Lovely little Rowen.

Twee jaar, 88 cm en een kilo of 13. Stilaan te groot om nog little genoemd te worden, maar gelukkig voor altijd ‘kleine broer’. De liefste mini van de planeet. En de mooiste. En de schattigste. Mijn koddig koddigaardje. Die lipjes, die wimpers, die zachte haartjes, dat lachje,… Hij weet wat hij wil en misschien nog beter wat niet. Hij zalft en hij slaat. Zijn broer meestal. Hij kirt en hij krijst. Dartelt door het leven. Aait baby’s liefdevol over het hoofd en houdt z’n medepeuters van hun middagdut in de crèche. Begrijpt alles (of toch veel), maar oefent nog om zelf iets deftigs te zeggen. Mama, papa, boom, appel, koek, (ni) warm, nat, kom, op, sjtoe(l), paasj (paard), aasj (jas en eitje), bjoeh (broer), zon, maan, cjeche (crèche), apa (opa), bambam (bobonne), open, heppen (helpen) en tuh (tut). Dat is ruwweg de huidige woordenschat. Zwaar verslaafd trouwens aan dat laatste object.

‘Mama kwijt’ is zijn favoriete bedtime story. Als hij slaapt, ronkt hij een beetje en als hij wakker wordt, is hij compleet doorweekt. Komt omdat ie voor middernacht nog twee volle papflesjes naar binnen werkt. Hij drinkt overdag het liefst sojamelk en zou zich ziek eten aan penne, dinokoeken en chocolade. Hij houdt van auto’s, Masha en de beer, maar vooral van playmobilmannetjes in vrachtwagencabines en helikoptercockpits proppen. Zalig om te zien met hoeveel geduld en finesse hij daarmee bezig kan zijn.
En wij houden van hem. Niet normaal. Al twee jaar lang. En elke dag een beetje meer.
Gelukkige verjaardag Lovely little Rowen!

Rowen 2 jaar! De zebra party.

Als je twee wordt, van paardjes houdt én binnenkort naar Afrika trekt, is een zebrafeest wel op zijn plaats. Dacht ik zo.

Hij was er in elk geval blij mee, het vrolijkste ventje van de hele wereld. En zijn broer ook.

Alle zebra-decoratie komt van bij Partyrama, de slinger vind je ondermeer bij Studio Lala en de prachtige spaarpot (geldbesef kan je niet snel genoeg aanleren!) is een ontwerp van de Deurlese kunstenaar Wim De Prez. Dit exemplaar heet Numnum, de eigenzinnige spaarpot. Je kan online trouwens een hele ‘familie’ spaarpotten bij mekaar shoppen, elk met een specifieke ‘karaktertrek’:  The Chuck family. Een leuk en kleurrijk cadeautje!

ig - 1 (2)rowen 2 jaar - 5 rowen 2 jaar - 6 rowen 2 jaar - 7rowen 2 jaar - 11 rowen 2 jaar - 13 rowen 2 jaar - 12 rowen 2 jaar - 15 rowen 2 jaar - 16rowen 2 jaar - 23rowen 2 jaar - 21
(Taart: Bakkerij de Wit in Schoten.)

Zijn allereerste verjaardagsparty was trouwens ook een topper. Toen deden we alles in luipaardstijl!

Mijn 10 geboden van het moederschap.

bantry - 1

1. Perfectie is een illusie.

Ik heb door de komst van mijn jongens niet alleen de regie over mijn eigen leven moeten opgeven, ik ben ook moeten afstappen van mijn overdreven perfectionisme. Het is er nog wel, maar ik heb het weten om te vormen tot parttime-perfectionisme. Dat is een variant waar stukken beter mee te leven valt. Die andere moeders doen toch ook maar wat? Aanmodderen in de eerste plaats en het hoofd boven water proberen te houden.

Nee, op een ander is het niet per se beter. Ook al willen sommige Facebook- en Instagrampagina’s ons dat wel doen geloven. Soms laat ik de boel dus gewoon even de boel en stel dan vast dat er helemaal… niks gebeurt. Of ik hanteer het principe: ‘Gewoon goed is ook al goed’. Omdat ik toch de enige ben die het verschil met ‘perfect’ zou opmerken. Dat is een techniek die ik stiekem heb afgekeken van mijn lief, een absolute meester terzake. Niemand heeft ooit de opmerking gemaakt dat zijn goed nét niet goed genoeg was. Niet perfect goed is namelijk ook al héél goed. En ik probeer bovendien niet langer élke strijd te winnen. I choose my battles. Mijn kinderen mogen af en toe gerust zegevieren.

 2. Moeders zijn boeiende vrouwen.

Nee, ik ben niet altijd happy. Soms ben ik moe of geprikkeld. Soms maak ik de foute keuzes of zeg ik de verkeerde dingen. Soms weet ik het ook alle- maal niet en probeer ik gewoon te redden wat er te redden valt. Maar dan nog heeft het moederschap mij al meer opgeleverd dan ik ooit had durven te dromen. Ik durf zelfs te stellen dat ik tegenwoordig een veel leukere, slimmere en zelfs interessantere vrouw ben dan voor ik mama werd. Ook al maak ik minder reizen, lees ik minder boeken en lijdt mijn hersenactiviteit vrijwel continu onder een gebrek aan slaap. Dat komt ‒ heel simpel ‒ doordat mijn gevoels- wereld de laatste jaren zo veel rijker is geworden. Kinderen maken immers emoties in je los waarvan je het bestaan misschien wel kon vermoeden, maar waarvan de intensiteit je alsnog van je sokken blaast

3. Mijn kind, schoon kind.

Ik heb twee zonen en uiteraard zijn ze allebei belachelijk prachtig. De oudste is eigenzinnig en zo nu en dan behoorlijk contrair. Maar bij zijn grote mond hoort ook een bijzonder klein hartje. De jongste zou ondanks zijn luidruchtigheid en leeuwengegrom wel eens té lief kunnen worden voor deze planeet. Als hij lacht, word ik overvallen door het puurste geluk. En als ik mijn twee koters vanop een afstand gadesla terwijl ze samen spelen, durf ik van contentement al eens een traantje wegpinken.

4. Het zit ‘m in de kleine dingen.

Er is niks mooiers dan de wereld (her)ontdekken door de ogen van een kind. Jouw kind. Je ziet nieuwe dingen, andere dingen. Kleine dingen worden plots heel groot. Banaliteiten veranderen in verrassende ontdekkingen die de schoonheid van het leven en deze wereld benadrukken. Een esthetiek die zich dus niet per se uit in weidse zichten, tropische stranden of hete mannenlijven. Wel in bescheiden geneugten als de lach van mijn kleine snoodaards, een met liefde bereide maaltijd of een wandeling door het bos.

5. Leer van de vaders.

Is de fruitpap gemaakt? Staat de boekentas (gevuld) klaar? Zijn de juiste kleertjes gekozen? Is de opvang voor morgen geregeld? Ik heb con-stant de planning van 4 gezinsleden in mijn hoofd, mijn lief alleen de zijne. Als oma en opa komen babysitten wil ik het hen zo ridicuul gemakkelijk maken dat ik er beter de hele avond naast zou blijven zitten. Waardoor ik standaard te laat vertrek naar mijn afspraak. Terwijl de man als ie weg moet en weet dat er iemand overneemt, de boel met het grootste gemak de boel kan laten. Zijn verantwoordelijkheid stopt als hij de deur achter zich dicht trekt en herbegint als hij thuiskomt. Die van mij heeft helaas geen uitknop.

6. Er is geen definitie van goed moederschap.

Als je kind thuis geboren wordt, ben je een hippie. Als je baart in een ziekenhuis, doe je iets tegennatuurlijks. Hebben je kinderen veel speelgoed, dan zal je wel iets moeten compenseren. Maar heb je onvoldoende materiaal in huis, dan leren ze te weinig vaardigheden. Thuisblijfmama’s zijn lui, werkende mama’s zijn gevoelloos. Je kind te lang laten wenen is slecht voor zijn of haar brein, maar door het altijd vast te houden, kweek je een ongezonde band. Borstvoeding in het openbaar wordt moeilijk aanvaard, maar o wee als je flessenvoeding aan je baby geeft. Vroeger moest een baby op de buik slapen, nu lijk je wel gek als je je kind niet op zijn of haar rug legt. Om maar te zeggen: het debat over (goed) moederschap is eindeloos.

7. Wees lief voor mede-moeders.

Je voelt dat moeders naar elkaar kijken. Soms uit sympathie, soms om oprecht van elkaar te leren. Maar heel vaak ook met competitie in het achterhoofd. Mijn kind kan al stappen en dat van haar nog niet. Of haar zoon komt nog niet verder dan het brabbelen van een paar woordjes en de mijne spreekt al in deftige zinnen. Zij heeft haar kind precies niet onder controle, maar het mijne luistert wel. Op dit moment toch toevallig.

Vooraf had ik nochtans het idyllische beeld van een soort sisterhood of motherhood. Allemaal vrouwen die elkaar zonder woorden begrepen en steun of troost boden aan hen die iets te overweldigd waren door de gang van zaken in het nieuwe clubje. Mooi niet dus. Of toch niet altijd. Vrouwen kunnen verdomd venijnig zijn. Elkaar de loef afsteken of subtiele prikjes onder water uitdelen, horen zelfs in moederland tot de gangbare praktijken. Zeker in deze social media-tijden.

8. Huilen is verplicht. En slapen is het nieuwe vrijen.

Hoe gelukkig je ook bent met dat verse wezentje, niemand kan je behoeden voor de momenten waarop het allemaal wat minder gesmeerd verloopt. Elke (jonge) mama heeft slechte dagen. Sommigen hebben zelfs slechte maanden en een paar uitzonderingen hebben een slecht jaar. Maar niet iedere moeder durft ervoor uit te komen. Uit vrees waarschijnlijk dat ze als ‘zwak’ bestempeld zal worden. Noch- tans doet erover praten al wonderen. Herkenbare verhalen zijn gewel- dige oppeppers. Weten dat je niet alleen bent, een perfect medicijn. En gewoon eens goed bleiten was en is bij mij ook steevast succesvol. Even alle spanning en emotie eruit, even vooral niet sterk zijn. En daarna slapen. Lang en veel slapen. If possible.

Als kinderloze vrouw sta je vaak niet stil bij het belang én genot van voldoende slaap. Maar zodra je baby’s hebt, wordt slapen het nieuwe seksen. Believe me. Leven met slaaptekort maakt dat leven immers een stuk lastiger. Gaande van ‘een beetje vervelend’ tot ‘ik-zit-op-het- randje-van-een-depressie’. Het is waarschijnlijk ook de allergrootste aanpassing voor een verse ouder. Minder slapen en ook minder goed slapen. Lees: in stukken en brokken. Immer waakzaam, altijd klaar om recht te veren. Met een soort chronische vermoeidheid tot gevolg.

9. Moederschap is de perfecte contradictie.

Minder tijd dus voor werk, me– en we-time en uiteraard meer drukte en lawaai. En toch hebben mijn kinderen gek genoeg voor meer rust in mijn hoofd gezorgd. Juist omdat ik zo goed besef dat mijn tijd en mogelijkheden dezer dagen beperkt zijn, wil ik minder. Moet ik ook minder van mezelf. En dat is een zalig gevoel voor een perfectioniste die tot voor kort vond dat ze elke minuut van de dag zinvol en pro- ductief moest invullen.

10. Er is geen handleiding.

Elk kind, elke mama en elke context is anders. Er zijn dus geen regels, laat staan handige trucs, die overal en altijd gelden. Jammer, want ik vind opvoeden razend moeilijk. Voeden, verschonen en troosten zijn peanuts in vergelijking met alles wat daarna komt. Ik heb nooit een strenge mama willen zijn, eentje die verbiedt om te verbieden, maar ik merk dat ik mijn jongens op deze leeftijd toch ‘kort’ moet houden. Ze hebben grenzen nodig. Een duidelijk kader waarbinnen ze kunnen experimenteren. En hoewel ik een positieve benadering altijd vooropstel, moet ik toegeven dat- naast negeren en belonen- een straf bij momenten ook behoorlijk efficient kan zijn. Een paar minuutjes in de hoek never killed nobody, right?

Deze column verscheen eerder in het nieuwe én superfijne on- en offline magazine Zappy Ouders.

Meer lezen over moederen met een knipoog en een korrel zout? Check mijn boek!

2016, bring it on baby!

Processed with VSCOcam with t1 preset

2015 was turbulent. Daar heb ik het al eens over gehad. Maar we hebben het jaar alsnog in schoonheid weten af te ronden. Alsof alles net op tijd in de plooi is gevallen. Daar ben ik blij om. En ook wel een beetje trots op.

De kerstvakantie was er eentje om in te kaderen. Drukker wel dan die van een jaar geleden. Zo werd ik nog een aantal keer in de RTV-studio verwacht. Maar daarnaast was er toch vooral heel veel quality time met mijn mannen. Thuis, vlakbij huis en verder weg.

Zo was er de tractor run (een stoet met feestelijk versierde en verlichte tractoren) in Zoersel om de verlof-veertiendaagse op gang te trappen. De kinderen keken hun ogen uit, dolden met elkaar en vraten hotdogs. De ouders dronken rustig een beker glühwein aan de vuurkorf.

Kerstavond vierden we at our place, in het gezelschap van mijn ouders en grootouders. Met ondermeer gevulde kalkoen (hoe klassiek kan je doen?!) en voor mij vegetarische vidé op het menu. En helaas ook met een valpartij van de bobonne. Veel opschudding en blauwe plekken, maar gelukkig geen blijvende schade.

Finn kan nog steeds niet fietsen, ook al hebben we meer dan ooit geoefend. Met het hele gezin ernaast en erachter. Hem luidkeels aanmoedigend. Maar het kind blijkt niet echt zot van positieve feedback.
Ik: “Goed bezig Finn!… Heel flink!… Je bent er bijna!” Hij: “Nee, mama, jij mag dat zo niet zeggen!” Of nog erger: “Jij moet stoppen met praten mama!”

Op een ander is onze oudste sympathieker naar het schijnt. Dat drukte de mama van een kameraadje waar hij mocht gaan spelen me toch op het hart.

We gingen eindelijk koffie drinken in de nieuwste Maurice bar van vriendin Veronique. Deden inkopen op de markt. Bezorgden Rowen een zotte spelnamiddag bij een vrouwelijk leeftijdsgenootje. En Finn bijna een delirium in de speeltuin van de Brasschaatse Melkerij. Wat een feest was me dat daar weer met zijn vrienden. Voor de mama’s evenzeer trouwens.

Oudjaar werd last minute gecelebreerd met een etentje onder (nieuwe) vrienden en een pak fijne onbekenden in een restaurant in Mortsel. Alle vuurwerk en zelfs de aftelling naar het nieuwe jaar compleet gemist, maar wel goed gedanst. Met andere mannen zelfs.

Op nieuwjaarsdag vonden de festiviteiten plaats bij mijn ouders en konden mijn zus en haar lief er ook bij zijn. Altijd een meerwaarde. We aten taart en pistolekes en Finn las zijn nieuwjaarsbrief een keer of tien na mekaar voor. Weliswaar omdat zijn opi hem in ruil een cadeautje beloofd had.

Ook het eerste weekend van 2016 was een succes. Met een babybezoekje, een citytrip naar ‘t stad (wel jammer dat de kerstmarkt op de Grote Markt, het lichtspektakel en de foor stiekem al opgekraamd waren!) en de presentatie van een hartverwarmend (G-)Basketgala in Arendonk.

Voilà. En nu? Hoe moet het nu verder?
Bwah, ongeveer zoals we bezig zijn zeker? Ik klaag niet, ik ben content. Alles kan altijd beter en ik blijf ambitieus, maar ik heb geen giga lijstje goede voornemens en welomlijnde doelen. Uitgezonderd deze vijf misschien:

  1. Hard verder werken aan deze blog. 1000 bezoekers elke dag, dat moet je verdienen. En je bent maar zo goed als je laatste post.
  2. Zo veel mogelijk uitstapjes en reisjes maken. Liefst naar de zon. Met en zonder kinderen. Nieuwe plekken ontdekken, geeft me zuurstof en inspiratie.
  3. En één van die trips mag zeker richting Rio gaan. Ooit eens de Olympische Spelen meemaken, een klein stipje zijn in zo’n gi-gan-tisch stadion, uit volle borst je favorieten aanmoedigen, …  is echt een kinderdroom van deze sportfreak. En dat die spelen dit jaar in het tot de verbeelding sprekende Brazilië plaatsvinden, doet me nog net iets harder kwijlen ja.
  4. Terug voor de radio werken. Ik dacht dat het knagende gevoel langzaamaan wel zou verdwijnen, maar niets is minder waar. Ik mis de combinatie van woord en muziek elke dag een beetje meer. Forever mijn droomjob dus dat geradio en ik wil er zeker nog eens extra hard voor gaan dit jaar. (Al ben ik absoluut ook geweldig blij met het presentatie- en stemmenwerk dat ik nu al doe.)
  5. Nog véél tijd met mijn jongens, mijn lief en al mijn andere geliefden doorbrengen. Wat we dan precies doen, is van minder belang. Het gaat om het samenzijn en het opgaan in het moment.

Ik koop Belgisch: June & Julian.

J&J - 1

In september 2015 lanceerde het Flanders Fashion Institute de #IKKOOPBELGISCH campagne. Feinest Labels, een Antwerps PR bureau, gaat nog een stapje verder. Van donderdag 10 december 2015 tot en met zaterdag 9 januari 2016 geven ze enkele upcoming Belgische mode- en designtalenten een plek om hun collecties te showen en te verkopen.

Drink een chai latté of een fris pintje aan de bar en shop de coolste kerstcadeaus en partyoutfits, voor groot én klein!

Deel je aankopen daarna gerust op social media met de hashtag #ikb1.

#IKKOOPBELGISCH Brand Store
Kammenstraat 70
2000 Antwerpen
info@ikkoopbelgisch.be

Open van woensdag tot zaterdag, tussen 11 en 18u. En op Koopzondagen in Antwerpen.

J&J - 1 J&J - 2 J&J - 3

Mijn oog viel ondermeer op de collectie van June & Julian.

J&J - 1 (1)

June & Julian is het online kindje van Kathy Mommen en Stéphanie Lambrechts. Mama’s én hartsvriendinnen. Toen ze zwanger waren, ontwikkelden ze een ware obsessie rond de inrichting van de babykamer en het uitzoeken van een originele garderobe voor hun kleintjes. Maar het bleek toch niet zo makkelijk om spullen te vinden zoals zij ze graag hebben: modern, tijdloos, duurzaam en toch babyproof. En dus zijn zijn ze in september 2014 zélf met een webshop begonnen!

Sindsdien zijn de dames continu op zoek naar de nieuwste trends in kidstown.
Ze selecteren al dat moois trouwens niet alleen op basis van design en kwaliteit. Er wordt ook veel belang gehecht aan de herkomst van de producten.
Bovendien gaat een deeltje van de opbrengst naar diverse projecten ter bestrijding van kinderarmoede.

Het aanbod van June & Julian is gigantisch en wordt bijna wekelijks vernieuwd en aangevuld. Regelmatig een kijkje komen nemen, is dus de boodschap!

Categorieën: deco, wellness, feestje, onderweg, spelen, eten, outfit & meubels.

Ik koos voor bordjes en bekers van Buddy+ Bear. Playon Crayon waskrijt. En een paperbag Boys Stuff opbergzak.

J&J - 10 J&J - 11J&J - 8J&J - 3 J&J - 2

(Pyjama’s: Mundo Melocoton).

J&J - 13 J&J - 15 J&J - 12

De Thule Urban Glide 2. Omdat met twee (meestal) leuker is dan alleen.

buggys - 16

Met twee ben je beter dan alleen. Zo hoort het in een goeie relatie en zo is het ook in de buggy. Nadeel is wel dat de kans op fysieke agressie wat groter wordt. Als de broer zo dichtbij zit, zou het zonde zijn om hem niet op z’n minst een beetje pijn te doen. Toch?

Nee, ik zie oprecht veel voordelen aan het duo-transport van mijn jongens. Zeker in deze nieuwe Thule Urban Glide 2. Hij ziet er goed uit, is voor een tweezit heel licht en dus wendbaar én er is onderaan een gigantisch opbergvak voorzien. Want met kinderen heb je altijd (te) veel bij.  De zitjes kunnen achteruit voor een dutje en ook de kappen hebben meerdere standen.

Ik gebruik mijn Urban Glide graag voor wandelingen bij ons in de buurt, in het park of in het algemeen op plekken waarvan ik weet dat er voldoende ruimte is. Een tweezit is immers per definitie breder dan een klassieke buggy en geraakt niet zomaar door elke deur. En ‘m proberen rond te manoevreren in een volle koffiebar lijkt me ook geen sterk idee. Opgevouwen is de dubbele buggy wél heel compact en dus makkelijk op te bergen en te transporteren.

buggys - 14buggys - 12buggys - 13

Thule is een Zweeds merk dat ik vooral kende van de dakkoffers, maar ze ontwikkelen daarnaast dus evenzeer producten voor sportieve/actieve ouders. Zo heeft Thule in het Actief Gezin-gamma ook fietsstoeltjes, fietskarren en kinderdragers.

De Thule Urban Glide is er in 3 kleuren (zwart, blauw, rood) en bestaat ook in éénzit-versie.
Waar te koop? Zoek hier een dealer bij jou in de buurt.

Erika ontdekt het luxueuze familieresort MARTINHAL. Een Portugees paradijs voor kinderen én hun ouders.

porto - 1

Nee, helemaal perfect was de vakantie niet. Daarvoor hebben de jongens het té fel uitgehangen op het vliegtuig. En waren ze de eerste twee dagen nét iets te hard en iets te bewust hun grenzen aan het aftasten. Maar toch. Wat een topreisje was me dat, onze midweek in Martinhal aka “Europe’s finest luxury family resort”.

martinhal - 6martinhal - 11 martinhal - 7

Het Martinhal Beach Family Resort & Hotel ligt vlakbij Sagres, het meest westelijke vissersdorp van de Algarve. Wereldberoemd in surfermiddens omdat er al-tijd goeie golven zijn. En al even geroemd in alle andere middens om zijn waanzinnige kustlijn (Praia do Beliche! Miradouro Cordoama!), de Cabo San Vicente oftewel het meest westelijke punt van Europa én het fenomenale Costa Vicentina National Park.

martinhal - 41 martinhal - 38martinhal - 37 martinhal - 36 martinhal - 35 martinhal - 43

Het hotel zelf moet bovendien niet bepaald onderdoen voor de indrukwekkende omgeving. En al zeker niet omdat het perfect en met veel respect voor de natuur geïntegreerd is. Natuurlijk en modern, mét de nodige Portugese accenten. De architectuur past probleemloos in het ruimere plaatje. Bovendien zijn ook alle interieurs met veel smaak en visie samengesteld. Overal duiken prachtige designelementen op en ondermeer de gevlochten lampen zijn speciaal voor Martinhal gecreëerd.

martinhal - 28

De 5-sterren luxe uit zich verder in een topservice, vijf prachtige zwembaden, een onwaarschijnlijk privé-strand, ruime kamers of villa’s, Wi-Fi wherever you go go, toprestaurants, een wondermooie SPA, sportactiviteiten allerhande,… En zo voort en zo verder. You name it, they have it. En anders doet het buitenaards vriendelijke personeel wel keihard zijn best om het alsnog te leveren.

porto - 1 (3)martinhal - 3porto - 1 (2)martinhal - 14

Maar! Hét punt waarop Martinhal het verschil maakt met andere sjieke resorts, is toch wel de zeer ver (als in: tot in de minuscuul kleinste details!) doorgetrokken kindvriendelijkheid. Aan werkelijk al-les is gedacht op dat vlak.

Het begon al bij de pick-up op de luchthaven. Het taxibusje dat ons vervoerde, was uitgerust met de allernieuwste kinderzitjes én met een tv-scherm en dvd-speler. Zo konden Finn en Rowen rustig bekomen van de vlucht en was de afstand tussen de luchthaven van Faro en het hotel in Sagres in no time afgelegd. (Als je langer dan een paar dagen blijft, is het waarschijnlijk wel interessanter om zelf een auto te huren.)

En ohlala, dáár werden we pas écht omver geblazen. Nochtans ben ik- met een serieuze staat van dienst als Vlaanderen Vakantielandreporter en als vrolijke reisduif in het algemeen- niet zo gauw meer onder de indruk.

De ruime vakantievilla’s (wij logeerden in een Ocean House) houden het perfecte midden tussen schoonheid en functionaliteit. Meubilair met ronde hoeken, een veiligheidshekje aan de trap, een netjes afgesloten giga terras, een kinderbedje, 2 slaapkamers en 2 badkamers, een welkomstpakket zodat je meteen wat eten en drinken in huis hebt, plastic servies en kinderbestek, voldoende kinderzenders op tv, een goede isolatie, … En dat dus allemaal in combinatie met verrukkelijk design.

Elk van de drie restaurants heeft een uitgebreide menukaart voor kinderen. Van fruit- en groentenpapjes voor de allerkleinsten tot deftige, maar allesbehalve cliché-schotels voor de iets oudere kinderen. Aan een redelijke prijs bovendien. Er zijn ook overal moderne baby-eetstoelen én elk restaurant is voorzien van een speelhoek. Daar kunnen je bengels- onder begeleiding van een nanny– naar hartelust ravotten, tekenen of spelletjes spelen. Lees: zo kunnen moeder en vader ook eens rustig eten. (Hoewel. Mijn snoodaards vonden het blijkbaar fijner om het etablissement rond te crossen en de keukens binnen te dringen. Toch geen al te easy maaltijden dus voor deze mama en haar mama.) Alle zaken zijn trouwens lekker ruim, zodat elk gezin voldoende plek en privacy heeft.

Het ontbijtbuffet is altijd inbegrepen, behoorlijk uitgebreid en vooral zeer lekker. Zowel voor de ouders als voor het nageslacht. Want ook voor deze maaltijd wordt uitgebreid rekening gehouden met het smakenpalet van onze mini’s.

De Martinhalsite lijkt nog het best op een gezellig, klein dorp. Er is een centraal plein met een winkel (uiteraard inclusief een uitgebreide afdeling baby- en kinderbenodigdheden), een speeltuin (met standaard ook trampolines en een springkasteel), een bar (met centraal een cool volkswagenbusje waar de kinderen ongeremd in mogen tekeer gaan) én een juicebar/crèmerie.

Je kan bij minder weer ook rustig chillen in een soort living waar je (al dan niet samen met je kinderen) een filmpje kan meepikken. Of wat biljarten of pingpongen.

De zwembaden dan. Er is een binnenzwembad en er zijn vier fantastische buitenzwembaden. Allemaal netjes verwarmd en voorzien van het nodige (water-)speelgoed. Maar ik was nóg zotter van het strand. Rustig toeven daar, niet normaal. Wat een zicht ook. En wat een onwaarschijnlijk dolle pret voor Finn en Rowen. Zand, een emmertje en af ten toe wat dollen aan de branding. Veel meer hebben die kids van mij niet nodig om intens gelukkig te zijn. En ik dus ook niet.

Wil jij toch een tikkeltje meer actie?
No problem, er is een enorm aanbod aan (water-)sporten.
Of je gaat fietsen (de bike station wordt trouwens uitgebaat door Belgen!). Of je kan terecht in de fitness. Daar kies je tussen trainen aan de toestellen of een leuke groepsles meepikken. Mijn mama en ik volgden met veel plezier een heerlijke outdoor yogasessie.

Waar de boys ondertussen zaten? Wel euh… in de crèche en in de kids club. Martinhal heeft aangepaste opvang voor alle leeftijden. ‘s Ochtends moet je die betalen, ‘s middags is ie gewoon gratis. Hoe-geweldig-is-dat!?

Nog uitermate fijn: als je geen zin hebt om je volledige baby-uitzet mee het vliegtuig op te zeulen, reserveer dan gewoon de hele reutemeteut bij de baby conciërge.

porto - 1 (1) martinhal - 65martinhal - 51martinhal - 48martinhal - 15martinhal - 5

More pics? Check mijn IG.

When to go? Het hele jaar door eigenlijk. Zelfs tijdens de wintermaanden is het er meestal een graad of 20. Het hoogseizoen loopt van april tot oktober.

How to go? Wij vlogen met Brussels Airlines naar Faro. Van daaruit is het nog 1u20 rijden met de auto.

More details?
Speciale aanbiedingen
Bookings

Erika gaat op reis en neemt mee: twee kinderen en hun omi.

martin - 2

Twee moeders op reis dus. Mijn eigen mama en ik. En twee kinders. Mijn Rowen en mijn Finn. Een gestolen midweekje ergens in het holst van oktober. Het drieledige doel: zon, rust en luxe. Het middel om dat te bereiken: 4 nachten Martinhal. Een stijlvol en familievriendelijk luxe resort in een prachtig natuurpark, aan de ongerepte kust van de westelijke Algarve in Portugal.

martin - 1portu - 1portu - 2portu - 5

Volgende week zijn we weg en uiteraard lees je daar meer over binnenkort. Maar over reizen met kinderen in het algemeen, schreef ik eerder al eens een blogje: Op vakantie met kleine kinderen. Mijn ervaringen en tips.

Erika presenteert: Chat Mechant. De FW15 collectie en de pop-up shop, dit weekend in Genk!

Dit weekend opent het hippe kids en teens kledingmerk CHAT MECHANT een leuke en vooral bijzonder tijdelijke pop-up store in The Box in Genk. Allen dus als de razende bliksem daarheen om de gewéldige FW15 collectie te ontdekken!

chat - 1

Waar?

The Box
Vennestraat 127
3600 Genk

Wanneer?

Enkel dit weekend! Op vrijdagavond 16 oktober van 17 tot 22u. En op zaterdag 17 en zondag 18 oktober van 10 tot 18u.

Help! Ik kan niet dit weekend!

Geen paniek. Er is ook een webshop van Chat Mechant!

Meer info over Chat Mechant en de nieuwe collectie?

Het Belgische label CHAT MECHANT brengt kindermode die nét dat tikkeltje anders is. Een origineel kleurenpalet, grappige dieren gecombineerd met architecturale prints in uiterst zachte materialen vormen de ingrediënten van een eigenzinnige collectie. Trends zijn niet aan de orde bij CHAT MECHANT. De ontwerpen worden gedreven vanuit liefde voor high-end quality en zijn bijgevolg uiterst play proof. 

De wintercollectie is een unieke mix van speelse chic: schattige plooirokjes in crocoprint, hoodies in diep oranje, aaibare (gematelasseerde) grafische jerseyjurkjes, t-shirts met eigenzinnige dierenprints en coole pantalons in indigo crocoprint.

CHAT MECHANT draagt fair fashion trouwens nauw aan het hart. De collecties worden gemaakt in Portugal, onder sociaal economisch ethische werkomstandigheden.

chat - 1

Oprichtster en ontwerpster Sofi Lemmens stamt uit een creatief nest. Als kind van een architectenfamilie is ze altijd geprikkeld geweest door kleur en vormgeving. Uiteindelijk koos ze voor de wetenschap en behaalde ze haar artsendiploma. Maar de creative bug bleef haar achtervolgen. Wat begon als een zoektocht naar kwalitatief goede dekbedovertrekken, die gemakkelijk in onderhoud zijn voor haar kinderen, is uitgemond in het ontwerpen van een volwaardige kindercollectie. Dat Sofi een drukbezette duizendpoot is, valt niet te ontkennen. Het runnen van haar label CHAT MECHANT combineert ze met haar job als dokter. Daarnaast is ze ook fulltime mama van vier kids, die bovendien de eersten zijn om haar nieuwe ontwerpen uit te testen. De gelukszakjes!

Wat vinden wij ervan?

Wij zijn grote fans van de look (die prints! die kleuren!). En de feel. Want wat een zalig aangename en kwalitatief superieure stofjes. Finn zou z’n hoodie zelfs ‘s nachts willen aanhouden.

chat - 1chat - 4 chat - 5 chat - 6

My moon, my men.

foto - 1 (1)
(foto: Frank Dejongh)

Heel soms droom ik van een rustig meisje dat ik heerlijk mag optutten en waarmee ik ooit lange, diepe gesprekken zal voeren. Maar meestal ben ik oprecht blij dat ik een jongensmama ben.

Een échte jongensmama. Want die boys van mij zijn zo stereoptiep als de pest. Luid, druk en wild. Zot ook van auto’s en machines. En rechtdoorzee. Geen verborgen issues en geniepige zaakjes, what you see is what you get.

En dan krijg ik best veel, vind ik.

Finn is de voorbije zomer, dag per dag, een nóg fijner baasje geworden. Die positieve tendens was al ingezet in het laatste trimester van vorig schooljaar en werd perfect doorgetrokken. Hij praat ook elke dag beter en staat zowaar open voor onderhandelingen. Niet altijd, maar toch. We komen van ver, dus het is al lang goed.

Er is ook veel liefde voor broer. Zijn kleine god, zijn grote trots. Die hij weliswaar nog af en toe iets te hard pitst/ knijpt/ slaat. Of waar hij behoorlijk jaloers op kan zijn. Maar haal ze een dag uit elkaar en het gemis is oneindig groot.

Over Rowen gesproken. Ik ben verliefd op dat kind ja. Smoorverliefd, niet normaal. Die ogen, die altijd vochtige, prachtige lipjes, dat geestige krulletje vanachter in zijn haar.
Continu vrolijk, immer luid en vooral duidelijk. Meer dan “mama”, “papa”, “kaka” en iets dat van heel ver op “auto” lijkt, komt hij vooralsnog niet. Maar die beperkte woordenschat vormt allerminst een obstakel voor een vlotte communicatie. Hij komt me halen, wijst uiterst nauwkeurig aan wat hij wil of stoot een paar onverstaanbare en tegelijk niet mis te verstane klanken uit. Ik begrijp meteen wat hij bedoelt.

Fearless, dat is ie ook wel mijn kleinste man. Losgeslagen, avontuurlijk, onoverwinnelijk. En always on the move. Een losgeslagen projectiel. Het kind heeft al een paar lelijke totters gemaakt. Al deert een val of een botsing hem bijzonder weinig. Kleinzerig is meer een karaktereigenschap van zijn broer.
(Stop hem evenwel niet in een zwembad met een diameter groter dan anderhalve meter. Dan panikeert hij wél. Ziedaar zijn voorzichtige poging tot voorzichtigheid.)

Het mooiste moment hebben we net voor het slapengaan, wij twee. Hij en ik in onze schommelstoel. Hart tegen hart. Eindelijk rust. Eindelijk stilte en stilzitten. Eindelijk kusjes en knuffels. Een moment dat ik stilaan iets te lang begin te rekken. Waardoor het zijn slaap niet bevordert, maar juist bemoeilijkt. Top moedermove. Oh en ‘s ochtends als hij mij vrolijk staat op te wachten in zijn bedje, moeten we meteen samen op zoek naar zijn tutje. Je moet ons daar zien liggen, allebei plat op de buik. En dan dat intense geluk als zijn favoriete accessoire van onder het bed gehaald wordt. Heer-lijk.

Ach, zie mij hier pogingen doen. En dat terwijl de liefde voor bovengenoemde jongenswezens eigenlijk onbeschrijflijk is.