Erika experimenteert: Sauna on wheels.

Zelden zoveel (gezond) jaloerse reacties gekregen op een Instastory. De sauna die afgelopen weekend in mijn tuin stond, maakte duidelijk wat los bij jullie. 

En terecht, want het is een fantastisch ding, waar we hier uitgebreid van genoten hebben. Een echt sauna-huisje op wielen. Ik zweer het u, zweten was nog nooit zo gezellig. En zo zonder pottenkijkers. Bovendien moesten we er niet ver voor gaan, niet belachelijk veel voor betalen en geen babysit voor regelen. Gewoon even weg van de wereld in onze eigen tuin. Hoe zalig is dat?

Dankjewel dus Anke en Zoë. Het koppel jonge ouders achter dit leuke concept. Zoë maakte ‘m helemaal zelf en nu rijden ze de sauna-wagen met veel liefde samen naar hun klanten. Zachte handdoekjes en heerlijke opgietgeuren inbegrepen.

De Sauna on Wheels ook even boeken voor een dag of voor een weekendje? Voor jezelf? Voor je vriendencrew? Of om cadeau te doen (de cadeau-bon alleen al is supertof!)?
Alle details vind je hier!

Time flies! Zeker als je kinderen hebt.

Mijn god wat gaat het hard. Alweer een jaar dat er bijna opzit. Ik voel me nog altijd een meisje, maar ik ben een vrouw van 34 met kinderen van 6 en bijna 4. En die lijken nog harder te hollen dan de tijd. De baby’s werden peuters, de peuters kleuters en nu zit er verdorie al eentje in het eerste leerjaar. Tijd voor een update, me dunkt!

FINN

Mijn oudste is nog steeds een mannetje van weinig woorden. Hij zit soms echt op zijn eigen planeet, of toch op z’n minst ergens heel hoog in de wolken. Al is ie ook super sociaal. Zijn vrienden zijn z’n leven. En zijn empathisch vermogen is meer dan aardig ontwikkeld. Hij ontfermt zich met veel liefde over kindjes en mensen die ziek zijn of pijn hebben. En als hij bloed bij een ander bespeurt, voelt hij soms zo hard mee dat hij zelf flauwvalt. Echt. Dat is nu al twee keer gebeurd. En laatst, toen ie zijn broer geheel per ongeluk een blauw oog had gemept, kon hij ‘s avonds zelfs amper de slaap vatten. Zoveel pijn deed zijn buikje. Van het schuldgevoel. Ja, je zou ‘m een softie kunnen noemen soms. Of kleinzerig op z’n minst. Maar eigenlijk vind ik het een waanzinnig fijne eigenschap van mijn kind, dat oprecht mee kunnen voelen.

Een mooi ontwikkeld EQ dus en over zijn IQ maak ik me eigenlijk ook geen zorgen. Er zit genoeg verstand in dat af en toe licht verdwaasde kopje van hem. Al is zijn cognitieve kunnen niet altijd voor iedereen zo duidelijk. Juist omdat ie verbaal minder sterk is en dat is toch wat mensen het eerst opmerken. Ondertussen doet hij wel echt enorm hard z’n best in het eerste leerjaar. Beter dan we verwacht hadden, daar moet ik eerlijk in zijn. Dat voorbehoud had evenwel nooit met onderschatting te maken, eerder met ‘op safe spelen’. Hij ervaart het zelf ook allemaal veel positiever dan wij ooit hadden durven dromen. Lezen vind ie leuk, schrijven kan hij al mooi en rekenen lukt ook best goed. Hij maakt toegewijd zijn huiswerk, is sowieso in het algemeen een stuk serieuzer geworden en voelt zich helemaal op zijn gemak in de grote school. Daar had ik op voorhand dubbel en dik voor getekend.

Nu, ondanks het feit dat hij op twee maanden tijd enorm veel heeft bijgeleerd, is er hier en daar ook nog wel wat werk aan de winkel. Beter luisteren, beter meewerken in de klas, meer oogcontact maken, juister formuleren,… Niet abnormaal vind ik, z’n schoolcarrière is juist begonnen. En ga je trouwens niet naar school om te leren? Om te ‘groeien’? Maar de juf bleef tijdens het oudercontact voor de herfstvakantie toch behoorlijk doorgaan op de ‘mankementjes’. Alsof het nu al vast stond dat Finn ook de komende jaren achterop zal hinken. Het was ongetwijfeld goed bedoeld, kwestie van kort op de bal te spelen en zo, maar wij vonden het wat jammer dat ze op die manier de waanzinnige evolutie die hij doorgemaakt heeft quasi compleet negeerde. Bovendien kunnen we gewoon niet meer doen dan we nu al doen. Hij wordt zowel thuis als op school goed begeleid en hij doet daarbovenop wekelijks nog een uurtje kine en logo om op de details te werken.

Echte hobby’s heeft onze oudste voorlopig nog niet. Omdat hij ze zelf niet per se wil. En omdat zo’n schoolweek op zich al zwaar genoeg is. Alleen de scouts, op zondag. Da’s echt honderd procent zijn ding. Omdat het daar om spel en vrienden draait. En het vrijheidsgevoel redelijk groot is. Volgend seizoen wil hij wel gaan bmx’en. (Inderdaad, we houden ons hart nu al vast. Want de combo niet zo handig+ kleinzerig lijkt me weinig ideaal in die sport.) Thuis houdt hij dan weer enorm van lego, tekenen en op zijn iPad spelen. Met die dingen kan hij probleemloos uren geconcentreerd bezig zijn. En deze herfstvakantie heeft hij met veel plezier een voetbalkampje afgewerkt.

Uiterlijk wordt onze Finneman echt een grote, stoere jongen. Zijn broeken moeten smal zijn, de haren glad naar achter gekamd. En in zijn mond gapen nu al 4 gaten. Uitgevallen melktand 3 en 4 hebben we helaas nooit teruggevonden. Hij heeft de laatste keer dan maar een tekening van zijn tand gemaakt als bewijs voor de tandenfee.

Quotes:

  •  “Dat boeit me niet, gast.”
  • “Mijn tand is los en mijn arm doet pijn en ik moet snuiten en hoesten.” Zelfbeklag is ook één van zijn talenten ja.
  • Toen de meester op voetbalkamp vroeg bij welke voetbalploeg hij normaal gezien voetbalt: “bij Spanje!” 
  • “Kijk mama, ik doe een schaarbeweging!” Een schijnbeweging dus.
  •  “Ronaldo, dat is een hele goeie ploeg hé?” 

 

ROWEN

De kleinste is minstens even luid als zijn broer. Zo niet luider. Maar voor de rest in hij in heel veel opzichten de tegenpool van Finn. Wél alert en wél verbaal. Altijd vrolijk ook. Prettig gestoord. Soms ook onprettig. En belachelijk schattig. Wat ie zelf ook verdomd goed weet. En gebruikt. Zeg maar misbruikt. Knuffelbaar is in zijn geval echt een understatement. Rowen is een klein blond knuffelmachientje. Nog altijd veel te vaak met een tut in zijn mond. En één aan zijn neus. En een papfles op zijn hoofd. For real. Zo slim in zijn uitspraken, zo fel in zijn handelingen en soms nog zo een kleine, kwetsbare baby.

Hij heeft ondertussen ook een avondvullend liedjesrepertoire opgebouwd. Van rupsje nooit genoeg, over de giraffen die de juffrouw straffen tot kind van de duivel en bakske vol met stro. En sowieso praat de kleine, blonde god honderuit. Met een heerlijk Franse r. En als hij danst, oogt dat heel modern. Met veel grondwerk.

Verder houdt ie van tekenen, van Paw Patrol en van puzzelen. Dju, dat laatste kan ie de laatste tijd echt supergoed. Spiderman- en ninja-vechtspelletjes blijven het ook nog altijd goed doen. Een pak minder fighting spirit en zelfvertrouwen helaas als ie ‘s ochtends aan de schoolpoort arriveert. Hij moet nu alleen de kleuterspeelplaats op en dat resulteert al twee maanden lang elke ochtend in traantjes en/of sippe lipjes. Zijn verlatingsangst piekt sowieso harder dan ooit tevoren. “Mama? Mamaaaa? Mamaaaaaaaaa?” Telkens ik 3 seconden uit het zicht ben. Of: “Mama, waarom moet jij altijd werken?” Zodra ik de boîte dreig te verlaten. En vervolgens kleeft het kind wanhopig tegen het raam, hysterisch schreeuwend dat ik niet weg mag of dat hij mee moet. Heftig hoor voor een moederhart. Héél heftig.

Oh en Rowen heeft een top 5  samengesteld van de klasgenootjes die hij, in januari, op zijn vierde verjaardagsfeest wil zien verschijnen. De eerste 4 zijn onwrikbare zekerheden, de nummer 5 wisselt van week tot week. Het thema ligt ook al vast: leeuwen. En hij krijgt zelf 2 stukken taart, de rest elk maar eentje.

Quotes:

  • Terwijl ie met z’n handen in de lucht pipi doet: “Kijk ‘ns mama, ik doe dat zonder vasthouden. Ik kan dat. Ik doe het in het midden, niet naast het toiletje.”
  • “Wij hebben in ons klasje gespeeld met ridder-mensen en ridder-paarden.”
  • “Mamaaaaa? Waarrrom… ???” En dan bedenkt ie één of andere nietszeggende vraag. Puur om mij nog een keer terug te roepen als ik zijn slaapkamer uit ben.
  • Kijk, ik kan mijn zever aflikken met mijn tong!” Geef toe, een talent.
  • “Ik hou van aaitjes. En van kusjes.”
  • “Finn is een flauwemans!” 
  •  “Vollenbak gast!” Auch.
  • “Fuck you bitch!” Nog veel meer auch.

En plots was het september.

Ik snap écht niet hoe het zo snel voorbij is kunnen gaan. Dat groot verlof van 2017. Daarnet was het nog juni en hoopten we hartstochtelijk dat de hittegolf toen de voorbode zou zijn van een fabuleuze zomer. Plots is het volop september, zijn de scholen weer open en kondigt de herfst zich genadeloos aan.

Zou een leven met kinderen dan toch harder gaan dan een leven zonder?
Of raast het sneller voorbij omdat we ouder worden?

Nee, tuurlijk niet. De klok tikt voor ons allemaal aan exact hetzelfde, genadeloze tempo. Al voelt niet iedereen die hete adem in zijn of haar nek. Hoe meer je in het moment leeft, hoe langer dat moment duurt. Hoe meer je combineert en vooruit loopt op de feiten, hoe korter het lijkt.

Nu, ik heb genoten hoor. Heel hard zelfs. Van onze waanzinnige reis naar Canada. (Waarover trouwens nog heel wat posts gepland staan!) Van dat weekend aan zee met de allerliefste vrienden. Van een waanzinnige feest-driedaagse op Pukkelpop. Van drie spetterende verjaardagsparties. Van mijn werk voor Familie, RTV en nog een paar andere zeer fijne opdrachtgevers. Van het spelplezier van mijn kinderen. Van de bezoekjes aan mijn ouders en grootouders.

Maar ik ben hier en daar ook vergeten te ademen. Dat moet ik even eerlijk toegeven. De intensiteit lag bij momenten misschien een beetje té hoog. Zowel qua werk als qua ontspanning. Er was altijd wel iets. Zelfs een zogezegd vrije dag werd al snel gevuld. Er tussendoor moest er ingepakt worden. En uitgepakt. En gewassen. En over-en-weer gereden. En gepoetst.

En getobt over al die fijne mensen waarmee ik nog wilde afspreken, maar waar er geen tijd meer voor overbleef.

Ik weet nochtans beter.

Ja, zo komt het dus dat het bijna Sinterklaas én Kerstmis én Nieuwjaar is. En dat ik eigenlijk alweer verlof kan gebruiken.

Om van mijn verlof te bekomen. 

10 simpele ideeën voor meer balans in je leven!

  1. Het is niet omdat zowat alles mogelijk is in deze tijden dat je ook alles moet doen.
  2. De lat lager leggen, betekent niet dat ze niet meer hoog genoeg ligt.
  3. Probeer niet om het oncontroleerbare te controleren, maar focus op wat je wel in de hand hebt.
  4. Bezinnen is goed, piekeren nutteloos.
  5. Anticiperen is goed, op voorhand panikeren niet.
  6. Denk wat vaker in ‘magjes’ in plaats van ‘moetjes’. It’s all in the mind.
  7. Kijk nooit te ver vooruit. Bekijk een drukke week dag per dag. Bekijk een drukke dag opdracht per opdracht.
  8. Focus op het positieve. Verlies geen energie aan negatieve zaken, mensen en gedachten.
  9. Vrije tijd mag als eens écht vrije tijd zijn.
  10. Als je leven pas na je werk begint, kan het vermoedelijk beter.

 

Nog meer balans? Kijk ook eens naar deze tips!

Lentekriebels. Erika vs Elle Milla!

Ik had het zelf niet gedacht hoor. Dat ik zo’n fel roze zou durven dragen. Of een strakke legging in imitatieleer. Of een opvallend bomberjack met Japanse bloemen. Maar Elle Milla made me do it. En nu wil ik even niks anders meer. Laat de lente maar komen!

Met de code ERIKA15 krijg je trouwens 15 procent korting op je eigen bestelling. Just saying…

Meer Elle Milla outfits? Hier! En info? Hier!

Jouw en mijn favoriete posts van 2016.

Ik heb serieus wat bij mekaar geschreven in mijn tweede blogjaar. En jullie hebben dat allemaal flink gelezen. Waarvoor zot veel dank. Echt. En een dikke zoen.

Ik zet mijn en jouw favoriete posts van 2016 nog even op een rijtje bij deze. Voor zij die iets gemist zouden hebben of voor zij die deze pagina misschien nog maar net ontdekt hebben.

  1. Mogen mijn kinderen nog even kind zijn aub?
  2. Fun met Finn: zijn leukste uitspraken, part X.
  3. Erika bekent: mijn kinderen eten boterhammen met choco.
  4. Krapulekesdag.
  5. 5 jaar Finn, 3 keer feest.
  6. Circus Rowen
  7. Stop de klok: ik heb twee kleuters in huis.
  8. Erika blikt terug op de zomer van 2016.
  9. Ik ben vier en ik vind het niet altijd leuk hier.
  10. Over hoe het moederschap de band met mijn familie nog sterker maakte.

Stop de klok! Ik heb twee kleuters in huis.

De tijd staat niet stil. En mijn kinderen nog minder.
Tijd voor een update, dacht ik zo.

  • Mijn oudste kind is een tand kwijt. En dat is niet geheel natuurlijk zo gekomen. Hij is tegen een doelpaal gebotst. Afgelopen weekend tijdens een verjaardagsfeestje. Te hard gekeken naar de andere kindjes tijdens een spelletje tikkertje en de omgeving zo even compleet vergeten. Drama uiteraard. Eerst van de pijn. Daarna van zelfbeklag. Ontsmettingsmiddel pikt en eten lijkt plots onmogelijk. En mooi is het ook niet nee. Er gaapt een gat in zijn voorheen perfecte mondje. Misschien nog wel voor een jaar of twee.
  • Voor de rest doet hij het eigenlijk bijzonder goed, mijn Finneman. Hij is een stuk verflinkt. Als dat al een werkwoord is.
  • Zo in de 3e kleuterklas zitten, bij de 5-jarigen, zoals hij het zelf zegt, vindt ie redelijk indrukwekkend. En daar gedraagt hij zich ook naar. Flinker, verantwoordelijker, liever én spraakzamer. Ik moedig dat allemaal aan. Heel hard zelfs.
  • Leuke dingen ook die hij eruit gooit:

– “Dat is goeder als je dat zo doet mama!” Beter bedoelde hij dus.
– “Ik wil niet tot het einde wandelen want dat is ver en dan ben ik moe.” Uit het niets, zonder aanleiding. Filosofisch wel, niet?
– “Mama, kan jouw keel ook groeien? En jouw oren? En jouw piemel?”
– “Mama, hoe lang moet ik nog slapen? 38 miljoen uur? Of 27?” “27 lieverd.” “Ah, oké”.
– “Als de tandenfee komt, gaat die mij dan wakker maken? En gaat die dan ook nog even naar beneden om met jou te praten?” Een recente conversatie inderdaad.

  • Hij is ook minder uitgeput na een schooldag. Kan echt een stuk meer aan. Een hobby erbij bijvoorbeeld. Dat is multi-move geworden, met een minimale voorsprong op turnen en voetbal. Eigenlijk wilde hij alles doen, zo lang er maar vriendjes van de partij waren.
  • Op zaterdag blijft hij zwemles volgen. Heerlijk vindt ie dat. Maar een stuk of 20 dolle beurten ten spijt, zonder gordeltje en/of bandjes lukt het nog altijd niet.
  • Hij is ook veel leergieriger geworden. Stelt vragen zowaar. Wil oefenen op zijn puzzelen. En zelfs al proberen te lezen. En hij kan tot 20 tellen. Soms ook nog een stukje verder.
  • Mijn jongste kind is zo goed als droog sinds de 3e week van september. Zo goed als, maar nog niet helemaal. Het verontrust hem niet. En mij nog minder. Het komt wel.
  • Het belangrijkste is dat hij van dag 1 supergraag naar school gaat. Mee met zijn broer door de grote poort. Of met één van de vrienden van zijn broer. Hij wordt echt op handen gedragen en vertroeteld. Ik kan daar naar blijven kijken.
  • Al was het toch ook even moeilijk de eerste week. Dat er op school verschillende klasjes waren en dat kinderen per leeftijd onderverdeeld worden, had hij niet verwacht. Dolle pret op de speelplaats dus en daarna tranen als ie van zijn broer gescheiden werd.
  • Hij speelt meer met de vrienden van zijn broer dan met zijn eigen klasgenootjes. 
  • Het is een behoorlijk karaktertje geworden mijn mini-mannetje. Weet zeer goed wat ie wil. En niet wil. En dan kan je op je kop gaan staan. En maar boos kijken. Hij kan immens boos kijken als het hem niet aanstaat.
  • Hem face-time gewijs willen zien en spreken toen ik een weekje in Spanje was, bleek een heel slecht idee. “Mama, wat doe jij nuuuuuu????” En maar wenen. Schuldgevoel-to-the-limit uiteraard. Hij snapte duidelijk niet hoe ik daar vrolijk kon zitten wezen, terwijl ik hem zo in de steek had gelaten.
  • Madagascar 3 is hier dé film van het moment. Al minstens 83 keer bekeken. And still counting. Rowen denkt trouwens dat hij de tijger is. Of de leeuw. Of allebei. Echt. Soms gelooft hij dat oprecht. En maar brullen, en grommen. En over de grond kruipen. En boos kijken uiteraard. Heel boos kijken.
  • Gisteren riep hij nog vanuit zijn bedje: “Mama, gaan alle tijgers ook slapen nu? En alle leeuwen?” (5 minuutjes stilte) “En ook alle nijlpaarden mama?”
  • En ik ben een zotgelukkige moeder. Elke dag nog een stukje gelukkiger. Maar ik snak wel naar iets meer rust en samenzijn. Zonder al te veel te moeten. Want de voorbije weken zijn echt hectisch geweest. Mijn agenda en die van mijn lief kwamen voor het eerst in al die tijd voor geen millimeter overeen. Veel opvangwerk dus voor mijn ouders, schoonouders én grootouders. Voor vriendinnen zelfs. En veel onrust voor mij dus. Een beetje schuldgevoel zelfs. Omdat ik echt voelde aan mijn jongens dat ze mij te weinig zagen. Dat gaat recht door je hart.
  • Voor de komende tijd dus graag meer van dit. Maar net iets meer in balans. Stel dat ik dat zo in de hand zou hebben hé. Allez ja, eigenlijk heb ik dat (voor een groot stuk) in de hand.

Meer Stop de klok lezen? Hier ondermeer!
Of meer leuke uitspraken van Finn? Ga hier dan eens piepen!

Erika presenteert: BOOF jeans.

Sta me toe nog even heel erg enthousiast te zijn, zo vlak voor het weekend. En wel omdat ik een ge-wel-dig (Nederlands) broekenmerkje ontdekt heb voor de jongens: BOOF. Echt, wat Freddy Pants al langer voor mij is, is BOOF vanaf nu voor Finn en Rowen. Strakke, stoere jeansbroeken die net zo comfortabel zitten als een legging. Of als een joggingbroek, zo u wil. Want ze noemen het de jogg jeans. Verkrijgbaar in vier kleuren. Voor jongens én meisjes. Baby’s, kleuters én tieners.

blogpics - 23blogpics - 37

(De schoenen van Finn komen van bij Hippe Schoentjes.)

Erika gaat op verjaardagsweekend in Landal Kasteeldomein De Cauberg.

33. Dju toch. Waar is de tijd dat ik 18 werd? Of 20. Of 26. En een hele nacht lang ging feesten in Fill Collins club, Club Geluk of Culture Club. Zonder dat ik mij ook maar één seconde moest afvragen wie mijn kinderen dan wel zou opvangen en of mijn lief het zonder mij zou redden. Ik had geen kinderen. En een lief al evenmin. Toch niet van het het vaste relatie-type.

Ja, die tijd is al wel even voorbij nu. Maar hey, dat is helemaal oké. Hoe fijn mijn teenager– en twenty something- jaren ook geweest mogen zijn, ik geniet minstens even hard van tram 3. Al verafschuw ik de uitdrukking. Ik weet nu tenminste (een beetje) wie ik ben, wat ik (niet) wil en wie of wat er écht toe doet. En als die momenten van zottigheid en ‘vrijheid’ schaarser worden, geniet je des te meer van de momentjes die je wél te pakken krijgt. Right? 

Zoals dat langgerekte moment twee weekends geleden. Mijn verjaardagsweekend. In Landal-park Kasteeldomein de Cauberg in Valkenburg.
Met 6 van mijn beste vriendinnen. Allemaal moeders. Met een wild verleden 😉 In een heerlijk huisje. Ruime kamers en supergezellig ingericht. Omgeven door prachtige natuur.

Nederlands Limburg is écht de max. En de mensen zijn er belachelijk vriendelijk.

Valkenburg is bovendien een onderschat stadje. Vol terrasjes en lekkere restaurantjes. Wij haalden ondermeer ijsjes bij Lemon Grass en aten heerlijke tapa’s bij Latinos. Grotten en ruïnes. Kabel- en rodelbanen. Fruitbomen en wijngaarden. En letterlijk vlak naast het Landal-park, iets meer naar beneden op de mythische Cauberg, liggen Thermae 2000 en Holland Casino. Elk met hun eigen charme. Allebei getest en geweldig hard goedgekeurd.

Ik ga nog terug. Dat staat vast. En daar mag je mij aan herinneren. In het geval het wat lang duurt met die vaste man en die al even vaste kinderen onder mijn hoede.

landal - 25landal - 24landal - 39landal - 1landal - 4landal - 5landal - 6landal - 9landal - 7landal - 8landal - 15landal - 13landal - 12landal - 17landal - 20landal - 18landal - 19

Erika experimenteert: de nieuwe website van Hippe Schoentjes.

Hippe Schoentjes, een waar online schoenen-, sokken- en tassenparadijs voor kinderen en hun mama’s,  bestaat al langer dan vandaag. Maar de website is sinds kort compleet vernieuwd. Als in: on-her-ken-baar veranderd. En dan nog wel in ongelooflijk positieve zin. Ha!

Navigeren door de site? Zoeken op maat, voetlengte, merk, kleur of stijl? Makkelijker dan ooit! En dan zijn er nog een hele hoop gloednieuwe features!

hippe - 1

 

Winkelen bij Hippe Schoentjes new style, samengevat in 5 stappen:

1. Meet de voeten van je sloebers. (Alle schoentjes worden netjes opgemeten, dus als je de voetlengte van je kinderen kent, passen de bestelde schoentjes altijd!)

2. Maak een account aan. Voer je kinderen en hun voetlengte in. (Vanaf nu krijg je als ‘vaste’ klant sowieso altijd 5 procent korting!)

3.  Maak per kind je keuze. Een kijkje in het nieuwe Lookbook kan misschien helpen. (Wat je ook kiest, het resultaat is altijd stylish, kleurrijk en speelplaats- of crèche-proof!)

4. Twijfelgevallen of gevallen die je nog wil/moet uitstellen, zwier je gewoon op de wishlist. (Uitstel hoeft geen afstel te zijn!)

5. Denk ook even aan jezelf en check de mama-toppers pagina. (Cause we are worth it dedju! ;))

hippe - 1 hippe - 2
hippe - 3

Ik ben deze keer overstag gegaan voor deze fijne exemplaren van HIP en van Stones and Bones. Een paar voor elk van de boys en jawel, ook eentje voor mezelf. Ziedonsgaanziedonsgaan!

blogpics - 8blogpics - 19blogpics - 18blogpics - 39blogpics - 50