Je kan het ook niet helpen. Dat je de eerste keer alles zo belachelijk perfect wil doen. En er is ook helemaal niks verkeerds mee. Alleen het beste voor jezelf en voor je baby, uiteraard. Maar achteraf, en zeker als je zwanger bent van nummer 2, besef je dat het allemaal gerust een pak relaxter en minder freaky kan. En dat het zo ook nog méér dan goed genoeg is.
Daarom 25 dingen waar ik niet meer van wakker lag tijdens mijn tweede zwangerschap of waar ik nu, met twee kinderen in da house, mijn slaap niet meer voor laat:
1. Dat ik heel af en toe eens een glaasje cava dronk tijdens mijn zwangerschap. Ik kon dan echt een hele avond blijven nippen aan dat ene glas.
2. Dat ik in zwangere toestand af en toe salade, sushi en godbetert chocomousse at. Als je niet zwanger bent, wil je toch ook geen voedselvergiftiging oplopen door slechte vis of een rot ei? Of hoop je toch ook niet dat er een kat op je tomaten geplast heeft? Met gezond verstand en een scherpe neus kom je al een heel eind.
3. Dat ik niet het hele scala zwangerschapsboeken heb herlezen. De essentie wist ik nog en wat ik was vergeten, had wellicht een goeie reden.
4. Dat ik weer met een keizersnede zou moeten bevallen. De eerste was in spoed en redelijk heftig, deze kon alleen maar beter meevallen. En zo geschiedde.
5. Dat de babykamer bij de geboorte nog lang niet klaar was. Het heeft toch 6 maanden geduurd voor hij daar zijn eerste nacht heeft geslapen. Of gelegen alleszins.
6. Dat mijn geboortelijst zo belachelijk kort was. Enerzijds omdat ik het meeste toch al in huis had, anderzijds omdat ik ondertussen wist dat heel wat items op zo’n lijst niet strikt noodzakelijk zijn. Geloof me, er worden zwangere vrouwen een hoop behoeften aangepraat die je in realiteit niet of amper hebt.
7. Dat ik deze keer minder lang borstvoeding heb gegeven. Nu ja, ik ben sneller op de borst-fles combi overgeschakeld. Waarom? Omdat ik letterlijk leeggezogen werd en verder doen, betekend had dat ik te uitgeput zou zijn geweest om al mijn andere mama-taken goed uit te voeren.
8. Dat ik het oudste kind al eens vaker voor tv of voor de computer zet zodat ik mij kan focussen op het jongste. Of zodat ik zelf eindelijk iets kan afwerken.
9. Dat ik niet altijd vers kook voor de kindjes. Soms uit tijdgebrek, soms uit goestinggebrek. Als in: ja, ik koop meer dan eens kant-en-klare babyvoeding. Al blijf ik er natuurlijk wel op toezien dat mijn kinderen zo gezond en evenwichtig mogelijk eten.
10. Dat ik mij niet meer zo nauwkeurig afvraag: mag hij dit nu al wel eten? Of drinken? Ik handel veel meer op gevoel.
11. Ik panikeer ook niet als één van de jongens een dag wat minder of juist veel meer eet. Kinderen kunnen hun voedselopname behoorlijk goed zelf reguleren. Wij hebben trouwens toch ook niet elke dag en elk moment even veel honger?
12. Dat mijn kinderen soms wenen. Tuurlijk probeer ik die momenten te beperken. En ik zal altijd asap troosten, voeden, verschonen of entertainen. Maar als ik alles geprobeerd heb en het gehuil stopt niet, moet ik mij daarbij neerleggen en gewoon hopen dat het snel overgaat. Ik kan ook geen twee kinderen tegelijk helpen, ik heb maar twee handen. Eentje zal altijd iets langer moeten wachten. Al let ik er uiteraard wel op dat het niet altijd dezelfde is.
13. Dat ik niet meer rechtveer bij het minste kreuntje of kreetje. Meestal is er niks ernstigs aan de hand. Twee tellen later ben je dus nog op tijd.
14. Dat ik niet meer elke 3 minuten ga kijken of mijn slapende baby nog wel ademt. De meeste baby’s blijven echt wel gewoon ademen.
15. Dat mijn baby onder of boven of tussen de curves van Kind en Gezin zit. Hij is goed zoals hij is. Ik laat mij niks meer aanpraten.
16. Dat mijn baby trager/sneller rolt of kruipt of stapt dan die van iemand anders. Ik ken mijn kinderen het beste. Als er echt iets mis is, zal ik het heus wel merken en het juiste ondernemen.
17. Dat ik te weinig slaap. Helemaal wennen doet het natuurlijk nooit, maar energie verspillen door er boos en lastig om te worden, helpt mij ook niet vooruit. Dus blijf ik- indien nodig- opstaan, flesjes/tutjes aanbieden of nachtmerries bezweren en hoop ik daarna zo snel mogelijk weer in mijn bed te kunnen.
18. Dat één van de kinderen ziek is of zich pijn gedaan heeft. Niet leuk, maar het gebeurt en het zal nog gebeuren. Ik kan alleen maar proberen om ze snel op mogelijke gevaren te wijzen, ze te beschermen waar het kan en ze zo goed mogelijk te verzorgen als het te laat is.
19. Dat ik niet meer elk sprongetje en bijhorende problemen tot in detail analyseer. Kinderen hebben goeie en minder goeie momenten. Fases die mogen blijven duren en fases waarvan je hoopt dat ze héél snel weer voorbij zijn.
20. Dat er altijd wel ergens speelgoed of andere rommel rondslingert. Opruimen in een huis met kinderen is een never ending story. Een proper huis een illusie.
21. Dat je ergens te laat komt. Ik doe sowieso mijn best om op tijd te komen, maar met kinderen kan er altijd iets onverwachts gebeuren. Liefst nét voor het geplande vertrek. Het positieve daaraan is evenwel dat ik ze gelijk wanneer als excuus kan gebruiken. Zelfs al is het mijn eigen stomme schuld dat ik niet op tijd op een afspraak verschijn.
22. Dat ik mijn kinderen al eens een dag of een weekend naar mijn (groot)ouders breng. Leuk voor hen, leuk voor mij.
23. Dat het drukker is met twee kinderen in huis. Dat je vrije tijd (als koppel) nog meer ingeperkt wordt. Ik probeer gewoon met de flow mee te gaan en mijn of onze momentjes te pakken zodra het kan. Tijdens de schooluren of na 19u ‘s avonds. Ik weet ook dat het niet altijd zo intens zal zijn als nu. Kinderen worden snel groot. En ze leren mekaar ook entertainen, dus op termijn heb je met 2 kinderen eigenlijk minder last en werk dan met eentje.
24. Dat je maar één kind graag kan zien. No way, je kan al je kinderen even graag zien en je ziet ze allemaal ook elke dag een beetje liever.
25. Dat ik geen goeie mama ben. Alle mama’s zijn goed of proberen dat toch te zijn. En ik weet het nu wel zeker: die andere moeders doen ook maar wat!
(foto: Thomas Legrève)
Er staan heel dingen tussen waarbij ik bij mijn eerste kind al niet wakker lag, maar ook heel veel dingen waarbij ik nu nog harder of even hard mijn best voor doe. Ik ben van plan om net nog veel langer borstvoeding te geven, ik ben nog voorzichtiger met eten dan de vorige keer (nadat een kennis haar kindje op 6 maanden verloor aan die dingen ‘die bijna nooit gebeuren’) en zwanger alcohol, dat vind ik (sorry) echt een gigantisch schande. Maar dat komt misschien omdat ik niet-zwanger ook nogal anti ben :). Maar dat ze wenen, hoeveel ze eten, of ze groot of klein zijn, dat ze al eens naar grootouders gaan (een weekend!), …Kei hard wel. Basiel slaapt ondertussen in een groot bed, de baby blijft bij ons liggen zolang ie ‘s nachts bv nodig heeft. (En nee, het bedje daarvoor is nog onderweg :)). En natuurlijk ben je een goeie mama, dat zijn we allemaal!
Van de meeste dingen lag ik de eerste keer ook al niet echt wakker. Ik volgde vooral de enige goeie raad die ik kreeg op:”Mommy knows best”.
Dank je wel! Vooral het laatste punt vind ik heel ‘hart-onder-de-riem-stekend’! Als mama twijfel je constant aan jezelf,denk je dat je het niet goed doet,en het doet echt deugd dat een andere mama die twijfel ook durft toe te geven,alle mama’s zouden dat moeten doen,durven zeggen dat het nie altijd simpel is opvoeden,leerrijk en fantastisch maar ook soms wel best lastig. Dikke merci Erika Van Tielen!!!!!!
Als mama van één dochter maar graag nog ééntje bij gehad!! Maar opgegroeid in een gezin waar mijn moeder onthaalmama was. Dus bekend genoeg te helpen met 5 peuters naast elkaar en een baby eten geven bijvoorbeeld.
Dus wat ik weet : Go with the flow!!
Doe vooral wat jij goed vind of voelt!!
En laat niemand jou wijsmaken wat goed is en wat slecht!
Je kind gaat niet later één of andere ziekte krijgen omdat je eens een potje geeft ipv van een verse maaltijd!!
Dus of het nu een tweede,derde of eerste is, geloof gewoon in jezelf!!
Héél herkenbaar 🙂 Ik kan nu bij mijn tweede gewoon ook veel meer genieten omdat ik mij niet meer druk hoef te maken over hoeveel hij drinkt of hoe lang hij slaapt of wanneer er een sprongetje aankomt. Gewoon go with the flow en we zien wel 🙂
In nummertje 24 durf ik me nogal eens zorgen maken, omdat ik er zelf nog maar eentje heb. Maar met al je andere punten ben ik het na bijna twee jaar mama zijn meer dan eens!
Toffe post, zeer herkenbaar!
Ongelooflijk herkenbaar wat je schrijft! Mijn me-time probeer ik ook mee te pikken tijdens de schooluren en ‘s avonds, en sinds mijn twee kindjes naar school gaan, gaat dat allemaal nog wat gemakkelijker! Graag gelezen deze blogpost en graag gedeeld! Keep up the good work 😉
Spijtig dat je de ervaring had dat je leeggezogen werd door borstvoeding te geven. Normaal gezien is bv op zich vermoeiend, en er zijn heel veel manieren om het zo simpel mogelijk te houden. ‘s Nachts flesjes maken lijkt mij trouwens nog veel moeilijker dan snel even aanleggen. Dat neemt niet weg dat het moederschap vermoeiend is (zeker in onze maatschappijwaar je snel weer aan het werk moet), maar daar mag je bv niet de schuld van geven.
Bv op zich is niet vermoeiend.
Tikfoutje…
Als ik uit mijn ervaring mag spreken dan was die dezelfde als bij Erika. Na twee maanden exclusief (en elke twee uur) BV was ik op. Ik ben dan overgeschakeld op een combinatie BV – FV en dat maakte het allemaal veel draaglijker. Dat maakt ook dat ik nu, 9 maanden later, nog steeds 1 keer BV geef aan de zoon.
Voor de rest… Heel veel herkenbare dingen, Erika. Mijn tweede zwangerschap vond ik ook veel relaxter dan mijn eerste. Alhoewel ik altijd ben blijven opletten met voeding maar ik snap je punt wel van wat is de kans dat een besmette kat nu net op die tomaat geplast heeft die jij wil opeten… De tweede keer een baby in huis is hier niet relaxter dan de eerste keer. Weer geen makkelijke baby en ik had zo gehoopt dat het anders ging zijn deze keer. Anders is het wel maar het is helaas nog zwaarder.
Hey Inge,
Pff… da’s wel heftig dan… Daar heb ik meer geluk in. De eerste 3 maanden van Rowen waren ook heel zwaar (om de 1 à 2u willen eten, zo goed als niet slapen, heel veel wenen), maar vanaf dan is het elke week beter geworden en nu is hij echt een heel makkelijk kind. Al zou zijn slapen nog wel pakken beter kunnen 🙂
Goeie moed daar!!x
Bedankt voor je reactie Marthe, maar ik geef niks of niemand de schuld. Ik hoop dus dat jij dat ook niet doet, als je begrijpt wat ik bedoel.
Het kwam bij mij wel een beetje over als (en ik overdrijf bewust): ik stopte met bv geven en alles ging zo veel beter.
Aangezien ik vermoed dat er nog wel jonge moeders dit lezen, wou ik hierover even tegengas geven. Borstvoeding geven is niet vermoeiender dan kunstvoeding geven, ook niet wanneer je voltijds gaat werken.
Hiermee wil ik trouwens enkel aangeven dat borstvoeding in onze maatschappij veel te vaak als ‘probleem’ wordt aanzien, de begeleiding van jonge moeders is extreem ondermaats op dit vlak.
(daarnaast: dat een baby elke 2u wil eten is normaal. Dat dat heel erg zwaar is, ligt aan onze maatschappij die verwacht van jonge moeders die na enkele weken al het hele huishouden moeten doen, voltijds gaan werken, contacten met vrienden en familie onderhouden. Dat ligt niet aan de borstvoeding, maar aan het (m.i. heel erg foute) verwachtingspatroon in onze maatschappij)
Daar heb je idd een punt. Maar mijn kind sliep niet, weende bijna continu en wilde niet elke 2u, maar elk uur eten. Wat maakte dat ik elke seconde van de dag met hem bezig was. Dat was niet houdbaar, gezien ik ook nog een huishouden en vooral een ander kind had. Door gedeeltelijk over te schakelen op flesvoeding was niet alles plots helemaal goed, maar kon ik wel een aantal voedingsmomenten uit handen geven en kon ik de andere (bv) voor een veel langere tijd behouden. Dat was een bewuste en noodzakelijke keuze waar ik nog altijd achter sta. Had ik het graag anders gezien? Ja, eigenlijk wel. Kon het anders: nee. Ik vind niet dat ik mij daarvoor moet verantwoorden of dat iemand mij daar een schuldgevoel moet over aanpraten, begrijp je? We doen allemaal ons best en we willen allemaal het beste voor ons kind. Lieve groeten!
Oh, maar ik sta niet in jouw schoenen, dus ik wil niet oordelen over jouw keuzes. Er speelt meestal veel meer dan wat er staat geschreven. Ook hier dus, waar ik vond dat je oorspronkelijke zinnetje kort door de bocht was, is je uitleg nu veel completer. (maar we kunnen niet altijd hele epistels schrijven natuurlijk)
Ik hoop vooral dat moeders beslissingen kunnen maken waar ze achter kunnen blijven staan (zoals jij dus, hoera!), en niet dat ze iets hebben ‘moeten’ doen omdat het niet meer anders kon doordat ze onvoldoende of slechte hulp kregen. (iets wat in het geval van bv maar al te vaak zo is, vandaar mijn reactie)
(dat filmpje hieronder is trouwens kunstvoedingsreclame… 😉 )
Haha, I know, maar de boodschap is wel mooi! 😉
Een hele uitleg vond ik in de context van de post niet opportuun en lijkt ook altijd op een ‘verantwoording’ en dat probeer ik dus te vermijden.
En ik heb trouwens hele goeie hulp gekregen, gelukkig. Het is inderdaad heel jammer en het wordt een heel andere situatie als vrouwen niet op zo veel (onder)steun(ing) kunnen rekenen. En goed dat we mekaar begrijpen en respecteren 🙂
Fantastisch herkenbare punten.
Niet alleen voor mama’s evenwel.
De rust die we momenteel als ouder hebben bij een tweede zoon is de rode draad wanneer ik jouw 25 punten overloop.
Deels uit onwetendheid, deels uit onzin die door de omgeving wordt verspreid als waarheid of als “juiste manier om te handelen”. Bij ieder kreuntje veerden we recht.
Eerlijk, ik zou het nu niet anders doen. Het blijft zo speciaal die kleine wondertjes dat je het als ouder ook nodig hebt dat leerproces te doorlopen.
Met puntje 17 blijf ik het toch moeilijk hebben. Na 2,5 jaar slaapt onze oudste zoon eindelijk door, meneertje nummer 2 heeft echter met verve al 5 maand zijn rol overgenomen. Slaap wordt zwaar ondergewaardeerd wanneer je geen kinderen hebt. Soms is er bij ons geen lontje meer aan ;). Maar één smile en je bent alles weer vergeten.
Zalig, dat ouderschap!
Zo fijn om ook een reactie van een papa te krijgen!:) En dat van die slaap is absoluut waar. Je weet past wat je mist en hoe belangrijk die is, als je ‘m niet meer (voldoende) krijgt. Goeie moed daar! En ondertussen: blijven genieten hé 🙂 Groetjes!
Mijn vrouwke is al 25 jaar bezig met kinderopvang, we hebben al tientallen bange ouders zien binnenkomen, schrik dat hun kleine hartedief iets ging overkomen, normal he, geef je kindje maar eens aan een wildvreemde madame, maar uit ervaring kunnen we zeggen dat de meest mama’s en papa’s het heel goed doen want per slot van rekening willen ze enkel het allerbeste voor hun kindjes. Dus een goede raad, wees niet te bang die kleine mensjes komen heus wel op hun pootjes terecht. De 3 dingen waar je ze niet genoeg van kan geven zijn, eten, drinken en heeeeeeeeel veel LIEFDE. En om af te sluiten een laatste goede raad, de waarheid staat niet in een boekje maar komt recht uit het HART!!!
Dankjewel voor die mooie woorden Dirk!
Zo herkenbaar 🙂 allemaal dingen waar ik me na mijn eerste van heb voorgenomen het in de toekomst inderdaad anders aan te pakken.
De borstvoedingsdiscussie inspireerde me voor een nieuwe post, aangezien ik wat teveel te zeggen had om het hier in je comments te gooien 🙂
https://ktoblogt.wordpress.com/2015/01/27/werkende-borsten/
Dankjewel Kim! Fijne post, met respect én realiteitszin!
Wat heerlijk toch dat dat kinderen een hoop stress betekenen, maar ons ook leren relativeren?
Ik moet eerlijk zeggen dat ik liever een vergadering met tien mannen in pak leid, dan dat ik mijn kinderen in bad stop. Dat schreef ik ooit op mijn blog. En nu ik er over nadenk, is dat ook alweer wel wat ‘bijgetrokken’ intussen. Alleszins: ik kan het nog best druk vinden met mijn jongens, en een weekend duurt bijvoorbeeld soms heel erg lang. Maar ik ben inderdaad een pak relaxter over sommige mamadingen en levensdingen, omdat ik de jongens heb.
Ik vond een tweede kind trouwens een genot, om wat je allemaal aanhaalt. Het is meer een genietkindje dan het eerste, wat een ik-wil-alles-perfect-doen-kindje is…
Da’s echt heel mooi verwoord! En waar. x
Ik sta er altijd van te kijken dat sommige vrouwen het zo moeilijk hebben om die alcohol negen maanden te laten. Iets waarvan je WEET dat het je baby kan schaden? Ik kan daar dus echt niet van genieten. Niet de eerste zwangerschap en ook niet de tweede. Die baby weegt een paar honderd gram EN de alcohol breekt trager af in zijn lichaampje. Nee, ik zou het niet doen. De vrouw van mijn gyn mocht ook vier maal negen maanden geen druppel drinken 🙂
Van de site van het UZLeuven:
“Er zijn aanwijzingen dat zelfs een licht gebruik van alcohol (bv. 1 glas om de 2 à 3 dagen) beperkte nadelige effecten heeft op het ongeboren kind. Volledige onthouding van alcohol tijdens de zwangerschap is dus aangewezen.”
Oh ja, ik klink nu als een van die moeders in je filmpje 😉 maar das omdat ik het beu ben om momenteel de commentaar te krijgen van verschillende geroutineerde mama’s op het werk dat ik het TE goed wil doen. En ik herken die toon ook wel wat in deze blogpost van je, bij het tweede punt? Ik eet geen verse chocomouse of halfgewassen sla (je kan nog steeds geen toxoplasmose of listeriose ruiken, dus dat argument van die scherpe neus is nonsens…..) en ze vinden dat ik overdrijf. Maar een neef die in het ziekenhuis werkt en die me vertelt over de levenslange gevolgen van bv toxoplasmose (blindheid, mentale achterstand)…. dat schuldgevoel bij die mama’s (die “bewust gezondigd” hebben) moet toch onbeschrijfelijk groot zijn?
Dag Leen,
Dankjewel voor je mail. Er is, zoals ik ook aangeef, niks mis met bezorgdheid. Zelfs niet met overbezorgdheid. Ik bekijk de zaken anders na het tweede kind dan toen ik zwanger was van het eerste, da’s alles. Is dat niet het geval bij jou, ook alle respect. Elke vrouw en elke moeder is anders.
Mijn tekst is hoegenaamd geen pleidooi voor ongeremd alcoholgebruik (maar je moet jezelf niet kastijden omdat je eens een paar druppels drinkt. Dat heeft niks te maken met het ‘niet kunnen laten voor je kind’.), ondoordacht eten (uiteraard let je op, maar of een ei slecht is of niet, ruik je wel en sla die je zelf wast, is oké, net zoals de meeste andere. Is het risico op toxoplasmosebesmetting daarmee volledig we? Nee, maar het is wel klein. Risico’s zijn er altijd en overal in het leven.) of what so ever. Ik zou het mezelf nooit vergeven, mocht er door mijn schuld iets aan mijn kindje zijn. Vanaf dag 1 van beide zwangerschappen ben ik zeer bewust omgegaan met die wetenschap.
Mijn tekst is wél een pleidooi voor iets meer rust. Vrouwen voelen zich heel snel schuldig en laten zich ook heel snel schuld aanpraten. Uiteraard is voorzichtigheid te allen tijde geboden, het mag alleen niet verlammend werken. Baby’s zijn geen kasplantjes en uiteraard loopt er soms iets fout tijdens een zwangerschap of daarna en dat is afschuwelijk (al is het zelden de fout van de moeder), maar meestal gaat het gewoon goed.
Geniet van je kindjes!
Lieve groeten,
Erika
The beginner kit generally includes tools, designs and yarn as well as the instructions to create them.
Designing the Outside of Your Dollhouse Kit When you have
completed your dollhouse you’ll want people to admire the surface
of your dollhouse nearly as much as they actually do the inside.
In first simple strategy, the triangle, create a large triangle in the middle of
the room and then consider the three primary furniture pieces make them on the
corners of these triangle.