(Jumpsuit: Red Juliet)
(Fotografie: Selina De Maeyer)
De cover is er al. Nu nog de inhoud.
Verwacht geen pasklare oplossingen, regels of adviezen. Ik hou niet van betweters en ik weet het zelf ook niet beter. Ik doe namelijk maar wat. Mijn best in de eerste plaats. Soms is dat genoeg, soms duidelijk niet. Af en toe verlopen de dagen silky smooth. Af en toe ben ik de wanhoop nabij. En meestal is het iets daartussen. Maar ik ben een gelukkige mama. En hopelijk ben jij dat ook. En jij. En jij…
Dit boek komt er voor jullie. Omdat we verdorie allemaal hetzelfde zijn. Moeders, vrouwen. De beste club van de wereld! Herkenbaarheid zal dus voorop staan. En daarnaast voorzie ik inspiratie, aanmoediging, liefde, hoop en troost. Lees en laat lezen, maar doe er vooral je eigen ding mee. Het is jouw leven, het zijn jouw kinderen. Laat je nooit met de vinger wijzen of een schuldgevoel aanpraten.
Trouwens, deze blog was en is de inspiratie voor het boek. Alle ideeën en tips dus meer dan welkom. Welke thema’s, bezorgdheden, issues,… wil jij er zeker in? Laat maar weten in de comments. Veel dank alvast.
Dit wordt ONS boek.
super! Als het zo leuk gaat lezen als je blog dan wordt dit een bestseller! Super!!!
Als het een goeie mix is van roze wolken maar ook grijze wolken , dan vind ik dat autenthiek en zalig om te lezen omdat het herkenbaar is en effectief geen schuldgevoel in de hand werkt: “ha , zie , ook daar loopt het soms helemaal in de soep, ook die mama weet het soms allemaal niet meer, ook bij haar lukt het toepassen van die ideale theorie niet zo goed” maar even goed “oh ja, zalig, dat genietmoment herken ik” en “oh da’s een tof idee zeg, daar had ik nog niet aan gedacht, dat wil ik wel eens proberen”.
Blogs met enkel goed nieuws shows vind ik irritant om te volgen omdat ze onrealistisch zijn en dan haal ik er ook geen inspiratie uit. Blogs (en boeken) die niet DE waarheid pretenderen te zijn vind ik zalig. Volgens mij wordt jouw boek het laatste.
Da’s inderdaad de bedoeling! 😉
Voldoende passages waarbij humor hoogtij viert. luieraccidentjes, gênante opmerkingen van je kleuter, grappige uitspraken. The real life dus!
Het zou fijn zijn om te lezen dat het niet zo erg is als je kind op 6 jaar nog niet zonder zijwieltjes kan fietsen of dat het niet abnormaal is als een kind aangeeft dat het even geen zin heeft om naast school ook nog in de sportclub te zitten, naar de jeugdbeweging te gaan of muziekschool te volgen. Soms lijkt het wel of ouders tegen elkaar opbieden over de vele naschoolse activiteiten van hun kinderen en het is niet altijd simpel om dan als ouder toe te geven dat jouw kind het fijn vindt om op woensdagnamiddag (met vriendjes) gewoon thuis met Playmobil of in de tuin te spelen.
Wat ik ook wel eens zou willen lezen: dat er ook mama’s zijn met meer dan 2 kindjes , mama’s die er namelijk 3, 4, 5 of 6 hebben. (Ik heb er 5) De oudste is net 6, de jongste wordt binnenkort 1. En ik geniet, met volle teugen.
Het is ok om toe te geven dat het moederschap niet altijd over rozen gaat, maar de teneur mag ook niet helemaal naar de andere kant omslaan.
Vergeet ook al die mama’s niet, die ooit droomden van een groot gezin, maar die droom om wat voor reden dan ook hebben opgeborgen.
En alle mama’s die enkel in hun dromen mama zijn.
Ik kijk er al naar uit!