Ik ben vier en ik vind het niet altijd leuk hier.

Altijd ontevreden en nooit content.
Ziedaar de gemoedstoestand van mijn oudste dezer dagen.

Allesbehalve aangenaam gezelschap dus. Vermoeiend ook. En weinig bevorderlijk voor de sfeer in huis. Of daarbuiten. (Al gaat het op school en op een ander nét iets beter.)

Continu zeuren, zagen, zeuren, zagen en nog eens, jawel, zeuren en zagen.

Wat we ook doen of zeggen, wat hij ook mag doen of zeggen, het volstaat niet. Of het is fout. En dan wordt hij nog net iets bozer of kribbiger dan hij al was.

Zijn willetje moet hier en nu wet worden. En anders zet hij zijn wensen en verlangens moeiteloos op repeat.

“Ik wil nu tv/Ipad/computer kijken”. x 100
“Ik wil nu naar beneden gaan. Als ik ja zeg, moet jij opstaan”. x 100

(“Zet die ploat af!” denk ik dan weer.)

Een deal maken, lukt niet. Negeren helpt niet.

Onbegrepen, niet ondergewaardeerd hoop ik. Complimenten en appreciatie waar nodig en zelfs meer. Maar dat hij er mooi uitziet of goed getekend heeft, wil hij zelfs niet horen.

Geef je hem appelsiensap, wil hij liever appelsap.
Mag ie op uitstap naar Plopsa, is hij ontgoocheld dat we niet naar de Efteling rijden.
Stel je kousen met Darth Vader op voor, moet hij de Storm Trooper versie hebben.

Enzoverder, enzovoort.

Het glas is altijd halfleeg. Zijn glas is altijd halfleeg.

Issues, problemen en besognes. De hele dag door. Niks vanzelfsprekend. Niks onbezonnen.

Weinig genot. En ongegeneerd kinderplezier.

Een getroebleerd zieltje. Nu al.

Het contrast met zijn broer kan niet groter zijn. Dat kind huppelt door de dag. Met een lach. En meer positivisme dan de laatste zeven Dalai Lama’s samen.

Zou het een fase zijn? Aub? Of zal hij altijd een beetje worstelen met het leven?

Ik hou mijn (moeder)hart vast.

13 Comments

  1. Hier hetzelfde.. 4 jaar, en haar levensmotto is: wat je niet wil, wil je niet (zegt ze dus letterlijk bij alles wat haar niet aan staat) Altijd toepasbaar in elke situatie.
    Tot vervelens toe. Zo heel af en toe vinden we iets dat ze echt aanspreekt, zo mag ze volgend weekend voor het eerst paardrijden. Het was werkelijk weeeeeken geleden dat ze nog zo vrolijk was. Succes daar!

  2. Het is een fase! Hoop ik. Mijn lieve jongen (7/11/11) is de laatste weken ook boos. Gefrustreerd. Slechtgezind. Hij schreeuwt het soms uit, terwijl hij een paar weken geleden echt zo niet was. Dus het is een fase. Komt wel weet goed. Hoop ik 😉

  3. Toch wel herkenbaar hoor, hier een dochter van bijna 5. ‘t kind eindigt bijna alle zinnen met “jong” of schreeuwt als ze iets wilt en niet krijgt of als ze iets krijgt maar liever iets anders kreeg. Fase, echt waar, fase (mantra in mijn hoofd)

  4. ik denk wel dat dat een fase zal zijn. Moeten ze niet allemaal door een periode waarbij ze geen raad weten met zichzelf? Mijn 4-jarige wil vooral steeds het laatste woord hebben en meestal is dat het omgekeerde dan wat mijn idee is, er wordt hier ook serieus gediscussieerd over vanalles. Good luck, en nu zeker, twee weken paasverlof!

  5. Dat is inderdaad best vermoeiend… Nu 2 weken paasvakantie met 3 kids, vooral de jongste kan er hier wat van. Die zit in de fase ‘Ik ben twee en ik zeg nee’ 😉 En ook nog eens een echte ‘doe het zelver’, “Nee, ikke toen”. Met de oudste zussen (7 en 6) is onderhandelen (over tablet, tv, eten ….) dagelijkse kost! Maar tussendoor zijn er ook zo van die momentjes dat het zalig genieten is, bijvoorbeeld toen ze gisterenavond tot 20 uur (heb ze dan ook even helemaal laten doen) samen buiten speelden in de zandbak. En dan laden de batterijtje van deze mama eventjes weer helemaal op 😉 Succes!

  6. Hate to break it to ya, mare… onze jongste koter is er nu ondertussen al 9 en die is nog altijd zo. En ik denk niet dat het ooit zal veranderen.
    Waar ik overloop van positiviteit en enthousiasme over het leven in het algemeen, loopt hij over van al het tegenovergestelde. Hij heeft het dus niet van mij…
    Aan de andere kant: ge leert er mee leven, ze 😀

  7. Het is een fase… Mijn oudste (wordt in juni 5) heeft dat ook met periodes. die periodes duren een paar dagen tot een paar weken en dan van de ene dag op de andere gaat het alweer vlotjes! Gelukkig want dat is echt om de muren van op te lopen hé :s

  8. Hier ook een meneertje-nooit-tevree van 1 jaar. Hij heet ook Finn. Hopelijk ligt het niet aan de naam…

  9. Onze Finn (ook 4 jaar) blinkt voor de moment uit in koppigheid! En dat is zooo vermoeiend… Soms is er echt niks leuk meer aan. Gelukkig heeft hij ook nog van die goede momentjes. Ik hoop dus ook dat hij niet zo blijft, dus je bent niet alleen 🙂

  10. Ik hoop het, dat het een fase is, want je beschrijft mijn oudste van vier. al ben je de luiheid vergeten…

  11. O ik herken het toch ook allemaal weer met mijn bijna 4jarige meid !
    Ik hoop ook deze fase weer snel over is !

Leave a Reply to Jessica Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.