Erika en Moms to the max delen uit! Win jouw favoriete Popupshop item.

“Take me to the… euh… Popupshop…”

Moms to the Max, het online shopparadijs van Chantal, staat hier al langer hoog op mijn lijstje van favoriete webshops. Omdat ze geweldige stuks in huis heeft. Originele outfits van eerlijke merkjes. Aan fijne prijzen bovendien. Meer moet dat niet zijn.

En op tijd en stond wordt dat leuke assortiment aangevuld met nieuwe labels. Zoals Popupshop. Gespecialiseerd in dieren- en natuurprints. Gemaakt van organisch katoen.

Deze tijger sweatpants bijvoorbeeld. Op het lijf van mijn kleine Rowen gemaakt. Het kind denkt immers bij momenten oprecht dat hij streepjes heeft. Dan kruipt hij rond op handen en knieën en brult ie zich te pletter.

moms - 8

Grote broer is dan weer minstens even blij met zijn ‘olifantenbroek’“Want dan ben je een héél sterk dier!”

Popupshop ook iets voor jouw ‘wilde’ kroost? Doe dan nu mee aan de IG-giveaway! Volg zowel mijn account als die van Moms to the max. Check vervolgens de webshop. Kies daar je favo Popupshop-item én deel dat samen met de wedstrijdfoto onder de hashtag #erikatothemax. De winnaar krijgt zijn of haar gekozen stuk opgestuurd!

moms - 3moms - 1

Stop de klok! Ik heb twee kleuters in huis.

De tijd staat niet stil. En mijn kinderen nog minder.
Tijd voor een update, dacht ik zo.

  • Mijn oudste kind is een tand kwijt. En dat is niet geheel natuurlijk zo gekomen. Hij is tegen een doelpaal gebotst. Afgelopen weekend tijdens een verjaardagsfeestje. Te hard gekeken naar de andere kindjes tijdens een spelletje tikkertje en de omgeving zo even compleet vergeten. Drama uiteraard. Eerst van de pijn. Daarna van zelfbeklag. Ontsmettingsmiddel pikt en eten lijkt plots onmogelijk. En mooi is het ook niet nee. Er gaapt een gat in zijn voorheen perfecte mondje. Misschien nog wel voor een jaar of twee.
  • Voor de rest doet hij het eigenlijk bijzonder goed, mijn Finneman. Hij is een stuk verflinkt. Als dat al een werkwoord is.
  • Zo in de 3e kleuterklas zitten, bij de 5-jarigen, zoals hij het zelf zegt, vindt ie redelijk indrukwekkend. En daar gedraagt hij zich ook naar. Flinker, verantwoordelijker, liever én spraakzamer. Ik moedig dat allemaal aan. Heel hard zelfs.
  • Leuke dingen ook die hij eruit gooit:

– “Dat is goeder als je dat zo doet mama!” Beter bedoelde hij dus.
– “Ik wil niet tot het einde wandelen want dat is ver en dan ben ik moe.” Uit het niets, zonder aanleiding. Filosofisch wel, niet?
– “Mama, kan jouw keel ook groeien? En jouw oren? En jouw piemel?”
– “Mama, hoe lang moet ik nog slapen? 38 miljoen uur? Of 27?” “27 lieverd.” “Ah, oké”.
– “Als de tandenfee komt, gaat die mij dan wakker maken? En gaat die dan ook nog even naar beneden om met jou te praten?” Een recente conversatie inderdaad.

  • Hij is ook minder uitgeput na een schooldag. Kan echt een stuk meer aan. Een hobby erbij bijvoorbeeld. Dat is multi-move geworden, met een minimale voorsprong op turnen en voetbal. Eigenlijk wilde hij alles doen, zo lang er maar vriendjes van de partij waren.
  • Op zaterdag blijft hij zwemles volgen. Heerlijk vindt ie dat. Maar een stuk of 20 dolle beurten ten spijt, zonder gordeltje en/of bandjes lukt het nog altijd niet.
  • Hij is ook veel leergieriger geworden. Stelt vragen zowaar. Wil oefenen op zijn puzzelen. En zelfs al proberen te lezen. En hij kan tot 20 tellen. Soms ook nog een stukje verder.
  • Mijn jongste kind is zo goed als droog sinds de 3e week van september. Zo goed als, maar nog niet helemaal. Het verontrust hem niet. En mij nog minder. Het komt wel.
  • Het belangrijkste is dat hij van dag 1 supergraag naar school gaat. Mee met zijn broer door de grote poort. Of met één van de vrienden van zijn broer. Hij wordt echt op handen gedragen en vertroeteld. Ik kan daar naar blijven kijken.
  • Al was het toch ook even moeilijk de eerste week. Dat er op school verschillende klasjes waren en dat kinderen per leeftijd onderverdeeld worden, had hij niet verwacht. Dolle pret op de speelplaats dus en daarna tranen als ie van zijn broer gescheiden werd.
  • Hij speelt meer met de vrienden van zijn broer dan met zijn eigen klasgenootjes. 
  • Het is een behoorlijk karaktertje geworden mijn mini-mannetje. Weet zeer goed wat ie wil. En niet wil. En dan kan je op je kop gaan staan. En maar boos kijken. Hij kan immens boos kijken als het hem niet aanstaat.
  • Hem face-time gewijs willen zien en spreken toen ik een weekje in Spanje was, bleek een heel slecht idee. “Mama, wat doe jij nuuuuuu????” En maar wenen. Schuldgevoel-to-the-limit uiteraard. Hij snapte duidelijk niet hoe ik daar vrolijk kon zitten wezen, terwijl ik hem zo in de steek had gelaten.
  • Madagascar 3 is hier dé film van het moment. Al minstens 83 keer bekeken. And still counting. Rowen denkt trouwens dat hij de tijger is. Of de leeuw. Of allebei. Echt. Soms gelooft hij dat oprecht. En maar brullen, en grommen. En over de grond kruipen. En boos kijken uiteraard. Heel boos kijken.
  • Gisteren riep hij nog vanuit zijn bedje: “Mama, gaan alle tijgers ook slapen nu? En alle leeuwen?” (5 minuutjes stilte) “En ook alle nijlpaarden mama?”
  • En ik ben een zotgelukkige moeder. Elke dag nog een stukje gelukkiger. Maar ik snak wel naar iets meer rust en samenzijn. Zonder al te veel te moeten. Want de voorbije weken zijn echt hectisch geweest. Mijn agenda en die van mijn lief kwamen voor het eerst in al die tijd voor geen millimeter overeen. Veel opvangwerk dus voor mijn ouders, schoonouders én grootouders. Voor vriendinnen zelfs. En veel onrust voor mij dus. Een beetje schuldgevoel zelfs. Omdat ik echt voelde aan mijn jongens dat ze mij te weinig zagen. Dat gaat recht door je hart.
  • Voor de komende tijd dus graag meer van dit. Maar net iets meer in balans. Stel dat ik dat zo in de hand zou hebben hé. Allez ja, eigenlijk heb ik dat (voor een groot stuk) in de hand.

Meer Stop de klok lezen? Hier ondermeer!
Of meer leuke uitspraken van Finn? Ga hier dan eens piepen!

Erika presenteert: Bench. Cosy clothes voor kinderen en hun ouders.

I like dressing up, maar even vaak kies ik voor een snelle, basic look. Mooie kleuren, aangename stoffen. Comfortabel én stijlvol. Kortom: kleren waar je in kan wonen.

En het zijn precies die zaken die ik ook belangrijk vind voor mijn actieve (ahum, understatement!) jongens. Cosy kleertjes waar ze mee buiten kunnen komen. Streetwise én warm, nu de ochtenden en avonden toch al een flink stuk kouder zijn.

En kijk, dan zitten we alledrie (allevier zelfs, maar de vader wil niet op de foto ;))  keigoed bij BENCH. Streetwear voor mannen, vrouwen en kinderen. Dit zijn onze najaarsfavorieten!

blogpics - 21 blogpics - 24blogpics - 32blogpics - 29blogpics - 25blogpics - 40blogpics - 43blogpics - 46blogpics - 48

School is cool?

Eén september. Als kind en als puber een datum waar ik niet bepaald naar uitkeek. Ik mocht dan wel een voorbeeldige leerlinge zijn, school heb ik toch altijd als een noodzakelijk kwaad beschouwd. Hoe beter ik mijn best deed, hoe minder gezever, hoe langer de vakantie en hoe sneller een diploma op zak. Dat en een niet te negeren drang naar perfectionisme. Meer moest je achter die opvallende ijverigheid niet gaan zoeken. Een attitude die ik trouwens netjes tot de laatste dag van mijn universitaire studies heb aangehouden. Mijn leven begon waar de verplichtingen en de pesterijen wegvielen. Daar waar ik mijn boeken, mijn leerstof en mijn vrienden zelf kon kiezen. Afstuderen voelde dan ook aan als een enorme bevrijding. De bevrijding van een juk waaronder ik een jaar of twintig geleden heb.

Nu, voor je mij verdenkt van een hoop frustraties, verdriet en onverwerkte trauma’s. Ik heb me natuurlijk niet een hele schoolcarrière lang doodongelukkig gevoeld en ik ben hier en daar ook fantastische mensen tegen het lijf gelopen. Maar ik vind het werkleven gewoon veel fijner dan het schoolleven. Ik ben opengebloeid in de jaren na mijn afstuderen. Omdat ik mijn eigen koers bepaal nu. Meer dan ooit zelfs. En enkel tijd steek in de zaken die ik zelf belangrijk vind. Op de manier die voor mij het beste werkt.

Je kan je dus meer dan waarschijnlijk wel voorstellen dat ik met lichte bezorgdheid kijk naar wat mijn eigen kinderen nog te wachten staat. Zij staan nog maar aan het begin van die lange schoolcarrière. Zij moeten nog jaren meedraaien in het hele systeem. En ja, misschien lukt dat allemaal probleemloos en maak ik mij nu nodeloos veel zorgen. Maar misschien wordt het keihard vechten. Jaren aan een stuk. Om wat voor reden dan ook.
We gaan het snel weten. Of toch beter kunnen inschatten. Want Finn start in de derde kleuterklas. En hier begint het écht naar het schijnt. Hier worden kleine mensjes voorbereid op de grote school. Met testen en al. Binnen de lijntjes kleuren wordt de norm, zowel letterlijk als figuurlijk. En dat maakt me toch een beetje bang. Omdat alles er voorlopig op wijst dat mijn kleine vent daar nog niet aantoe is. En eigenlijk moet hij er van mij ook nog niet klaar voor zijn. Het kan toch niet dat het al gedaan is met de pret op 5 jaar? En dat je daarna nog minstens 15 jaar bloedserieus doormoet? En het hoeft toch ook niet dat alle kinderen tot dezelfde volwassen norm worden geboetseerd? Langs de andere kant, het kind in kwestie ligt hier allemaal (nog) niet wakker van. School is cool. Leren is nog geen werkwoord. En voor zijn vrienden gaat hij door het vuur.

Ach, die extra tikkeltjes discipline, werklust en verantwoordelijkheidsgevoel worden de komende weken en maanden misschien wel spontaan gekweekt. Zeker nu hij ook zijn broertje zal mogen meenemen naar de andere kant van de grote poort. Kleine Rowen start in de instapklas. Inderdaad, die veilige omgeving waar ervaring nog primeert op kennis. Waar elk kunstje een talent is. En waar het nog niemand een hol kan schelen hoeveel puzzelstukjes je koter legt. Yeah, two and a half forever!

(Deze column verscheen eerder in het hele fijne magazine Zappy Ouders. De Ecargo Bike mocht ik testen via Bosch en de leuke zebra-shirts die de jongens dragen, zijn van Grey Kids Clothing.)

(Terug) naar school met de Stella McCartney Kids Collection en Confetti Kinderboetiek

Dat ze weer bijzonder vrolijk vertrokken zijn vandaag, mijn kleine sloebers. Met gevulde rugzakjes, goeie moed en overdreven veel goesting om erin te vliegen. Heerlijk toch dat school nog super cool is op die leeftijd?

En terwijl Finn en Rowen volop genieten van al dat spelen en leren, heeft hun moeder een heel andere missie te vervullen: dé perfecte kleertjes shoppen voor al die intense schooldagen. Comfy en casual dus graag, maar liefst ook met een originele twist.
En zo kom ik ondermeer uit bij de nieuwe collectie van Stella McCartney Kids. Want die spreekt met sterren, streepjes, circusdieren, grappige patches en kleurrijke knitwear énorm tot de verbeelding.

Ik haalde deze fijne sweaters van haar trouwens bij Confetti Kinderboetiek in Schilde. Eén van de weinige niet-online winkels die ik nog trouw bezoek.

Finn en Rowen Confetti - 5Finn en Rowen Confetti - 9Finn en Rowen Confetti - 8

 

Ook het nieuwe en very spacy label Kosmoskids is fan van Stella. Wat dacht je van deze leuke stylings? (Kosmoskids is vanaf vandaag verkrijgbaar bij Minimonsters!)

red star - 1red star - 2

Zelf eens checken welke prachtige spullen Karen in de rekken heeft hangen en liggen? Van 6 tot en met 11 september is het modeweek in Schilde. En op zondag 11 september is de winkel open van 14 tot 18u. 


Of misschien is dit fijne lifestyle event wel hét perfecte moment om eens te passeren?

red star - 3

Circus Rowen.

Het is hier de laatste weken elke avond dezelfde show. Circus Rowen. Starring, jawel, ons kleine ventje.

Roepen, tieren, flippen. Schreeuwen om ons, en vooral om mij. Algemene hysterie quoi. Gewoon omdat meneertje niet wil slapen. Pjapen zoals hij het zelf noemt. Nooit meer als het van hem zou afhangen. Hij wordt al mottig als hij het woord nog maar hoort.

Nochtans was slapen hier al een hele tijd de vanzelfsprekendheid zelve. Zelfs de middagdut werd niet in twijfel getrokken. Een minder nachtje zat er nog wel eens tussen natuurlijk, of een iets te vroeg begin van de dag. Maar oké, dan was er meestal wel iets aan de hand. Oververmoeid, niet vermoeid genoeg of ziek. En ja, er werd ook al eens wat tijd gerokken tijdens het bedritueel. Dan had ie plots weer een andere auto nodig. Of nog een verhaaltje. Of een laatste knuffel. Maar dit? Ik weet niet hoe het plots zover is kunnen komen. En ik vraag me nog harder af wanneer het weer overgaat. Of hoe ik zelf kan bijdragen aan een oplossing.

Bang ik het donker? Schrik om alleen te zijn? Nachtmerries? Te gehecht geraakt aan mij/ons omdat we deze zomer al zoveel tijd samen hebben doorgebracht? Of gewoon een fase zoals een andere? We hebben er voorlopig het raden naar. Maar omdat hij zó luid en zó gruwelijk hartverscheurend weent,  handelen we vaak heel pragmatisch. Té pragmatisch waarschijnlijk. Lang(er) laten wenen is immers geen optie, omdat zijn broer wél wil slapen. En die jongen elke minuut rust heel hard nodig heeft.

Maar het alternatief voor dat laten bleiten tot hij door heeft dat het hem niet vooruit helpt, is dus dat we tegenwoordig al ver op voorhand stress krijgen voor de bedmomenten. En dat we onze avonden volledig kwijt zijn aan troosten, kalmeren, deals proberen maken en soms zelfs regelrecht waken aan zijn bed. Tot het kind letterlijk omver valt van de slaap.

Vroeger uit de kamer proberen te verdwijnen, lukt niet. Zelf niet als ik, in een ultieme poging om onzichtbaar te worden, op mijn knieën richting de deuropening kruip. (Komt dat zien! :)) Of als ik ‘m vertel dat mama nu écht wel heel dringend naar het toilet moet. Eén beweging die een nakend vertrek uit zijn kamer suggereert, en hup, de kleuter veert recht. Hij wil niet liggen. Niet loslaten. Niet toegeven aan de (gigantische) vermoeidheid.

Ik voel mij ondertussen, naast machteloos, dus ook behoorlijk radeloos. Een kerngezonde jongen van 2,5 die plots enorme problemen heeft met iets wat al lang geen issue meer was? Wie heeft er ervaring met deze alweer bijzonder interessante fase? Welke aanpak zou ik eens moeten proberen? Of zijn geduld en consequent blijven ook in deze weer hele schone deugden?

Hip (terug) naar school, met dank aan Kids with Flair.

1 september. Veraf en toch ook alweer geweldig dichtbij. En hoewel de zomervakantie voor mijn part nog ééuwen mag duren, denk ik stiekem toch al een beetje aan wat erna komt. Want de eerste schooldag van het nieuwe schooljaar 2016- 2017 wordt een hele bijzondere voor ons gezinnetje. Grote Finn begint aan de laatste kleuterklas en kleine Rowen gaat het instapklasje onveilig maken. Twee kinderen op school. Mijn beide hartendiefjes met hun rugzakje de speelplaats op. Ik vind dat toch wel een major mijlpaal in mijn mama-bestaan. Baby- en peutermoeder af. Voorlopig. Of voor altijd. Echt, ik krijg er nu al een krop van in de keel.

Soit, ik ben dus al begonnen met de voorbereiding van de eerste schooldag. Over de juiste kleertjes moet ik nog eens nadenken, maar de essentie ligt hier al netjes klaar: rugzakjes, brooddozen én drinkflessen. Aan hun accessoires zal het dus zeker niet liggen.

kids - 4 kids - 6 kids - 15 kids - 18

Ik shopte alles bij Kids With Flair. Al langer één van mijn favoriete webshops. Hun ‘Back to School’-assortiment is ridicuul groot. Boektentassen en rugzakken voor peuters, kleuters en kinderen tot 12 jaar. Een ruime keuze aan drinkflessen, brooddozen en snackdozen. Maar ook pennenzakken, kaften en zwemzakjes.

En als je bestelt voor 18u, heb je alles morgen al in huis. 

kids - 14 kids - 11kids - 1
(De zwembroekjes zijn van Mini Rodini en komen van bij Confetti Kinderboetiek!)

Mijn kleine mannetje is een grote meneer.

Mijn oudste heeft het wat moeilijk dezer dagen, daarover later meer. (Ook al wordt dat een gênant stukje.) Maar zijn kleine broer compenseert gelukkig het één en ander.

Twee jaar en drie maanden is hij nu, mijn (niet meer zo) kleine Rowen. En zelfs na een dag of 820 samen, voel ik de liefde voor hem nog altijd groeien. Het kind is dan ook zo verdomd makkelijk om van te houden. Immer vrolijk, altijd klaar voor een kus of een knuffel en continu enthousiast. Voorlopig dus helemaal niks te merken van de gevreesde ‘Ik ben twee en ik zeg nee’ -fase. Al bleef die bij zijn broer destijds ook nogal binnen de perken. Drie was een veel ergere leeftijd.

Rowen is ook nooit flauw. Valt hij, dan staat hij weer recht. Zonder gezeur. Het moet echt al heel erg zijn voor hij begint te huilen. Daarin is ie het absoluut tegenovergestelde van zijn broer.

Taalvaardig is hij ook. Heel erg zelfs. Zinnen van een woord of drie zijn standaard en zijn vocabularium breidt zich tegen een stevig tempo uit. Waarschijnlijk omdat hij alert is, goed luistert en veel goesting heeft om te leren. Hij zegt zo goed alles na tegenwoordig en het komt er bovendien allemaal ultra schattig uit. Niet in het minst de zaken die hij bijna juist benoemt.

Omi en opi zijn voor hem emi en epi.
Hij is Jowen en zijn broer heet Pinn.
Als hij broccoli geserveerd krijgt, roept ie luid: bomen!
Een paasei is een paasje-eitje en een ijsbeer een ijsje-beertje.

Bovendien heeft onze kleine man ook al een stevige dosis tijdsbesef. Wat maakt dat ie redelijk gespaard blijft van frustraties. Wij leggen hem uit wat er gaat gebeuren, genre: ‘Nu gaan we eerst eten, daarna mag je nog spelen’. En dan is dat goed voor hem. Zonder al te veel protest. Dat was wel (en is soms nog) anders bij zijn broer.

Little genius denken we vaak stiekem. Zijn vader en ik. Maar waarschijnlijk zijn alle woorden en daden die wij quasi heroïsch vinden, gewoon perfect normaal voor zijn leeftijd. Makkelijk communiceren en onderhandelen met een kind is wel een nieuwigheid in ons gezin. Finn was en is een stuk minder verbaal.

Nu, voor jij of Finn (als hij deze blog ooit begint te lezen) denkt dat ik mijn ene zoon liever zie dan de andere, voeg ik er graag aan toe dat ik toch ook een paar (weliswaar minieme) minpuntjes heb ontdekt bij de mini:

-Hij kan heel luid zijn. Puur van plezier en contentement, maar toch. Zijn getier gaat door merg en been.
Nee is nee. Als hij iets niet wil hebben, eten of doen, dan mag je op je kop gaan staan. Het kind valt niet te vermurwen.
-Hij is misschien zelfs iets té aanhankelijk geworden nu. Het is mamaatje van hier en mamaatje van ginder. Zo begon hij deze ochtend weer keihard te wenen toen ik afscheid nam in de crèche. Dat gebeurde vroeger nooit.

Nee serieus, de liefde die ik voel voor Finn is absoluut even groot, even overweldigend en even onvoorwaardelijk. Laat daar niet de minste twijfel over bestaan. Hij maakt de uitdaging voor mij alleen nét ietsje groter.

Op reis met kinderen: Westkaap, Zuid-Afrika. Part II.

Deel 1 van mijn reisverslag was all about de praktische kant van de zaak. Hoe de kinderen dit tripje en de lange vluchten verteerd hebben. En over Capetown en omgeving natuurlijk.

In dit tweede deel laat ik je al een stukje van de winelands zien en neem ik je mee op (een soort van) safari.

Daarvoor hadden we onze uitvalsbasis verlegd naar Paarl. Niet het mooiste stadje in de wijnstreek, dat is zonder twijfel Franschhoek, maar wel de plek waar we voor 3 nachten een supercoole villa konden huren in een poepsjieke estate. Een dorp op zich. Alles spikker dan span ook, een leger tuinmannen en nanny’s ter uwer beschikking én slagbomen aan de inkom. Zonder de juiste vingerafdruk kom je er niet in. Toch is het verre van een vakantieresort, de meeste mensen wonen hier permanent. Bij deze dus nog eens bijzonder veel dank aan de lieve Belgen ter plaatse, die ervoor gezorgd hebben dat we toch even mochten proeven van het bijzondere leven in Val de Vie Estate. Het was er ook echt thuiskomen. Veel plaats, geen pottenkijkers en een leuk zwembadje in de tuin.

Franschhoek
Een touchke Frankrijk in Zuid-Afrika. Super idyllisch gelegen, flaneren verplicht en op zowat elke straathoek een sterrenrestaurant. Maar daar ga je met kleine wildebrassen natuurlijk niet echt relaxed naartoe. Dus dronken we koffie bij BICCCS, kochten souvenirs op het zaterdagse marktje (naast een speeltuin!) en genoten van een mini-carnavalsparade.

zafrika - 48zafrika - 50 zafrika - 51 zafrika - 35 zafrika - 34

Val de Vie Estate

zafrika - 45zafrika - 42zafrika - 72zafrika - 73zafrika - 75

Aquila Private Game Reserve- Touwsrivier

De beste optie als je niet in het Krügerpark geraakt (want dat ligt toch op een dikke 1000 km van Kaapstad) of als je bengels te jong zijn voor de real thing. In de meeste wildparken is de minimumleeftijd voor een game drive 6 jaar, in Aquila mogen zelfs baby’s mee op de truck. De wildheid van het gegeven is er dan ook beperkt. Je moet zo’n private game reserve eerder bekijken als een (hele) grote (en dure) zoo. De gidsen weten perfect hoeveel dieren ze van elke soort in huis hebben en ook ongeveer waar ze altijd staan, liggen of hangen. Maar voor kinderen maakt dat geen f*ck uit natuurlijk. Integendeel. Ze zien snel en van belachelijk dichtbij wat ze willen zien. Geen tijd dus om verveeld te geraken en te beginnen zeuren. Bij een echte safari kan dat wel even anders zijn. Finn was het meest onder de indruk van de leeuwen en Rowen ging uiteraard in extase bij een kudde zebra’s. Gerd en ik genoten dan weer vooral van het plezier dat de kinderen beleefden. (Wij hebben zelf de meest magische safari-herinneringen aan Namibië en Tanzania.)

zafrika - 37 zafrika - 36 zafrika - 55zafrika - 56 zafrika - 60 zafrika - 62zafrika - 64zafrika - 66zafrika - 68zafrika - 69 zafrika - 71 zafrika - 70

Kom zeker nog ‘ns terug piepen voor deel 3, later deze week!

Erika experimenteert: de Oral B elektrische tandenborstel voor kinderen.

Het tanden poetsen op zich, is hier nooit echt een probleem geweest. Maar mijn jongens ook lang genoeg laten poetsen, blijft wel een dagelijkse strijd. Meestal eten ze de tandpasta op, zuigen ze nog gauw wat water binnen en hup, gedaan. 2 seconden dus in plaats van de aanbevolen 2 minuten.

Daarom was ik zeer benieuwd naar de impact van het nieuwe pakketje van Oral B: een elektrische tandenborstel+ de Disney Magic Timer App. Zouden de Avengers en andere animatiehelden ervoor kunnen zorgen dat mijn jongens beter en langer poetsen?

Amai nog ni! Het effect was en is nog elke keer enorm. Check het filmpje via mijn FB-pagina of IG-feed!

Elektrisch poetsen, vinden ze sowieso al honderd keer leuker dan old school schrobben. En Cars-tandpasta en een Avengers-beker om te spoelen zijn bijzonder geapprecieerde extra’s. Voeg daar nog de Disney Magic Timer App aan toe en tanden poetsen wordt plots een moment om naar uit te kijken. Al moeten mijn jongens wel nog leren dat het niet helpt om dan ook over het gsm-scherm te wrijven. Bedoeling van de app is dat tijdens de 2 minuten poetstijd je favoriete Disney-figuur tevoorschijn komt. Dat hoef je niks voor te doen, het is simpelweg de beloning voor wie lang genoeg blijft poetsen.

oralb - 1

De Oral-B Stages Power is verkrijgbaar in een jongensversie: Avengers, en in een meisjesmodel: Frozen.

Prijs elektrische tandenborstel: € 35,50.
Prijs voor 4 borstelkoppen: € 12,99.

De Disney Magic Timer App is gratis beschikbaar voor iOS en Android en kan alleen gebruikt worden in combinatie met de Oral-B Stages Power elektrische tandenborstel.