasis verlegd naar Paarl. Niet het mooiste stadje in de wijnstreek, dat is zonder twijfel Franschhoek, maar wel de plek waar we voor 3 nachten een supercoole villa konden huren in een poepsjieke estate. Een dorp op zich. Alles spikker dan span ook, een leger tuinmannen en nanny’s ter uwer beschikking én slagbomen aan de inkom. Zonder de juiste vingerafdruk kom je er niet in. Toch is het verre van een vakantieresort, de meeste mensen wonen hier permanent. Bij deze dus nog eens bijzonder veel dank aan de lieve Belgen ter plaatse, die ervoor gezorgd hebben dat we toch even mochten proeven van het bijzondere leven in Val de Vie Estate. Het was er ook echt thuiskomen. Veel plaats, geen pottenkijkers en een leuk zwembadje in de tuin.

Franschhoek
Een touchke Frankrijk in Zuid-Afrika. Super idyllisch gelegen, flaneren verplicht en op zowat elke straathoek een sterrenrestaurant. Maar daar ga je met kleine wildebrassen natuurlijk niet echt relaxed naartoe. Dus dronken we koffie bij BICCCS, kochten souvenirs op het zaterdagse marktje (naast een speeltuin!) en genoten van een mini-carnavalsparade.

zafrika - 48zafrika - 50 zafrika - 51 zafrika - 35 zafrika - 34

Val de Vie Estate

zafrika - 45zafrika - 42zafrika - 72zafrika - 73zafrika - 75

Aquila Private Game Reserve- Touwsrivier

De beste optie als je niet in het Krügerpark geraakt (want dat ligt toch op een dikke 1000 km van Kaapstad) of als je bengels te jong zijn voor de real thing. In de meeste wildparken is de minimumleeftijd voor een game drive 6 jaar, in Aquila mogen zelfs baby’s mee op de truck. De wildheid van het gegeven is er dan ook beperkt. Je moet zo’n private game reserve eerder bekijken als een (hele) grote (en dure) zoo. De gidsen weten perfect hoeveel dieren ze van elke soort in huis hebben en ook ongeveer waar ze altijd staan, liggen of hangen. Maar voor kinderen maakt dat geen f*ck uit natuurlijk. Integendeel. Ze zien snel en van belachelijk dichtbij wat ze willen zien. Geen tijd dus om verveeld te geraken en te beginnen zeuren. Bij een echte safari kan dat wel even anders zijn. Finn was het meest onder de indruk van de leeuwen en Rowen ging uiteraard in extase bij een kudde zebra’s. Gerd en ik genoten dan weer vooral van het plezier dat de kinderen beleefden. (Wij hebben zelf de meest magische safari-herinneringen aan Namibië en Tanzania.)

zafrika - 37 zafrika - 36 zafrika - 55zafrika - 56 zafrika - 60 zafrika - 62zafrika - 64zafrika - 66zafrika - 68zafrika - 69 zafrika - 71 zafrika - 70

Kom zeker nog ‘ns terug piepen voor deel 3, later deze week!

Op reis met kinderen: Westkaap, Zuid-Afrika. Part I.

Ik had schrik ja. Misschien was ik deze keer toch net iets te impulsief geweest. Had ik de zaken net iets te optimistisch inschat. En ging ik me die zottigheid ter plaatse, en waarschijnlijk zelfs al op het vliegtuig, gigantisch beklagen. Maar nee hoor, niks van dat. Geen horrorverhalen whatsoever. Onze eerste verre gezinsreis is geweldig goed meegevallen. I swear. Hand op het hart en al. Zo goed zelfs dat ik een week na onze thuiskomst nog altijd op wolkjes loop.

Echt jong, tien dagen 24/7 samen zijn met man en kinderen doet wat met een moeder. Je wordt ontroerd, (figuurlijk) gevoed en af en toe ook (al even figuurlijk) gekraakt. Want ondanks de positieve boventoon waren er hier en daar natuurlijk ook moeilijke momenten in paradise. Ik denk spontaan aan a) een zware crisis op straat in Stellenbosch, b) een hysterische aanval in de wachtrij voor de Tafelberg kabelbaan, c) een tutincident tussen de wijnranken en d) een elleboogwonde (mét bloed!) in Franschhoek na een zoveelste val. Gelukkig zaten het lief en ik hier al snel op dezelfde lijn. Zelf boos worden of lekker meeflippen, waren opties, maar geen heel erg goeie. Betere ideeën: gezamenlijk kalm blijven en vervolgens a) gewoon wachten tot er terug wat redelijkheid in dat kleine lijfje sluipt b) met het hysterische kind toevallig een security medewerkster passeren, onbewust medelijden afdwingen en zo via een binnenweg naar het vertrekplatform van de kabelbaan geloodst worden, zodat je niet nog eens een uur in de brandende zon moet staan wachten. c) de gids terug naar de vorige wine estate laten fietsen om het vergeten tutje op te halen. d) eindeloos troosten, vieze Fanta laten drinken en een zo groot mogelijke pleister op de schade plakken. Eveneens succesvol gebleken: proberen om de humor van de situatie in te zien. Ook al krijg je dan weleens verontwaardigde blikken toegeworpen. Nee meneer, wij lachen ons kind niet uit, maar als hij voor de zoveelste keer (zonder reden en zonder erg, maar met veel drama) onderuit gaat, is dat ergens wel wat hilarisch. Voor ons toch.

Een paar cadeautjes achter de hand houden voor als ze het moeilijk kregen tijdens de lange vluchten of als we iets wilden afdwingen, was dan weer een magistraal idee dat een paar lezeressen me hier aan de hand gedaan hadden. Rowen heeft uren mannetjes gepropt in zijn verse Playmobil-busje en de tractor zorgde ervoor dat hij datzelfde woord ook leerde uitspreken (nu ja, kaktor zegt hij eigenlijk). Finn was op zijn beurt extatisch over een fonkelnieuwe graafmachine en de mini-stormtrooper werd letterlijk op gejuich onthaald. Ook de Ipad was een winner van jewelste. Ik durf de uren schermtijd niet uit te tellen, maar de combinatie tablet/persoonlijk videoscherm deed het nogal goed daar boven in de lucht. Alladin, Toy Story, Tarzan, hij heeft zijn klassiekers meermaals gezien. En daarnaast heeft hij zichzelf een hele hoop apps eigen gemaakt. Educatieve spelletjes gelukkig, daar hadden we wel voor gezorgd. Het kind bevond zich bij momenten in een soort van trance, alsof hij niet kon geloven dat hij zo lang ongestoord zijn ding mocht doen. Ach, allemaal voor de goeie zaak hé. Finn was by far het rustigste kind op het vliegtuig. Zo rustig dat, mocht ik niet af en toe gevraagd hebben of hij niet eens even naar het toilet moest, hij 11u lang niet van zijn stoel zou zijn gekomen. (Tijdens de nachtelijke terugvlucht heeft hij gelukkig ook wel een uur of vier/vijf geslapen). Boven en buiten verwachting.

Wel prognose-bevestigend: dat Rowen het up in the air een stuk lastiger had. Oké, het mannetje houdt van een Donald Duck tekenfilm op tijd en stond en ook een streepje Toy Story weet hij te appreciëren, maar echt lang op iets focussen is natuurlijk nog moeilijk voor een 2-jarige. Hij begreep ook totaal niet waarom hij per se vastgesnoerd moest zitten en zijn tafeltje moest inklappen tijdens het opstijgen en landen. Het is toch veel spannender om een tourke door het vliegtuig te doen? Hup, onder onze benen door, de gang in, achterdoor aan de toiletten, voorbij de stewardessen en via het andere gangpad weer naar onze rij. En dat een keer of 357. Ons kleine spookje voelde bovendien maar al te goed aan dat hij in een groot avontuur beland was en wilde daar liefst geen seconde van missen. Tijdens de heenvlucht heeft hij amper een uur geslapen. Gevolg: drie dagen wallen en zoveel opgestapelde vermoeidheid dat we nu pas het gevoel hebben dat hij weer helemaal bijgeslapen is.

Maar goed, laat ons het vanaf hier ook nog even over de bestemming hebben. Want die heeft me evenzeer beroerd.

De Zuid-Afrikaanse Kaap geeft je op geen enkel moment het zogenaamde ‘Afrikagevoel’, maar de regio is hoe dan ook prachtig. Compact (alle must-sees en -do’s liggen lekker dicht bij mekaar!). Veelzijdig. Kindvriendelijk. Gastvrij. En warm (qua mensen en qua weer, het is er zomer nu!). Het uurverschil bedraagt amper 1u (geen jetlag dus!). Overnachten is niet duur, het eten is goedkoop en de wijn is bijna gratis. Te lekker ook.

Eigenlijk heb ik maar één minpuntje gevonden: de apartheid die er- meer dan 25 jaar na de afschaffing- nog altijd verder sluimert. De blanken gloriëren, de zwarten en kleurlingen zijn het werkvolk. Zij wonen niet in zwaar beveiligde compounds en op sjieke landgoeden, maar hokken samen in de welbekende townships. Duizenden piepkleine, golfplaten huisjes omgeven door zand en vuilnis, zover je kan zien. Ik werd daar stil van. Ik word daar stil van. Maar ik heb ze niet durven fotograferen.

Hieronder de schoonheid die ik wél gecapteerd heb.

Lagoon Beach Hotel & apartments- Milnerton, Capetown
Mooiste zicht op de tafelberg in town.

zafrika - 30 (1)zafrika - 31 (1)zafrika - 41

De V&A Waterfront
Het ‘eilandje’ van Capetown. Resto’s en terrasjes à volonté, een reuzenrad en veel m’as-tu-vu.

zafrika - 2zafrika - 1
Even compleet ter zijde, maar leve de superhandige Quinny buggy! Zo licht, zo praktisch.

Bakoven
Kustdorpje. Mooiste zicht op de 12 apostelen.

zafrika - 4

Camps Bay
Hip, fancy, trendy en zo. Dé plek voor sundowners.

zafrika - 6

De Tafelberg
De trots van de stad. En één van de nieuwe wereldwonderen. Mega must do.

zafrika - 12 (1)zafrika - 14 (1)zafrika - 13 (1) zafrika - 23 zafrika - 24zafrika - 19 (1)zafrika - 9zafrika - 19
Uitputting na de hysterie. Wanhoop en ingehouden boosheid worden heel snel weer liefde. Veel liefde.

zafrika - 16

Meest gehoorde vragen van Finn tijdens deze reis:
– “Maar wanneer gaan we nu naar Afrika???” (“Maar we zijn al lang in Afrika!”)
– “Gaan we nu wéér naar een ander huisje?” (We zijn drie keer van logement veranderd ja.)

zafrika - 15 zafrika - 14zafrika - 13

Steeds terugkerende bezorgdheden van (een steeds weer vallende) Finn tijdens deze reis:
“Ik heb een sneetje!”
“Aaaaauw!”.
“Pas op voor mijn pijntje!”
“Ik kan niet zwemmen met mijn pijntje!”
“Ik heb bloeeeeed”
“Ik wil niet in bad, want dat gaat pijn doen!”

zafrika - 12

Het strand van Noordhoek. Het ‘eindpunt’ van een spectaculaire rit over Chapman’s Peak Drive.

zafrika - 24 (1)

Houtbaai

zafrika - 27

Dunes, dé strandtent van Houtbaai
Heerlijk laidback en kindvriendelijk. Ideaal voor een aperitiefje, het eten kan beter.

zafrika - 25 (1) zafrika - 27 zafrika - 29

Llandudno beach
Belachelijk mooi strand in een prachtige baai. De plek ook waar Madonna en Elton John een optrekje neergepoot hebben. Heerlijk rustig bij zonsondergang.

zafrika - 34zafrika - 35 zafrika - 36 zafrika - 37 zafrika - 38

Benieuwd naar het vervolg van mijn reisverslag? 
Hou je maar al klaar voor deel 2 en deel 3 komende week. En ook voor een wat afwijkend deel 4. Een soort van Zuid-Afrika uncensored, oftewel esthetisch onverantwoorde foto’s zonder filter én zonder roze bril. Het leven zoals het is op reis met kinderen, quoi.

Beautiful Bantry. Naar Ierland voor de première van Broer.

bantry - 18

BROER, de nieuwe film van Geoffrey Enthoven, vanaf nu woensdag 20 januari in de zalen. Een warme aanrader. Niet in het minst omdat de prachtige beelden van de hand van mijn lief zijn. En de film geproducet is door de peter van onze oudste zoon.

Vorig weekend mochten we mee op première-trip naar Bantry, in Ierland. Een idyllisch dorp aan het begin van de Wild Atlantic Way, waar het grootste deel van de prent gedraaid is. Dat het een feestje was, hoef ik u niet te vertellen. Ik laat de beelden voor zich spreken. (Toch diegene die niet gecensureerd werden.)

bantry - 19 bantry - 20 bantry - 3bantry - 3bantry - 1bantry - 4 bantry - 5 bantry - 6bantry - 10 bantry - 11 bantry - 12 bantry - 13 bantry - 7bantry - 15bantry - 16 bantry - 17 bantry - 1

2016, bring it on baby!

Processed with VSCOcam with t1 preset

2015 was turbulent. Daar heb ik het al eens over gehad. Maar we hebben het jaar alsnog in schoonheid weten af te ronden. Alsof alles net op tijd in de plooi is gevallen. Daar ben ik blij om. En ook wel een beetje trots op.

De kerstvakantie was er eentje om in te kaderen. Drukker wel dan die van een jaar geleden. Zo werd ik nog een aantal keer in de RTV-studio verwacht. Maar daarnaast was er toch vooral heel veel quality time met mijn mannen. Thuis, vlakbij huis en verder weg.

Zo was er de tractor run (een stoet met feestelijk versierde en verlichte tractoren) in Zoersel om de verlof-veertiendaagse op gang te trappen. De kinderen keken hun ogen uit, dolden met elkaar en vraten hotdogs. De ouders dronken rustig een beker glühwein aan de vuurkorf.

Kerstavond vierden we at our place, in het gezelschap van mijn ouders en grootouders. Met ondermeer gevulde kalkoen (hoe klassiek kan je doen?!) en voor mij vegetarische vidé op het menu. En helaas ook met een valpartij van de bobonne. Veel opschudding en blauwe plekken, maar gelukkig geen blijvende schade.

Finn kan nog steeds niet fietsen, ook al hebben we meer dan ooit geoefend. Met het hele gezin ernaast en erachter. Hem luidkeels aanmoedigend. Maar het kind blijkt niet echt zot van positieve feedback.
Ik: “Goed bezig Finn!… Heel flink!… Je bent er bijna!” Hij: “Nee, mama, jij mag dat zo niet zeggen!” Of nog erger: “Jij moet stoppen met praten mama!”

Op een ander is onze oudste sympathieker naar het schijnt. Dat drukte de mama van een kameraadje waar hij mocht gaan spelen me toch op het hart.

We gingen eindelijk koffie drinken in de nieuwste Maurice bar van vriendin Veronique. Deden inkopen op de markt. Bezorgden Rowen een zotte spelnamiddag bij een vrouwelijk leeftijdsgenootje. En Finn bijna een delirium in de speeltuin van de Brasschaatse Melkerij. Wat een feest was me dat daar weer met zijn vrienden. Voor de mama’s evenzeer trouwens.

Oudjaar werd last minute gecelebreerd met een etentje onder (nieuwe) vrienden en een pak fijne onbekenden in een restaurant in Mortsel. Alle vuurwerk en zelfs de aftelling naar het nieuwe jaar compleet gemist, maar wel goed gedanst. Met andere mannen zelfs.

Op nieuwjaarsdag vonden de festiviteiten plaats bij mijn ouders en konden mijn zus en haar lief er ook bij zijn. Altijd een meerwaarde. We aten taart en pistolekes en Finn las zijn nieuwjaarsbrief een keer of tien na mekaar voor. Weliswaar omdat zijn opi hem in ruil een cadeautje beloofd had.

Ook het eerste weekend van 2016 was een succes. Met een babybezoekje, een citytrip naar ‘t stad (wel jammer dat de kerstmarkt op de Grote Markt, het lichtspektakel en de foor stiekem al opgekraamd waren!) en de presentatie van een hartverwarmend (G-)Basketgala in Arendonk.

Voilà. En nu? Hoe moet het nu verder?
Bwah, ongeveer zoals we bezig zijn zeker? Ik klaag niet, ik ben content. Alles kan altijd beter en ik blijf ambitieus, maar ik heb geen giga lijstje goede voornemens en welomlijnde doelen. Uitgezonderd deze vijf misschien:

  1. Hard verder werken aan deze blog. 1000 bezoekers elke dag, dat moet je verdienen. En je bent maar zo goed als je laatste post.
  2. Zo veel mogelijk uitstapjes en reisjes maken. Liefst naar de zon. Met en zonder kinderen. Nieuwe plekken ontdekken, geeft me zuurstof en inspiratie.
  3. En één van die trips mag zeker richting Rio gaan. Ooit eens de Olympische Spelen meemaken, een klein stipje zijn in zo’n gi-gan-tisch stadion, uit volle borst je favorieten aanmoedigen, …  is echt een kinderdroom van deze sportfreak. En dat die spelen dit jaar in het tot de verbeelding sprekende Brazilië plaatsvinden, doet me nog net iets harder kwijlen ja.
  4. Terug voor de radio werken. Ik dacht dat het knagende gevoel langzaamaan wel zou verdwijnen, maar niets is minder waar. Ik mis de combinatie van woord en muziek elke dag een beetje meer. Forever mijn droomjob dus dat geradio en ik wil er zeker nog eens extra hard voor gaan dit jaar. (Al ben ik absoluut ook geweldig blij met het presentatie- en stemmenwerk dat ik nu al doe.)
  5. Nog véél tijd met mijn jongens, mijn lief en al mijn andere geliefden doorbrengen. Wat we dan precies doen, is van minder belang. Het gaat om het samenzijn en het opgaan in het moment.

Eindejaarslijstje 3: de reisjes van 2015.

elle en tractors - 1

Dat het verdorie een goed reisjaar is geweest. Bijna zo goed als in mijn hoogdagen bij Vlaanderen Vakantieland.

Mijn 11 bestemmingen van 2015:

  1. A few days in LA. Voor een interview met… Jennifer Aniston!
  2. Hello Helsinki! At work in de Finse hoofdstad.
  3. Divonne-les-Bains. Om de nieuwe Michelin Cross Climate banden te testen in een prachtig decor.
  4. Op handelsmissie naar Qatar en de U.A.E. Ook een mooie combi van work en pleasure.
  5. Op gezinsvakantie naar Andalusië.
  6. Op bezoek in de Tour!
  7. Paris, mon amour.
  8. Vakantie in eigen land: Blankenberge!
  9. Chinaaa! Een paar dagen Peking met de mams.
  10. Bloggers of the Caribbean baby! Guadeloupe! Part I, part II, part III, Part IV & part V. Ondertussen staan er ook korte sfeerfilmpjes van die overzeese reis online!
  11. Sagres, Portugal. Daar waar het kindvriendelijkste resort van Europa staat. Ik wil nu al terug.

Ik wil terug naar Martinhal. Dé plek voor een zonvakantie met kinderen.

Ik mis de zon. En de zee. En het strand. En het zwembad. En het lekkere eten. En de lieve mensen. En ons mooie huisje. En de SPA. En de quality time met mijn kinderen en mijn mama. En mijn lege hoofd. En…  Ik mis Martinhal, ja. Ons paradijsje in Sagres, aan de ruwe zuid-westkust van Portugal.

Mocht ik kunnen, ik was alweer weg. En jij? De speciale aanbiedingen al gecheckt?

martinhal - 74martinhal - 70martinhal - 67martinhal - 58martinhal - 34martinhal - 1