De Finn files. Inclusief zijn leukste uitspraken, part II.

Processed with VSCOcam with t2 preset

De kerstvakantie was een keerpunt. De Finn van de eerste weken van 2015 is een hele andere dan die van de laatste weken van 2014. En daar is werkelijk niemand in dit huis rouwig om. Want de oververmoeide, lastige en eindeloos zeurende kleuter van eind vorig jaar is begin dit jaar uitgegroeid tot een lief, vrolijk en behoorlijk schattig mannetje. Al moet ik meteen nuanceren. Het is hier nu ook weer niet continu van de rozengeur en de maneschijn. Zo wordt er af en toe nog duchtig geklaagd, gezaagd en zelfs geflipt als onze ideeën niet volledig overeenstemmen met de zijne. En dat is onvermijdelijk al eens het geval. Onder de zachtere façade schuilt er dus heel zeker nog een behoorlijk eigenzinnig jongetje. Eentje dat uiteindelijk wel zal doen wat je vraagt, maar dan op zijn tempo en vooral op zijn manier. Of zo moet het alleszins toch lijken. Ook als hij zich moet omkleden, blijft de kans bestaan dat de boel in no time escaleert. Het allerliefste zou mijn kind namelijk dag én nacht in zijn monster truck- trui, versleten cars-sokken en met een spuuglelijke spiderman-muts (gekregen van iemand die ze om evidente redenen zelf niet meer in huis wilde hebben) rondlopen. Maar de kleine man mag op zijn kop gaan staan, in die outfit laat ik hem onder geen beding buitenkomen. Binnen ben ik toleranter. I choose my battles.
Dat hij de voorbije weken een stuk mondiger is geworden, lijkt mij trouwens onlosmakelijk verbonden met die opmerkelijke gedragsswitch. Beter praten, betekent duidelijk ook beter én vooral redelijker communiceren. Hij begint echt mooie zinnen te bouwen. Zelfs in de verleden tijd. Hij krijgt ook een preciezer tijdsbesef en gebruikt vol trots de begrippen morgen, vandaag en gisteren. Verder heeft ie ook al een heus stopwoord: eigenlijk. En is zijn fascinatie voor kaka helaas (on)behoorlijk groot gebleven. Kaka in de grond heeft de status van klassieker verworven. Bob de Bouwer, kunnen wij het maken? Bob de Bouwer, kaka is goed! werd een nieuwe topper en ook de vondst om zijn allereerste nieuwjaarsbrief af te sluiten met Gelukkig Nieuwjaar kakaaa! beschouwt hij zelf als behoorlijk geniaal. Je zou dus denken dat meneertje ook koketteert met de real stuff, maar neen, op het toilet worden geen pottenkijkers geduld. Doetedeuristoe! Gadisweg! roept ie dan vanuit het kleinste kamertje. In dezelfde categorie ‘licht onsympathiek’ vallen ook uitspraken als: Ik heb toch niks gevraagd! Als je hem iets wil laten doen waar hij niet bepaald om staat te springen. Of: Ik wol da ni! Een boze uitval waarin slechts één klinker fout staat. Maar de meeste van zijn citaten kan ik gelukkig eerder onder de noemers ‘grappig’ of ‘snugger’ klasseren. Nee, moeilijk gaat niet! bijvoorbeeld. Nadat ik hem probeerde te leren dat ie niet onmiddellijk moet opgeven als de uitdaging wat groter wordt. Of: Straks is iedereen donker. Hij bedoelde dronken, maar deed toch voor de zekerheid het licht uit. Daddis cool! Waarop je heel even denkt dat je al een teenager in huis hebt. Papa is een kapoentje! vind ik ook een leuke. Net als: Papa is een traktortje! Toen hij zijn vader iets te hard hoorde snurken. En: Maar ik héb al goed geslaapt! Het is geslapen Finn! Nee, geslaapt! Hij heeft moeite om zijn taalfouten toe te geven én hij begint middagdutjes overbodig te vinden. Hem ‘s avonds stil krijgen, is ook niet evident overigens. Als zijn bedverhaaltje erop zit terwijl hij nog lang niet aan slapen denkt, komt onze bengel met dit sluwe compromis op de proppen: Dikkie Dik moet niet slapen, Dikkie Dik moet eerst nog twee minuutjes tv kijken! Nice try. En deze laatste bezorgde ons de slappe lach in het weekend dat de klaspop kwam logeren: Mama! Juleske mag niet naar mij kijken! Waarop ik het arme ding instant uit zijn kamer moest evacueren.
Ach, een verbeterde Finn is goed, een perfecte Finn zou saai zijn. Toch?

(Deze column verscheen afgelopen weekend in Hallo, de tv-bijlage van Het Belang van Limburg.)

Meer zotte uitspraken van Finn lees je hier.

Kerstvakantieblues.

Processed with VSCOcam with x1 preset  Processed with VSCOcam with x1 preset

Spinazie – patatjes – (veggie) worst. Met die bescheiden klassieker als laatste avondmaal hebben we daarnet onze kerstvakantie afgesloten. Een gerecht dat de voorbije twee weken geheel toevallig perfect samenvat. Geen exuberante feestjes of spectaculaire uitstappen voor de familie Schelfhout- Van Tielen, wij gingen voor simpele kost. Deels om Finn te laten recupereren van zijn zware kleuterschoolweken, deels om er zelf van te bekomen. Uitslapen (of toch iets dat wij de laatste jaren zo zijn gaan noemen) was dus al zeker een belangrijke activiteit. Heerlijk om de dag op zijn beloop te laten, nergens écht te moeten zijn. De kerst- en nieuwjaarsfeesten en twee afspraken met het beste vriendje van Finn niet te na gesproken. Maar ook die uitjes waren klein en fijn. Een paar uur in de binnenspeeltuin, een ochtend in de cinema en een stoeipartij in de verse sneeuw. De kinderen mochten verder een aantal dagen bij de (groot-)ouders logeren, zodat het lief en ik tijd hadden voor elkaar en voor ons werk (dat er toch ook nog wel een beetje was). Zo zijn we gaan wellnessen, smeedde ik wilde professionele plannen en deed ik fotoshoots voor mijn column in het Belang van Limburg én voor de nieuwe wintercollectie van het fantastische label Red Juliet. Voeg daar nog een bezoekje aan de Winterfoor in Antwerpen, uren vader-zoon-monster truck-pret in de tuin, honderden you tube fragmenten, een film of drie, een tekening of dertig, een winterwandeling in het lokale park, kilo’s snot en de moeilijke doorbraak van tand nummer 7 bij kleine Rowen aan toe en je hebt zowat het volledige kerstvakantieplaatje. Niet niks, maar ook niet (te) veel. Dat beperkte schema heeft ons geweldig veel deugd gedaan en ook voor Finn is het doel bereikt. Hij is voldaan zonder moe te zijn. En die uitgeruste versie van hem blijkt best een aangenaam kind te zijn. Zo lief, zo flink, zo schattig. Dat waren we door alle oververmoeidheid en bijhorende lastigheid heel even vergeten.

Processed with VSCOcam with t2 preset Processed with VSCOcam with m6 preset Processed with VSCOcam with t2 preset Processed with VSCOcam with t1 preset

Eerlijk waar, zoveel banaal gezinsgeluk, daar kunnen wat mij betreft geen sensationele ski- of zonvakantieverhalen tegenop. (Al sluit ik ze nu ook weer niet uit tijdens een volgend verlof).

Processed with VSCOcam with t2 preset